Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Χορός και μαθηματικά.

Aναρτήθηκε στην ΑΝΑΣΑ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ 10-2-2008

Δε θυμάμαι από πότε άρχισε να μου αρέσει ο χορός. Πιθανόν από τη μέρα που γεννήθηκα. 'Ισως πάλι από πριν γεννηθώ.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όπου γλέντι και χαρά, η Μαντάλω πρώτη. Στην πρώτη τάξη του δημοτικού έθεσα το αίτημα μου στην οικογένεια."Θέλω να με γράψετε στο μπαλέτο". Με έγραψαν. Σε ένα σύλλογο του δήμου με παραδοσιακούς χορούς. Τσάμπα βλέπεις.
Πού χρήματα για μπαλέτα και πολυτέλειες; Μεροδούλι- μεροφάι ο πατέρας, πέντε στόματα είχε να ταΐσει, μαζί με τη γιαγιά έξι. Και η "πριγκιπέσα" τους ήθελε και μπαλέτα. Βολεύτηκα με τους παραδοσιακούς. Εκεί εκτόνωνα το πάθος μου με την κίνηση και τον χορό.
Στην πρώτη Γυμνασίου γράφτηκα στο "Λύκειο Ελληνίδων". Για όσους δε γνωρίζουν… "πανελλήνιος συλλογος (ή σωματείο δε θυμάμαι)παραδοσιακών χορών".Τσάμπα και κει φυσικά. Αλλά είχα μεγαλώσει και δεν την έβρισκα πια με τους κυκλωτικούς χορούς.Ήταν η εποχή που είχαν αρχίσει να μου τη σπάνε οι κύκλοι γενικώς.
Τρελαινόμουν όμως με χορούς"ζευγαρωτούς", με ιδιαίτερη αδυναμία στο μπάλο , όπου εκεί μας μάθαιναν όσο χορεύουμε, να μην αφήνουμε από τα μάτια μας, τα μάτια του παρτενέρ μας. Σε οποίο σημείο βρισκόμασταν, απέναντι , δίπλα, πίσω , τα κεφάλια πάντα ήταν γυρισμένα και κοιταζόμασταν στα μάτια. (Κάτι που μου έχει μείνει μέχρι και τώρα, όχι όταν χορεύω, αλλά όταν συζητάω). Ήταν και ένας άλλος χορός, που μου άρεσε πολύ, φερμένος από τα βάθη της Ανατολίας, κάτι σαν βάση του γνωστού "ζεϊμπέκικου", με τη διαφορά ότι αυτός ο χορός απαγορεύονταν από το σύλλογο να τον χορεύουν τα κορίτσια, τα οποία απλά χτυπούσαν παλαμάκια όταν χόρευαν τα αγόρια(Ζεϊμπέκηδες). Όμως, το ζεϊμπέκικο μαζί με το τσιφτετέλι, ήταν εκείνοι ακριβώς οι χοροί που ήξερα από πριν γεννηθώ.
Στην τρίτη τάξη παράτησα και το Λ.Ε, δεν έφτανε ο χρόνος, ζοριζόμουν και στο σχολείο, μετριότατη μαθήτρια με εξαίρεση τα μαθηματικά, που μαζί με το χορό ήταν τότε οι δύο μεγάλες μου αγάπες.
Είπα μαθηματικά και τι θυμήθηκα…!
Έκτη τάξη στο τέταρτο Γυμνάσιο θηλέων. Κοπέλα ντροπαλή, διακριτική, σχεδόν αφανής. Μέσα μου κάτι σιγόβραζε, αλλά δεν είχα καταλάβει ακόμη τι ήταν. (Μη κάνετε συγκρίσεις με τις σημερινές εφηβικές ηλικίες...καμιά σχέση). Είχα ήδη αρχίσει τότε να καταλαβαίνω ότι ο χορός για μένα δεν ήταν απλά "γλέντι". Ήταν ένας τρόπος συναισθηματικής έκφρασης. Ήμουν στενοχωρημένη ...χόρευα. Ήμουν χαρούμενη ...χόρευα.Όταν ερωτεύτηκα τον Λάκη Κομνηνό έβγαζα τον νταλκά μου χορεύοντας σέικ. Όλες οι φίλες μου τότε ήταν ερωτευμένες με τον Πουλόπουλο. Εγώ με τον Κομνηνό τον οποίο μάλιστα γνώρισα σε ρόλο κακού και αιμοβόρου, βρώμικου και άσκημου, δε θυμάμαι πιο έργο ήταν. Δηλαδή θυμάμαι, αλλά δε θέλω να θυμάμαι τις μαλακίες που μας πήγαιναν να βλέπουμε με το σχολείο, άσε που άμα το πω θα προδοθεί η χρονολογία και... εντάξει μη σας προβληματίζω τώρα με προσθαφαιρέσεις.Μετά έγινε καλός και όμορφος στο "εκείνο το καλοκαίρι"αλλά τότε μου πέρασε, γιατί ερωτεύτηκα τον οδηγό του λεωφορείου με το οποίο πηγαίναμε σχολείο και είχε βάρδια πρωινή μέρα παρά μέρα. Έναν μουρτζούφλη γύρω στα εικοσιπέντε, με τη τσίμπλα στο μάτι και μονίμως αξύριστο, επτά η ώρα το πρωί που παίρναμε το λεωφορείο. Στον οδηγό αφιέρωσα καμιά δεκαριά μπάλους. Μετά μου πέρασε κι αυτός.
Τελευταία εκδρομή, ημερήσια, λίγο πριν αρχίσουν οι τελικές εξετάσεις. Συνοδός των τριάντα κοριτσιών της τάξης μου, ο μαθηματικός. Νέος(με τα σημερινά μου μάτια) και φρεσκοδιορισμένος εκείνη τη χρονιά στο σχολείο μας . Εικοσιπέντε από τις συμμαθήτριες ερωτευμένες με τον μαθηματικό. Οι άλλες τέσσερις, δεσμευμένες ήδη, πήγαιναν για γάμο μετά το τέλος του σχολείου. Και εγώ, που εκτός ότι αναρωτιόμουν τι του έβρισκαν του «γέρου», ήταν και το γεγονός ότι με αηδίαζε οτιδήποτε είχε σχέση με χαρέμι και αγέλη.( Κάτι που δε κατάφερα να ξεπεράσω μέχρι και σήμερα). Φανατικός πολέμιος της "αγελοποίησης των μαζών"κάποια ωραία εποχή... Αγελοποιήθηκα (λίγο) αναγκαστικά αργότερα, αλλά η χαρεμοποίηση συνεχίζει να μου προκαλεί αναγούλα.
Στο δρόμο της επιστροφής, λοιπόν, από την εκδρομή. Μουσική στο πούλμαν με τραγούδια μερακλίδικα, οι εικοσιπέντε σαν σουρωμένες μελισσούλες να σειούνται να λυγιούνται γύρω από τον μαθηματικό στις μπροστινές θέσεις, οι τέσσερις κοιμόντουσαν ή ονειρεύονταν τη μέρα του γάμου τους και γω στη τελευταία σειρά των καθισμάτων, είχα κλείσει τα μάτια μου για να μη βλέπω τις «μελισσούλες» και μου γυρίζουν τ' άντερα.
Συνεπαρμένη από τη μουσική χόρευα με τη φαντασία μου τον δικό μου χορό, μόνο για μένα, ξυπόλητη σε μια αμμουδιά, δίπλα σε μια μεγάλη φωτιά. Τώρα πώς τόλμησα και πώς μου βγήκε δε ξέρω... σηκώνομαι όρθια πάνω στο κάθισμα, χωρίς ν'ανοίξω τα μάτια μάτια μου και αρχίζω να λικνίζομαι σε αργό ρυθμό τσιφτετελιού, μιμούμενη τη κίνηση των φύλλων του δέντρου, όταν ελαφρύς αέρας τα διαπερνά, με τα χέρια ψηλά, χαλαρά και λυγισμένα ελαφρώς στους αγκώνες, να κάνουν κινήσεις ανάλογες με το σώμα, πότε να σταυρώνουν μεταξύ τους μπροστά στο πρόσωπο, πότε να ανεβαίνουν λίγο πάνω από το κεφάλι, πότε να κατεβαίνουν στο ύψος των ώμων, ακολουθώντας την ήπια αυτή κίνηση οι παλάμες και τα δάκτυλα. Το κεφάλι ριγμένο πάντα πίσω, χωρίς να ανοίγουν τα μάτια. Βρισκόμουν σε κατάσταση έκστασης.
Το τραγούδι τέλειωσε, συνήλθα από την έκσταση και κατακόκκινη (φαντάζομαι) γιατί αισθανόμουν να έχει πάρει φωτιά το πρόσωπό μου, άνοιξα τα μάτια μου με την ελπίδα ότι δε με είχε δει κανείς. Όμως, λίγα εκατοστά μπροστά μου βλέπω το πρόσωπο του μαθηματικού, ανασηκωμένο προς το μέρος μου, όπως συνέχιζα να είμαι επάνω στο κάθισμα, να με κοιτάζει με ένα βλέμμα που πρώτη φορά έβλεπα στη ζωή μου.(Λίγο καιρό αργότερα έμαθα ότι αυτό είναι "βλέμμα αντρικό") και με μια φωνή αγνώριστη(ένα χρόνο τον άκουγα να παραδίδει, τέτοιο ήχο πρώτη φορά άκουγα) να μου λεει:
«Βρε σιγανοπαπαδιά …που ήσουν κρυμμένη εσύ τόσο καιρό»;
«Πως είπαμε σε λένε»;
«Δε σε ρώτησα το επώνυμο... το άλλο... το μικρό…»

ΕΕΕΕΕ...ΕΕΕΕΕ.....ΕΛΑ ΣΤΟ ΧΟΡΟ....!
ΡΙΧΤΟ ΡΕ ΝΙΟΝΙΟ ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΑΝTAMA



Update: Το τραγούδι που πρόσθεσα παρακάτω είναι αφιερωμένο εξαιρετικά στο φίλο μου τον Μπάλο (Gvarvaki) που μου ζήτησε κάτι μερακλίδικο σαν αυτό του πούλμαν. Εγώ όμως έβαλα ακριβώς ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΠΟΥΛΜΑΝ!
(Καλά μερακλώθηκα για τα καλά σήμερα!)


Στίχοι: Νίκος Γκάτσος. Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος. Ερμηνεία: Σωτηρία Λεονάρδου
cd "Το ρεμπέτικο"




124 σχόλια:

e-ioannis είπε...

φανταστικη αναρτηση !
ολο ζωη και χρωμα
συγχαρητηρια.

Δήμητρα είπε...

Να σαι καλά βρε Ανασαιμιά μου...με ξεσήκωσες πρωινιάτικα να χτυπώ παλαμάκια στο χορό σου....Φιλίιιιιιι

Μαριλένα είπε...

πως ειναι όταν η ζωή εισβάλει ορμητικά, ε;

θα ήθελα να διαβαζα και του καθηγητή σου, την περιγραφή :))

Giorgos Varvakis είπε...

Ή έχεις ή δεν έχεις αδυναμίες κοπελιά μου!! "με ιδιαίτερη αδυναμία στο μπάλο" ;)
Η γραφή σου με ταξίδεψε για μια φορά ακόμα.
Για το τέλος, θα προτιμούσα κάτι πιο μερακλίδικο! Να, σαν αυτό στο πούλμαν :)
Καλή σου μέρα

Sophia Kollia είπε...

Πολύ ζωντανή περιγραφή. Θυμάσαι τα νιάτα σου ε? Η αδελφή μου, η Venceremos, έχει μεγάλη τρέλα με τους δημοτικούς χορούς. Παραστάσεις ταξίδια, καλά περνάνε. Εγώ πάλι ενώ χορεύω και με τις ειδήσεις που λέει ο λόγος, δεν μπορώ τον κατα ανάγκη συνχνωτισμό . Δεν βαριέσαι, τις έκανες τις συμμαθήτριες δυο δεκάρες. Στο συνχωρήσανε άραγε?
καλημέρα

kikop80 είπε...

Βρε τη σιγανοπαπαδιά!!!
Τον μαθηματικό εννοώ!!!
ΧΕΧΕΧΕ!!!
Και μετά?
Και μετά?
Στο καλύτερο μας το κοψες!
:))

Καλησπέρα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κι' ύστερα;... κι' ύστερα;....

Αχ, η αναδεξιμιά της e-νονάς της θα μοιάσει... κι' εσύ με το Λάκη τον Κομνηνό ερωτευμένη παιδί μου;....
;-)))

Η πένα σου παρασύρει, στροβιλίζει και λικνίζει την έρμη την αναγνώστρια...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Σταλαγματιά είπε...

Την αγελοποίηση την μισούσα κι εγώ από μικρή.
Πολλές από αντίδραση για να μην γίνω ένα με τον όχλο έλεγα το αντίθετο.
Στο συγκεκριμένο θέμα πάντα έτσι;
Δεν είμαι και αντιρρησίας.
Έτσι σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Είναι βλέπεις και ένας τρόπος για να ξεχωρίσεις και να σε προσέξει μέσα στο πλήθος.

Αν δεν ήμουν στην δουλειά τώρα θα χόρευα μαζί σου

tovenito είπε...

άσχετα από το τραγούδι παύλα βίωμα εμένα μου ήρθε στο μυαλό αυτό το τραγούδι διαβάζοντας την ανάρτηση

http://www.youtube.com/watch?v=Xcd4k7bwUXM

Ανώνυμος είπε...

oτι ειναι για σενα ο χορος,ειναι για μενα τι τραγουδι,το πιανω...σε νοιωθω απολυτα ..ειναι απλα μια αλλη μορφη εκφρασης...να χορευω δεν ξερω...αλλα σαν εκφραση συναισθηματων μου αρεσει ...φιλια

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μμμμ τώρα...ήρθε κι' έδεσε με τη μπουρνοβαλιά σου... έχουν προηγηθεί και κάτι κόκκινα κρασάκια...καλά λέμε...
Φουλάρω και ακούω....
;-))))

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Maria Tzirita είπε...

Και μετά, και μετά; Τι έγινε με τον μαθηματικό καλέ; Στο καλύτερο μας έκοψες! Φιλάκια χορευταρού Ανασαιμιά μου!

ποιώ - ελένη είπε...

χόρεψε καρδιά μου συνεπαίρνεις
συνδράμει ο άνεμος
με φουσκωμένα κόκκινα μάγουλα
κρατά το τέμπο
σε απογειώνει
Μη τους χαρίζεσαι
χειροκροτώ

φιλιά ανάσα μου
να έρχεσαι να εισβάλεις παντού

Giorgos Varvakis είπε...

Επανήλθα κι "έμεινα"!!
Τρελάθηκα με την αφιέρωση! Ευχαριστώ ψυχή μου :)
Αυτό μάλιστα!! Έτσι εξηγείται ο εκστασιασμός και η "φυγή"...
Ζωντανεύει η σκηνή μπροστά μας και νιώθουμε το ρυθμό το μεγαλείο και την ένταση των στιγμών!
Καλό βράδυ κοπελιά και επιφυλάσσομαι..

Χριστίνα Γεωργαλλή είπε...

Σε καταλαβαίνω απόλυτα.... Έχω σκοπό όταν σπουδάζω παράλληλα να κάνω χορό και να γίνω δασκάλα (δασκάλα ειδικής αγωγής, δασκάλα χορού... τελικά το "δασκαλικι" μου βγαίνει!)... Είναι μία εκτόνωση. Από μικρή έχω πάθος με τη μουσική και το χορό.

Φιλάκια,καλό βράδυ!

ενας ανοητος αντρας είπε...

να κρατουσαν οι χοροι...
με οποια μορφη κι αν ειναι
κυκλωτικοι..ζευγαρωτοι ...μοναχικοι...
να κρατουσαν για μια ζωη

αυτη την ζωη...

καλο σου βραδυ

gregory είπε...

εισαι τοσο ζωντανη σε αυτα που γραφης...ο χορος σου βγαινη μεσα απο την ψυχη σου και οταν συνδιαζετε [οπως τωρα] με χαρι του σωματος ειναι φανταστικο...
σου ευχομε ολοψυχα να μπορης να χορευης και να τον απολαμβανης...
ειναι χαρισμα...

Artanis είπε...

Ωραία ανάρτηση -αφιέρωμα...ΚΙ εμένα μ' αρέσει το τσιφτετέλι, αλλά σπανίως χορεύω δημοσίως...
Μπράβο Ανασαιμιά μου για όλα...

venceremos είπε...

εεεεελα ρε κοριτσαρα μου που ησουνα να αγσλιασει η καρδια μου???
ετσι οπως τα λες ο χορος
Λ Υ Τ Ρ Ω ΣΗ.. ΕΚ Φ Ρ Α Σ Η της ψυχης μου
χωρις να φοβαμαι εκει
τιποτα ομως
μονο να βγαζω συναισθηματα και να χορευω αληθειες!!!
πολλα φιλια καρυστινα

jk in your life είπε...

O XOΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ.ΜΠΡΑΒΟ ΩΡΑΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ.

. είπε...

'Oπως ακριβώς τα νιάτα Ιωάννη μου. 'Ολο ζωή και χρώμα.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό γίνεται αντιληπτό μόνο όταν τα νιάτα γίνουν μνήμη. :)

. είπε...

Εγώ ακόμη ξεσηκωμένη είμαι Μητρούδα μου! Μ'έφτιαξε για τα καλά η μεταφορά αυτής της ανάρτησης.

. είπε...

Ω ναι! Και γω Μαριλένα μου!

. είπε...

Mήνυμα ελήφθη Βαρβάκη μου και η επιθυμία σου εξετελέσθη πάραυτα!

:)

. είπε...

Γενικώς αποφεύγω να θυμάμαι τα νιάτα μου Σοφούλαμου, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν αντέχω τις συγκρίσεις.
To ότι είστε αδελφές με την Venceremos,ε αυτό ήταν η έκπληξη της μέρας! Δεν το ήξερα. Χάρηκα πάρα πολύ γιατί και τις δύο σας θεωρώ από τις αγαπημένες μου μπλογκοφίλες.

Tα φιλιά μου!

rain είπε...

Εγώ ένα θα πω, και δεν είναι καθόλου άσχετο.
Αν πηγαίναμε μαζί σχολείο μα θα'μασταν τόσο κολλητές!
Εικόνα και χρώμα η γραφή σου. Υπέροχη. Την καληνύχτα μου κορίτσι μου!

. είπε...

Μετά Κίκοπ μου δεν ξέρω γιατί...δεν ήμουν εγώ εκεί! :P

. είπε...

Kαι συ ερωτευμένη με τον Λάκη Γλαρένια μου; Ε κοίτα να δεις! 'Ακου λοιπόν τι έκανα εκεί στις αρχές της εφηβείας μου.
'Εχω κόψει από ένα πόστερ το κεφάλι του Κομνηνού. Και το έχω βάλει από τη μέσα πλευρά του φύλου της ντουλάπας μου και σε ύψος 1,92.'Οσο δηλαδή είχα διαβάσει ότι είναι το ύψος του. Εγώ τότε ακόμη κοντούλα.(Λίγο μετά άρχισα να παίρνω απότομα τα προς τα πάνω μου).
Κάθε πρωί που λες όταν ξυπνούσα το πρώτο που έκανα ήταν να ανοίγω το φύλλο της ντουλάπας να πατάω στις μύτες των ποδιών μου να τσιτώνω σώμα και κεφάλι και να προσπαθώ να του δώσω πεταχτό φιλί στο στόμα.Κάποια στιγμή τον έφτασα και ήταν το αποκορύφωμα της ευτυχίας. Αυτή η μούρλα συνεχίστηκε για τουλάχιστον 3 χρόνια,μέχρι που κάποια στιγμή διαπίστωσα ότι δεν χρειαζόταν πια να πατάω στις μύτες των ποδιών μου αλλά απλά να τεντώνομαι αρκετά.(Ε και 1,92 δεν είναι και λίγο.) 'Οταν όμως συνέβη αυτό σταμάτησε και το ενδιαφέρον μου για...χάρτινα κεφάλια και ψεύτικους έρωτες. Προτιμούσα κάτι σε πιο...ρίαλ :))

Αλλοπαρμενο είπε...

ΑΑΑ!!!!....την Μπουρνοβαλια δεν μπορω να τη ακουσω!!!!....:(((....Τι λες τωρα βρε Ανασαιμια μου? :)...τι ωραια αναρτηση!!!...αααχ!! ωραιο που ειναι το αργο τσιφτετελι..τελι,τελι,τελι!...μοιαζουμε τελικα :)..τι ωραια που αισθανεσαι εκεινη τη στιγμη που το χορευεις....α!εμεις λεμε..οπου γαμος και χαρα η Mαγδαλω πρωτη! :))...Kαλο βραδυ Ανασαιμια μου!..Φιλια πολλα! :)

Αλλοπαρμενο είπε...

:)))))))..δε μπορω!..διαβασα την απαντηση σου στη Γλαρενια!...αυτο εκανες βρε?..φιλουσες τις αφισες?..στο 1.92!!...καλα εμενα μονο το υψος του μ αρεσει...στο προσωπο δεν μ αρεσε ποτε..ε!! τι να κανω τωρα! αφου δε μ αρεσε!!!...δεν ειναι και της ηλικιας μου!:))))))

. είπε...

Δεν νομίζω Αναστασία μου ότι η αντίδραση είναι συνειδητή και γίνεται για να τραβήξει τη προσοχή.
Αντιθέτως ήμουν πάντα μοναχικό παιδί και σχεδόν αφανής όπως αναφέρω και στο κείμενο. Πάρα πολύ ντροπαλή δε για να κάνω κάτι ώστε να τραβήξω τη προσοχή.
'Οσο δε για την αγελοποίηση των μαζών είναι ένα μεγάλο θέμα με προεκτάσεις σε πολλούς τομείς(ιδιαίτερα της πολιτικής) και νομίζω ότι μια τέτοια συζήτηση αυτή τη στιγμή θα βαρύνει το ανάλαφρο θέμα της ανάρτησης.

Να έχεις ένα όμορφο βράδυ!

. είπε...

Θα σπάσω κούπες,για τα λόγια που 'πες Τοβένε μου! :)
Eυχαριστώ πολύ για το τραγούδι αυτό που τ'αγαπάω πολύ!
Πολύ τσιφτετελονταλγκάς έπεσε σήμερα και μ'αρέσειιιιιιι!

Δημιουργία είπε...

Να εισαι καλα και να χορευεις παντα με το σωμα αλλα και με την ψυχη σου!
Η Μπουρνοβαλια θεϊκη.

. είπε...

Και γω σε νοιώθω απόλυτα όσον αφορά το τραγούδι Παπαρούνα μου. Αλλά δυστυχώς δεν έχει την ίδια άποψη η φωνή μου. Εγώ θέλω να βγάλω πάθος και μου βγαίνει ο εθνικός ύμνος. ΄Ετσι ξεσπάω στο χορό! Το τραγούδι είναι μια μεγάλη αδυναμία της ακοής που ευφραίνει τη ψυχή μου!

Φιλιά!

. είπε...

Εγώ ρε Γλαρένια μου γιατί νομίζεις ότι έγραψα το σεντόνι με τις μνήμες για τον Κομνηνό; Πιστεύεις ότι είμαι σε νορμάλ κατάσταση; Χτυπάω το τρίτο ποτήρι με Νεμεάτικο και ακούω το cd από το Ρεμπέτικο. Καταλαβαίνεις ε; 'Οχι ακριβώς, αλλά στο περίπου...κάτι καταλαβαίνεις.

. είπε...

Mαρία μου από δω και πέρα είναι θέμα...φαντασίας! :)

. είπε...

Kάποτε Ελένη μου είχα φτερά.
Δεν είχα παρά να τ'ανοιξω
και να εισβάλλω παντού.
'Oπου...
αρκεί να το επιθυμούσα.
Μα τελευταία στο μαξιλάρι μου
κάθε πρωί που ξυπνάω,
βρίσκω πούπουλα
από τα φτερά μου
που μαδάνε.
Κάθε μέρα και περισσότερα.
Τώρα, τα φτερά τα μαδημένα
παίρνουν φωτιά
και λαμπαδιάζουν
από την ίδια μου τη φλόγα.

. είπε...

Μπάλε μου, σήμερα ήσουν η αιτία που ξαναθυμήθηκα το "Ρεμπέτικο".
Κρασάκι και Ρεμπέτικο λοιπόν.
Εσύ "έμεινες". Εγώ όμως τώρα έχω "φύγει" για τα καλά! :)

. είπε...

Σου εύχομαι Χριστίνα μου όλα σου τα σχέδια να πραγματοποιηθούν. Να είσαι καλά κοπελιά και όλα να πάνε όπως ακριβώς τα έχεις ονειρευτεί.

. είπε...

Tι θα γίνει με σένα 'Αντρα; Πότε θα ξεδώσεις με το χορό να δεις τη γλύκα;

. είπε...

Γρηγόρη μου καλέ μου φίλε,
Δεν χορεύω πια όπως τότε. Τίποτα δεν είναι όπως τότε. Η ψυχή μου χορεύει, ναι.Αυτή σταματάει.

. είπε...

Eγώ Αρτανίς μου χορεύω δημοσίως, αλλά πια μόνο σε πολύ στενό περιβάλλον, αφού πρώτα τους "ποτίσω" καλά ώστε να μη με βλέπουν καθαρά.
Δεν θα ήθελα να τρομάξω το κόσμο.
Εσύ όμως γιατί;

Ερατώ είπε...

"Εικοσιπέντε από τις συμμαθήτριες ερωτευμένες με τον μαθηματικό"!!!
Η άγνοια της νιότης, ή η ιστορία επαναλαμβάνεται μια και κάτι τέτοια συμβαίνουν και σήμερα.
Θυμάμαι και από τη δική μου εποχή που ήταν όλες οι κοπέλες της τάξης ερωτευμένες με τον ίδιο μαθητή.

. είπε...

Που είσαι βρε Βενσερέμα μου;
Μου είπε η αδελφή σου η Σοφούλα, που σήμερα έμαθα ότι ειναι αδελφή σου!
Πάμε για μια λύτρωση,
μια έκφραση,
σύρε να ρίξουμε έναν μπάλο
γύρω από το βωμό της αλήθειας.
Και μετά έναν καρσιλαμά
γύρω από τη φωτιά
που καίγεται ο φόβος.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ ήμουνα ερωτευμένη με τον Πουλόπουλο, τον Κομνηνό δεν τον γούσταρα γιατί πρώτον ήτανε ξανθός (έχω έμφαση στους μαυριδερούς και στους γκαργκανιασμένους άντρες) και δεύτερον γιατί τον λέγανε Λάκη (έχω έμφαση σε Βαγγέληδες, Αρίστους και Μάντζουλες).
Κατά τα άλλα ταυτίστηκα απόλυτα με την περιγραφή σου, όνειρο της ζωής μου να γίνω και εγώ χορεύτρια - ας όψεται η κακούργα η ζωή - επίσης είχα και εγώ έναν μαθηματικό στο γυμνάσιο που αυτός εκτός από το μάτι άπλωνε και το χέρι..
Τα διακωμωδώ όλα αυτά, για να μην ξεφύγω από το ανάλαφρο ύφος της ανάρτησης σου.
Εγώ πάντως τώρα, περιμένω να συναντηθούμε και να πάμε για χορό.
Το τραγούδι με ξεσήκωσε, δεν θα πάω για ύπνο, πάω να φτιάξω ένα καφέ.
Καταπληκτική γραφή, οι σκηνές απίστευτα αληθινές και ρεαλιστικές, συναισθήματα γλυκόπικρα και ανάμικτα και στο τέλος το τραγούδι; Όαση για την σημερινή μου μέρα, μου χάρισες ταλεντάρα μου...
Σε ευχαριστώ πολύ που το μοιράστηκες μαζί μας όλο αυτό.
Πολλά πολλά φιλάκια

. είπε...

Ο χορός Jk σ'ελευθερώνει γενικώς!
Σε κάνει να δραπετεύεις από κάθε φυλακή.

. είπε...

Aν πηγαίναμε μαζί σχολείο Βροχούλα μου θα ήμουν 30 και κάτι. Και αν ήμουν 30 και κάτι...σίγουρα θα ήμασταν κολλητές.
Εδώ με σχεδόν 20 χρόνια διαφορά και έχουμε τόσα κοινά εμείς οι δύο. Ξέρεις εσύ...
Και τώρα μου ήρθε στο μυαλό κάτι όμως. 'Οτι αν ήμουν 30+ θα έκανα κάποιες αλλαγές στη ζωή μου.
Η πρώτη και η βασική θα ήταν να διεκδικήσω και να πάρω πίσω εκείνα τα κομμάτια της ζωής μου που μου λήστεψαν ή που μου άρπαξαν γιατί δεν τα είχα θωρακίσει καλά ή δεν τα προστάτεψα όσο έπρεπε.
Η δεύτερη θα ήταν...
Τα υπόλοιπα στο μσν :)

. είπε...

'Oταν Αλλοπαρμένο μου εγώ ήμουν ερωτευμένη με τον Κομνηνό εσύ δεν ήσουν καν σπερματοζωάριο.
Οπότε φυσικό είναι να μην είναι της ηλικίας σου.
Ελπίζω αύριο ή μάλλον... σήμερα να ακούσεις τη Μπουρνοβαλιά. Και να τη χορέψεις κι όλας Κρητικάτσι μου!

Αλλοπαρμενο είπε...

Ωπα!Ωπα!Ωπα!Ωπα!κοιτα γυρω σου και σωπα!!!ματια σε κοιτανε χιλια!!!...τo ακουω Ανασαιμια μου!!!..Καλημερα!...καλα, και χθεςς πηγα και τα ακουσα στο youtube! :))

. είπε...

To σώμα Δημιουργία μου άρχισε να αποσύρεται από το χορό. Αλλά η ψυχή συνεχίζει.

Καλή σου μέρα!

. είπε...

Πω πω,Ερατώ! Φαντάζομαι κόρδωμα ο τύπος! :)

Καλή σου μέρα!

. είπε...

Μαμαντάλτον συμφωνούμε στα γούστα πλέον.Μαυριδεροί και γκαργκανιασμένοι. Δεν ξέρω τι σημαίνει γκαργκανιασμένοι αλλά μ'αρέσει η λέξη.
Πότε είπες θα πάμε για χορό;;
Ελπίζω μόνο να μη βάλουμε στο μάτι τον ίδιο μαυριδερό ε;

Καλημέρες με φιλί!

. είπε...

"...χόρεψε αγαπούλα μου
παραμύθι πούλα μου."

Το γλέντι συνεχίζεται μέχρι πρωίας Αλλοπαρμένο μου!

Kαλημέραααααααααααα

. είπε...

Γρηγόρη μια διόρθωση στο σχόλιο που σου έκανα πιο πάνω.

*Η ψυχή μου χορεύει, ναι.Αυτή ΔΕΝ σταματάει.

Ανώνυμος είπε...

¨Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ άνθρωπο με χιούμορ, και που δείχνει να απολαμβάνει τη ζωή, να μην είναι ο χορός μέσα στα ενδιαφέροντά του.
Ο Ζορμπάς, του Καζαντζάκη, που τη ζωή την ζούσε έντονα και το ‘δειχνε, το χορό τον είχε πρώτη προτεραιότητα, σε σημείο που όταν κάποια στιγμή δυσκολεύτηκε να εξηγήσει κάτι με λόγια, απευθυνόμενος στον ¨εργοδότη¨ του, του είπε: αφεντικό δεν μπορώ να στο πω με λόγια, να στο χορέψω;
Εύχομαι να έχεις λόγους πάντα να χορεύεις, κι αν δεν έχεις να εφευρίσκεις...
Το τραγούδι του Νιόνιου ωραίο. Είπα να το χορέψω αλλά είδα πως η ώρα είναι ακατάλληλη για χορό...
Τη ζεστή μου καλημέρα και τις ευχές μου για καλή βδομάδα
11 Φεβρουάριος 2008 12:43 μμ¨


Επειδή επιμένεις να μας θυμίζεις τις παλιότερες αναρτήσεις σου και επειδή η γνώμη μου δεν μπορεί να είναι διαφορετική από την γνώμη που είχα όταν τις πρωτοδημοσίευσες, ξανααναρτώ το σχόλιο που είχα κάνει τότε, μαζί με την ανανεωμένη εκτίμηση για σένα και τα κείμενά σου.

Παλμος είπε...

Μια και ο λογος για χορο.

Αν έχεις κεφι για χορο, εννοω, σου αφιερώνω της Χαρούλας "...Τα λεφτά μου όλα δίνω για ένα ταγκό και το άγγιγμά σου κατω απο το τραπέζι..."


Φιλια πολλα:))

Skouliki είπε...

και εγω αν και 10 χρονια σε σχολη μπαλετου και σε τοσα θεατρα που χορευαμε ποιος θα μου το ελεγε οτι τωρα ντρεπομαι να χορεψω αχαχ α και ομως συμβαινει


σημ...αααααααααααααα δεν μου προλαβες την συμμετοχη και εκλεισε το θεμα και ηδη το εχω φτιαξει το δεντρο οποτε μου ειναι πολυ δυσκολο να προσθεσω ατομα τωρα ..
συγνωμη :((((((((((((

Madame de la Luna είπε...

Εδώ μερακλώθηκα εγώ που σε διάβασα κι ας είναι και παράξενη η νύχτα, πόσο μάλλον εσύ που τα θυμήθηκες. Και μου έφερες στο νου κι έναν ..φυσικό! Κάπου, κάποτε... ;) Κι εγώ πάντως, ποτέ δεν ήμουν του "κοπαδιού". Αντιδραστική προφανώς. Αδερφές ψυχές, ανασαιμιά μου. Φιλί!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Tι ωραία που ζωγραφίζεις τα βιώματά σου.. Τώρα έμαθα και τον έρωτά σου για το χορό. Κρίμα που αυτές οι έρμες συγκυρίες δεν σου άφησαν περιθώριο να ν' ακολουθήσεις τα βήματα της Τερψιχόρης ώστε να εκφραστείς με το τρόπο (τον πιο δημιουργικό) που μόνη σου θα είχες επιλέξει. Δεν είσαι όμως η μόνη που δεν έκανες αυτό που ονειρεύτηκες... Και για να κλείσω το σχόλιο: Τελικά με την ...τρικυμία που δημιούργησες στο μαθηματικό, του.. μίκρυνες την ιδέα που είχε για την επιστήμη του και του μεγάλωσες το...νόημα της ζωής. Έτσι να είσαι πάντα Ανασαιμιά μου: Γεμάτη από λογιώ - λογιώ φλόγες.

Side21 είπε...

Μεράκι μου ο χορός ...
Τέλεια μορφή έκφρασης !!!
Μιλάει το σώμα μέσω της μουσικής.
Και προπάντων μιλάει στον εαυτό μας.
Καλό σου Σαββατοκύριακο ...

Artanis είπε...

Δεν χορεύω επειδή απλά ...ντρέπομαι...
Εντάξει, το ξέρω πως είναι γελοίο, αλλά είναι αλήθεια...
Το ζήτημα είναι όμως πως δεν χορεύω ούτε στο σπίτι...
Η μπουρνοβαλιά πάντως είναι απότα πιο αγαπημένα μου...

Καλό βράδυ και καλό Σ/Κ...

kostaslogh είπε...

18 είσαι
....τα υπόλοιπα είναι ψέμα

faraona είπε...

Θα επιμεινω στο ερωτημα...και μετα ...και μετα?

Αν δεν με απατα η μνημη μου το ιδιο σε ρωτησα και στην Ανασα του Βορρα.Την απαντηση σου ομως δεν την θυμαμαι.

Χορευταρου ε χορευταρου!!!

φιλια πολλα

faraona είπε...

Χαχαχα!!!Μ/κιες λεω.
Πηγα και ειδα...Ουτε κατα διανοια ...εντελως αλλο πραγμα σου ειπα τοτε!Μαλλον η απαντηση-ερωτηση του Synas μου ειχε εντυπωθει.
Τι σου ειναι ο ανθρωπος!



καλημερα

Aristodimos είπε...

Πέρασα να ευχηθώ καλό και όμορφο Σ/Κ κι επεσα πανω στους χορούς...

Ας κρατήσουν οι χοροί λοιπόν όπως λέει και ο Νιόνιος...


Αρης

Ανώνυμος είπε...

εισαι μια σιγανοπαπαδιά χορευταρού!!
κιεγώ κλείνω τα μάτια όταν χορεύω και είναι να μη πιώ και σηκωθώ..
απολαυστικό το κείμενό σου Ανασαιμιά μου:)
φιλάκια πολλά
καλο σκ

Ra Ma είπε...

Πολύ ερωτικό βρήκα το χορό σου ...σιγανοπαπαδιά ε σιγανοπαπαδιά! Πως είπαμε σε λένε? :))))

Καλό ΣΚ!!!

eirini είπε...

Ανασαιμιά, είσαι απόλαυση!!! Το να διαβάζω κείμενά σου είναι πραγματικά υπέροχο για μένα, ξέρω στο'χω ξαναπεί, αλλά θα στο λέω κάθε φορά που διαβάζω κάτι τέτοιο! Ένιωσα ότι ήμουν μέσα στο πούλμαν! Μ'άρεσε που σηκώθηκες και χόρεψες, και μάλιστα ένα ερωτικό τσιφτετέλι! Και μένα μ'αρέσει ο χορός, μ'αρέσουν και τα τσιφτετέλια και γενικά τα λαϊκά τραγούδια!
Εκεί με τον οδηγό του λεωφορείου, πολύ γέλασα! Να 'σαι καλά! Εύχομαι μια πολύ καλή εβδομάδα!

. είπε...

'Οσο διάβαζα το σχόλιό σου Συνεά μου έλεγα κάτι μου θυμίζει αυτό. Καλά έκανες και το μετέφερες αυτούσιο. 'Οτι έρχεται από "εκεί" με συγκινεί ιδιαίτερα.
Ακολουθούν κι άλλα...

. είπε...

Σωστά έπραξες Παλμένια μου. Μετά από τα τσιφτετέλια ένα χαλαρό ερωτικό κομμάτι είναι ότι πρέπει. Από τα αγαπημένα μου της Χαρούλας.

. είπε...

Δεν πειράζει Σκουλικάκι μου.'Αμα σου καεί κανένα λαμπάκι,έχε με υπ'όψιν σου για ανταλλακτικό. :P

. είπε...

Τις "παράξενες νύχτες" Κυρά του Φεγγαριού είναι που μερακλωνόμαστε ευκολότερα. Κι αν σε γύρισα πίσω σε όμορφες στιγμές..."φυσικό" είναι να χαίρομαι ιδιαίτερα ;)

Φιλί!

. είπε...

Τα όμορφα όνειρα, όμορφα καίγονται Φαίδωνά μου. Και οι...φλόγες,καλά κρατούν(ακόμα) :)

. είπε...

"Μιλάει το σώμα μέσω της μουσικής.
Και προπάντων μιλάει στον εαυτό μας."

Τα είπες όλα καλέ μου 'Αγρυπνε! Αυτό είναι ο χορός. :)

. είπε...

O κάθε άνθρωπος εκφράζεται και εκτονώνεται με κάποιον δικό του τρόπο Αρτανίς μου. Κι αν για σένα αυτός ο τρόπος δεν είναι ο χορός, σίγουρα υπάρχει κάποιος άλλος.

. είπε...

Δεν πέφτεις και πολύ έξω Κωστή μου :)

. είπε...

Tο ερώτημα καλή μου Φαραόνα θα μείνει αναπάντητο. Το "μετά" δε το έμαθα ποτέ. Μη ξεχνάς και σε τι εποχές ζούσαμε τότε ε;

. είπε...

Nα έχεις μια όμορφη εβδομάδα Άρη μου.
Και οι χοροί καλά κρατούν κι ας είναι και στο...ταψί (που άλλοι μας χορεύουν).

. είπε...

Σιγά μην μου πέρασε απ'το μυαλό ότι σ'αυτό διαφέρουμε Σταγονίτσα μου. :) (Mέχρι τώρα στο μόνο που διαφωνησαν τα γούστα μας είναι στους...μήνες) :P

. είπε...

'Αννα κύριε Μαρκόνι! (Κοκκίνισμα,μάτια χαμηλά,τρέμουλο,τάση για λυποθυμία κλπ κλπ)

. είπε...

Τον μουρτζούφλη ε Ειρήνη μου; Χαχα!
Είχα κάποια έφεση στα νιάτα μου με τους οδηγούς των λεοφωρείων. Να 'φταιγε ο λεβιές ταχυτήτων; το τιμόνι...δεν ξέρω,τι να πω! Σκοτεινό πράμα το υποσυνείδητο ! :)

Roadartist είπε...

Στο Λύκειο Ελληνίδων ήμουν κ εγώ για χρόνια..
Εύχομαι να είσαι καλά Αννούλα.. φιλάκια..
Καλή εβδομάδα, καλό μήνα!

iLiAs είπε...

..καλό μηνα με πολύ χορό και κέφι!
Να είσαι καλά, να λιώνεις τα παπούτσια σου στο χορό :)

Ανώνυμος είπε...

Mμμμ! Έχω την αίσθηση ότι τους "χορεύεις" όλους τους άνδρες στο ταψί...
Βρε ο χορός είναι έκφραση, ζωή, ελαφρύς αέρας και κίνηση φύλλων όπως λες ... μην το βάλεις κάτω ... και άσε της μελισσούλες να ζουζουνίζουν.
Καλώς σε βρήκα

. είπε...

Ωραία χρόνια Αρτίστα μου!

Καλό μήνα και σε σένα!

. είπε...

Καλό μήνα Ηλία μου! Ευχαριστώ για τις ευχές σου,αλλά μ'αυτή τη οικονομική κρίση δεν είναι να λιώνεις παπούτσια. Λες να χορεύω καλύτερα ξυπόλυτη;

Skouliki είπε...

ναι το ξερω ειμαι πολυ θεα και καταφερα και σε εβαλα στο δεντρο μεσα... :)))

μεγαλη χαρηηηηηηηηηηηηηηη λεμε χιχιιχ

. είπε...

Πέρασαν οι εποχές Οδοιπόρε μου που τους χόρευα στο ταψί.
Τώρα οι καιροί άλλαξαν και αυτοί χρησιμοποιούν το ίδιο ταψί για να με (ξερο)ψήσουν στο φούρνο με πατάτες.
'Ολα πληρώνονται σ'αυτή τη ζωή βλέπεις!

Χαίρομαι που ήρθες...θα τα λέμε :)

Καλό σου μήνα!

. είπε...

Μέσα; Πόσο μέσα Σκουλικάκι μου;
Το ξέρω ότι και συ είσαι θεά αλλά ας αποφύγουμε τώρα τους...ανταγωνισμούς!
Μανάρι μου εσυ!

Καλό σου μήνα!

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Και; τι έγινε μετά με τον μαθηματικό; σου ήρθε έρωτας; η ... ούτε να τον φτύσεις;

Χθες λέγαμε με την κόρη μου, να γράψει τη μικρή στον πολιτιστικό (λέμε τώρα) σύλογο, για να μάθει παραδοσιακούς χορούς.
Τσατίζομαι, που τότε που ήμουν εγώ μικρή, δεν υπήρχε σύλογος, η κάτι τέλος πάντων για να μάθω χορό.

Καλό μήνα πατριώτισσα.

votsalo είπε...

Καλό μήνα!!
Ανασαιμιά μου τι ωραία ανάρτηση!! Τα είδε όλα ο καθηγητής!!
Φιλιά

gregory είπε...

το καταλαβα οτι ξεχασες το δεν...αλιος δεν εστεκαι καλο βραδυ...

. είπε...

O έρωτας μου ήρθε(λίγο καιρό μετά) και με χτύπησε κατακούτελα.Αλλά όχι με τον μαθηματικό Ξυπόλυτη. :)

. είπε...

E όχι και...όλα Βοτσαλάκι μου :)

Καλό μήνα και σε σένα!

. είπε...

Καλό σου μήνα Γρηγόρη μου! :)

marianaonice είπε...

Βρε Ανασαιμιά μου!!
Μένω άφωνη!!! Κάπου έχουμε συναντηθεί εμείς!! Λες σε καμιά άλλη ζωή;;;
Ταυρίνες και οι δύο, και χορευταρούδες!! Αχ αυτό το ζεϊμπέκικο αλλά και τα ζεϊμπεκάκια, η αδυναμία μου! Και οι μπάλλοι όλα τα λεφτά!!!
Δεν μπορεί κάπου πρέπει να χορέψουμε εμείς μαζί!!!!!
Απίθανη ανάρτηση!! Γεμάτη αλήθειες και νοσταλγία για μια όμορφη ζωή που κύλησε και άφησε μνήμες ανεξίτηλες...

Όσο για τη "Μπουρνοβαλιά" ήδη τη χόρεψα εδώ στο @σπιτικό σου!!
Νάσαι καλά @φιλενάδα μου!!!!!

e-ioannis είπε...

Πολύ ομορφο το νεο λουκ τού blog
καλημερα και καλη εβδομαδα,παντα με χαμογελα !

kelly alamanou είπε...

Πόσο ζωντανό κείμενο!!
Οταν η ζωή γιορτάζει την ύπαρξη και τους χυμούς της και μεις εργαλεία της,κοκκινίζουμε,ντρεπόμαστε,φοβόμαστε... Και ΖΟΥΜΕ.
Η μπουρνοβαλιά είναι από τα αγαπημένα.
ΣΕ φιλώ
κελλυ

Eleni Dafnidi είπε...

Τέλειο, τέλειο! Μπράβο! Σαν να ήμουν εκεί! Αναμένω κι άλλο απόσπασμα μέσα από το βιβλίο "Ιστορίες μίας χορευταρούς κορασίδας που ερωτευόταν που και που"! Αφάνταστα ζωντάνο!
Καλό σου μήνα!

Leviathan είπε...

a misi tin afises tin istoria :) filia kai kalous xorous! :)

Μηθυμναίος είπε...

Βρε, τι χάνω… σε τούτο το μπλογκ… Ανασούλα, η αφηγηματική σου δεινότητα είναι εκπληκτική! Το έζησα και το χάρηκα το κείμενό σου. Να σου πω ότι μου ’λειψε λίγο να κλείσω τα μάτια και να με φανταστώ (καθηγητή μαθηματικό) στο πούλμαν μέσα, να σου χτυπάω παλαμάκια μιας και χορό δεν ξέρω… Και να ξέρεις, ακόμη, πως τρελαίνομαι με τη μουσική, αλλά από χορό μηδέν! Μόνο να θαυμάζω τους χορευτές ξέρω.

Σου εύχομαι πάντα να κρατάς αυτή τη φλόγα… στην καρδιά σου!!!

Κούκος είπε...

Αλήθεια, με την Ιουλία πως τα πήγατε;

Unknown είπε...

χορός χωρίς το πάθος του κόκκινου δεν γίνεται. κι όποιος το χει, μάτια μου, δεν το κρύβει...

:)

φιλιά βρόχινα...

. είπε...

Μαριάννα τι λες; Να το δώσουμε το ραντεβού από τώρα; :)

. είπε...

Σ'άρεσε Ιωάννη μου; Και είχα έναν ενδιασμό για το μαύρο.

. είπε...

Και όσο είμαστε ζωντανοί Ροδούλα μου να συνεχίσουμε να ζούμε!

Φιλί κι από μένα!

. είπε...

Toύτο το βιβλίο έχει πάρα πολλές ιστορίες Ελένη μου. Και οι καλύτερες δεν γράφτηκαν ακόμα!


Ευχαριστώ :)
Kαλό μήνα και σε σένα!

. είπε...

Δεν την άφησα εγώ μισή Λεβιάθαν μου!
Μισή έμεινε...όπως όλα τα ωραία πράγματα. :)

. είπε...

Kαλέ μου φίλε Στράτο ο χορός δε μαθαίνεται. Υπάρχει μέσα μας. Μάλλον δεν είχες τη κατάλληλη... παρτενέρ ;)

Φιλί!

. είπε...

Πήγα στην Ιουλία Κούκε όπως με είχες συμβουλέψει. Εγώ πολύ ωραία περνούσα, εκείνη όμως μια μέρα, την ώρα που με δίδασκε μια πιρουέτα,έφυγε ξαφνικά,και όταν ξαναγύρισε έσκισε μπροστά μου τα πτυχία της!
Απ' ότι έμαθα χορεύει τώρα οριεντάλ σε ένα μπουζουξίδικο στη παραλιακή (Αθήνα). :P

. είπε...

To "κόκκινο" Νεράιδα μου,πες μου, που χωράει να το κρύψεις;

Φιλί!

marianaonice είπε...

Ναι να το δώσουμε!
Ρίξε σήμα και είμαι μέσα!!
:)))

Σου είχα στείλει mail για το gtalk.
Το είδες;;

Μαργαρίτα είπε...

Υπέροχη Ανασαιμιά μου...

Αχ αυτή η ντροπή!!!!
Καλά με ξεσήκωσες κι εμένα...
κι αυτά τα βλέματα πόσο εύκολο
είναι κανείς να τ' αποφύγει;;;
Τέλεια η αφήγησή σου, την έζησα
κι εγώ... .. . :)

Πολλά πολλά φιλάκια *******

Μηθυμναίος είπε...

Αχ και νά 'ξερες πως η παρτενέρ μου είναι χορευταρού απ' τις καλύτερες. Εγώ είμαι ο... ας μη το πω και ντροπιαστώ...
Καλά να περνάς!

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Ανασούλα καλησπέρα !!
Σ΄ευχαριστώ για την προτίμησή σου στην Πεταλούδα μου , τιμή μου!!
Πώς τα περιγράφεις έτσι??
Ζωντανά !! Νομίζω πως χόρευα κι εγώ δίπλα , εκεί στο πούλμαν, νομίζω πως είδα και τον καθηγητή !!
Ο χορός είναι έκφραση , όπως η ζωγραφική !!
Μ΄αρέσει και μένα ο χορός, ανάλογα την διάθεση και τα τραγούδια, ειδικά άμα πιώ ένα ποτηράκι κρασάκι ή ένα ποτάκι, αλαφραίνω και χορεύω , άμα δε , είμαι σε οικείο περιβάλλον δεν κάθομαι καθόλου !!
H Mπουρνοβαλιά ιδανική για αργό χορό !!

. είπε...

Μαριάννα μου,
είδα μια πρόσκληση αλλά δεν γράφει όνομα και δεν ξέρω αν είναι δική σου.
Θα φανεί από την απάντηση που θα πάρω στο ερωτηματικό μάιλ που έστειλα.
'Οσο για τα υπόλοιπα θα τα συζητήσουμε καθώς θα πίνουμε το καφεδάκι μας. :)

. είπε...

Ανάλογα τα βλέμματα Μαργαρίτα μου!
Μ'αρέσει που σε ξεσήκωσα! :)

. είπε...

O...ντροπαλός να υποθέσω Μηθυμναίε μου; :)

. είπε...

Eγώ σ'ευχαριστώ για το δώρο σου Αθηνούλα μου!
'Οσον αφορά τον χορό συμφωνούμε απόλυτα! Αυτό ακριβώς που περιγράφεις συμβαίνει και σε μένα!

Ανώνυμος είπε...

Η έκσταση και η ζεμπεκιά
προνόμιο είναι της λεβεντιάς που κρατάει το ίσο σε παπαδιές σιγανές
και μη..

Αγαπημένη μου Ανασαιμιά..

L.N.E

marianaonice είπε...

Καλό ξημέρωμα!

Δες τα μέηλ σου!
Φιλιά τα λέμε.

. είπε...

Ελένη μου! Που είσαι κορίτσι μου; Ανησύχησα!Μου έλειψες!

Η πρώτη ζεμπεκιά που θα χορέψω τις μέρες που ακολουθούν θα είναι αφιερωμένη σε σένα!
Και είμαι σίγουρη ότι θα το "δεις".
Όπως όλα τα "βλέπεις" και τα νοιώθεις!

Σε φιλώ αγαπημένη μου Ελένη!

. είπε...

Mαιλ ελήφθη και απάντηση απεστάλη Μαριάννα μου!

Φιλιά!

KitsosMitsos είπε...

Και έλεγα κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει...
Καλώς σε ξαναβρήκα!