Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Η σκιά της φλόγας

Mια φορά κι έναν καιρό ήταν μια Ανάσα. Η Ανάσα του Βορρά! Κάποια στιγμή άλλαξε σπίτι, άλλαξε όνομα (μη ψάχνετε τώρα τους λόγους, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο) και έγινε Ανασαιμιά.

Σκέφτηκα λοιπόν να μεταφέρω εδώ κάποιες από τις αναρτήσεις που είχα κάνει στην "Ανάσα του Βορρά" και τις έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Με αυτόν τον τρόπο κάνω και μια σύνδεση με το παλιό αγαπημένο μου μπλογκάκι για να το γνωρίσουν και οι καινούριοι μου φίλοι.





"Κι γω σ’ ευχαριστώ! Αν και το πιο σύντομο, αυτό ήταν το πιο όμορφο "ταξίδι" μας από όλα τα προηγούμενα."
Ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο κι η πόρτα έκλεισε.
Αυτή τη φορά όχι με δύναμη ή κλωτσιά όπως άλλοτε. Όχι! Απαλά, αργά, σιγανά. Σαν κάποιος να κοιμόταν και δεν ήθελε να τον ξυπνήσει.
Σώμα και κεφάλι στηρίχτηκαν στη πόρτα, μάτια που σφάλισαν, χέρια που παρέλυσαν και κρέμασαν, αλλά η ακοή συνέχισε να ελπίζει…
Ήχος από βήματα που απομακρύνονταν…ήχος ασανσέρ που ανεβαίνει… ήχος ασανσέρ που σταματάει… ήχος κλεισίματος πόρτας ασανσέρ… ήχος ασανσέρ που κατεβαίνει… και μετά …ο τρομακτικός ήχος της απόλυτης σιωπής. Η ανάσα έκανε μια διακεκομμένη θορυβώδη βουτιά στους πνεύμονες, όταν συνειδητοποίησε ότι είχαν αδειάσει.
'Ορμηξε στα στίβενσαν. Δυο δάχτυλα που έτρεμαν έκαναν προσπάθεια να βγάλουν ένα τσιγάρο που έσπασε στη διαδρομή. Δεύτερo. Bγήκε σώο! Η στέρηση της νικοτίνης ήταν σίγουρα αυτό που έφερνε το τρέμουλο. Δυο ώρες χωρίς τσιγάρο και μάλιστα με τέτοια συζήτηση, δεν είναι λίγο. 'Ασχετα αν τις ώρες που ήταν μαζί , η τελευταία της έγνοια ήταν το κάπνισμα. Δεν της το είχε απαγορέψει ποτέ. Αντιθέτως! Αλλά δεν ήθελε να του το θυμίζει σκεπτόμενη μήπως τον παρασύρει πάλι σε παλιές του «αμαρτίες».
Τον σεβόταν πάνω απ’ όλα. Τον σεβόταν όσο τίποτα άλλο! Τον σεβόταν όχι με την έννοια του φόβου αλλά την άλλη, την …γνήσια, εκείνη που πηγάζει από… πού στο διάολο είναι ο αναπτήρας; Ποτέ δεν τον βρίσκεις όταν τον χρειάζεσαι.
Θαρρείς και εξαφανίζεται ως δια μαγείας. Μα πριν λίγο, που της μιλούσε, όταν γύρισε τα μάτια προς το διαχωριστικό, ψάχνοντας ένα σημείο να κρύψει το βλέμμα της, είδε τον αναπτήρα πάνω στα τσιγάρα της. Ήταν σίγουρη γι’ αυτό! Βρήκε άλλον κι άναψε τσιγάρο. Δυσκολεύτηκε να σημαδέψει τη φωτιά εκεί που έπρεπε. Όταν το πέτυχε, συνέχισε να κρατάει τον αναπτήρα αναμμένο στην ίδια θέση. Σα να προσπαθούσε με τη φλόγα του να κάψει τις αναμνήσεις... τα όνειρα…
Η νικοτίνη βούτηξε με λύσσα στο αίμα. Ένοιωσε το μούδιασμα. Το τρέμουλο δεν σταμάτησε. Περίεργο!
Προχώρησε προς τη μπαλκονόπορτα. Κοίταξε κάτω στο δρόμο, πιέζοντας με τον αντίχειρα του χεριού που κρατούσε το τσιγάρο, τη δεξιά άκρη του κάτω της χείλους, δαγκώνοντας την. Ο καπνός εισχώρησε στη μύτη και τα μάτια της και δάκρυσε. Από αυτό ήταν τα δάκρυα λοιπόν; Από τον καπνό! Φοβήθηκε μήπως ήταν… από κάτι άλλο(;)… Αποκλείεται! Δεν έκλαιγε εύκολα. Σχεδόν ποτέ!
Της ήρθε στο νου η Λαμπέτη στη «Φιλουμένα Μαρτουράνο»… «Ντουμή, κλαίω, κλαίω Ντουμή…κλαίω, μπορώ και κλαίω…»!!! Άγγιγμα των δακρύων με το δείκτη… δοκιμή της γεύσης τους με την άκρη της γλώσσας. Μιμήθηκε την κίνηση της Λαμπέτη-Φιλουμένα. Πικρά της φάνηκαν. Μπα, θυμάται ότι πριν πολλά πολλά χρόνια, τότε που μπορούσε να κλάψει, ότι ήταν αλμυρόξινα. Και τώρα πικρά; Άλλαξε η γεύση τους; Το κωλοτσίγαρο θα φταίει.
Ίσα που πρόλαβε να δει τον σκούρο μπλε όγκο της Ξαρά να εξαφανίζεται στη βροχή, παίρνοντας τη τελευταία στροφή.
-Καλό «δρόμο» να έχεις και να προσέχεις.

Ανάσα του Βορρά 5-2-2008

Marianne Faithfull-Who will take my dreams away

Get your own playlist at snapdrive.net!


I can't give you all my dreams
Nor the life I live.
You and I know what friendship means,
That's all we got to give.

Who will take your dreams away
Takes your soul another day.
What can never be lost is gone,
It's stolen in a way.

Please, don't stand too close to me,
Can you hear my heart ?
Take my warmth and lean on me
When we're not apart.

Now our mission is complete
And our friends are here. (?)
Evil things brought down by the light,
Life goes on until the end.

127 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Χαίρομαι που διαβάζω ένα τέτοιο κείμενο.
Υπέροχο!!!
Καλή σου μέρα

Μαργαρίτα είπε...

Εμείς γνωριστήκαμε από ένα κοινό
γνωστό, τον Νικόλα, και πραγματικά
χαίρομαι που μία τέτοια ανάσα
μπορεί να είναι τόσο ζεστή και
τόσο δροσερή ταυτόχρονα!!!!

Καλό Σ/Κ καλή μου
σε φιλώ :) ***

Ανώνυμος είπε...

ax αυτοι οι αποχωρισμοι!!!!!!

Roadartist είπε...

Γράφεις πολύ όμορφα Αννα..
Και το τραγούδι τι τελειο..
Να περιμενεις εμαιλ μου καποια απο τις επομενες ημερες..
Φιλια πολλα καλο σκ ;)

venceremos είπε...

Ανασσα. χωρις ανασσα, κυκνειο ασμα, με εχεις μπερδεψει αρκετα. τελικα αυτο ειναι καινουργιο η το αλλο? αυτα παθαινει κανεις οταν προσπαθει να προσαρμοστει στο μπλοκοχωρο και του λειπουν πληροφοριες.. παντως το γραψιμο σου ειναι καταπληκτικο!!!
φιλια καρυστινα

marianaonice είπε...

Τη θυμάμαι αυτή σου την ανάρτηση.
Δεν θυμάμαι τι σου έγραψα τότε!
Μα θυμάμαι ότι δάκρυσα κι εγώ όπως και τώρα και γεύτηκα τη γεύση των δακρύων μου όπως εσύ...
Αυτή η εικόνα του τσιγάρου που δεν βρίσκεται, που σπάει στα δύο, του αναπτήρα που δεν είναι ποτέ εκεί που τον ψάχνεις, σκάλισε μέσα μου μνήμες πονεμένες μα αγαπημένες...
Να είσαι καλά ανασαιμιά μου!
:)

Artanis είπε...

καλησπέρα καλή μου...Καταπληκτική ανάρτηση, πολύ ωραίο το κείμενο, φανταστική η φωτό...
Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ, φιλιά...

Ανώνυμος είπε...

αχ ανασεμιά μου πολυ όμορφη ανάρτηση
καλά έκανες και την επανέφερες
Αποχωρισμοί ένα "γεια χαρά"
σχεδόν ανώδυνο....στην αρχή
Ανάμεικτα συναισθήματσα
Κι έπειτα ένας ποταμός
να φέρνει κατεβασιά
στην ψυχή
Πνίγεσαι;

φιλιά ολόγλυκα
καλή μου

Maria Tzirita είπε...

Ωραίο Ανασαιμιά, πολύ ωραίο...
Φιλιά και καλό σαβ/κο!

Sophia Kollia είπε...

Αχ αυτή η στέριση...πότε θα γίνω και γώ δυνατή να το κόψω!

Αυτό το να τρέμεις και να μη μπορείς να ανάψεις το έχω πάθει,,,άστα..
καληνύχτα

Alkmini είπε...

ανασαιμια μου
λιγο σε ξερω και δεν σε ηξερα στο προηγουμενο μπλογκ σου.
αλλα αυτο που βλεπω μ αρεσει.
να εισαι καλα .
φιλια πολλα

gregory είπε...

χωρις χωρισμους στη ζωη δεν γινεται.αλλιος πως θα ειχανε νεες συναντησης???
εγω σε αυτη την περιπτοση επαιρνα ..νταλχιν...
καλο βραδυ...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Καλή μου ανασαιμιά, πόσο καλά έκανες που σκέφτηκες να τα μεταφέρεις εδώ.
Αφού εδώ είναι πλέον το στέκι που μοιραζόμαστε ανασαιμιές
Κι' εγώ σου αντιγράφω το ίδιο ακριβώς όπως και τότε σχόλιο:

Πείθει και παρασύρει η ζωντανή περιγραφή σου...
΄Επιασα ...στυλό (είναι που το 'κοψα το ρημάδι..., για να μιμηθώ την πίεση με τον αντίχειρα και το δάγκωμα της άκρης του χείλους...

Πολύ ωραίο!!!
6/2/2008 12:16 πμ"

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Δημιουργία είπε...

Τα δακρυα -ειτε της χαρας ειτε της πικρας- ειναι παντοτε λυτρωτικα.

. είπε...

Ευχαριστώ καλή μου Αναστασία! Πάντα γλυκός ο λόγος σου.

Καλό σου βράδυ!

. είπε...

Οι ανάσες Μαργαριτούλα μου είναι ανάλογες με τη ψυχική διάθεση! Ναι,θυμάμαι ότι μέσα στο μπλογκ του Νικόλα γνωριστήκαμε :)
Να σαι καλά κορίτσι μου.
Καλό σου βράδυ!

. είπε...

Ε, δεν είναι και ότι πιο ευχάριστο Παπαρούνα μου! Αλλά σηματοδοτούν πάντα ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή και αυτό έχει τα θετικά του.
Καλό σου βράδυ!

. είπε...

Ευχαριστώ πολύ Καλλιτέχνιδά μου! Το τραγούδι από τα παλιά λατρεμένα μου.
Περιμένω το μαιλ σου :)

Καλό σου βράδυ!

. είπε...

To έχω ήδη γράψει στην αρχή Βενσερέμα μου.
Το άλλο(Ανάσα του Βορρά)είναι το παλιό και πρώτο μου μπλογκ που πια είναι εκτός λειτουργίας.(Προς το παρόν,γιατί με μένα ποτέ δε ξέρεις που θα βρεθώ ανά πάσα στιγμή.)Κύκνειο άσμα και ανασαιμιά είναι ένα και το αυτό.
Το χωρίς ανάσα,(breathless)ήταν ένα ενδιάμεσο που λειτούργησε μόνο για 15 μέρες.Ξεμπερδεύτηκες ή σε μπέρδεψα περισσότερο;Καλά δε πειράζει. Κάποια στιγμή θα γράψω για την πορεία μου και τις διαδρομές μου στο μπλογκοχωρίο και θα καταλάβεις.
Καλό σου βράδυ και φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Κααααποτε ένας ανεγκέφαλος μπλογκερ με "έκραξε" λέγοντας ότι κρατάω λινκ σε μπλογκ που έχουν κλείσει. Δεν έχει σημασία τι απάντησα τότε. Σημασία έχει οτι με δικαίωσες.

Σε καλησπερίζω

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

H λογοτεχνική σου Ανάσα, παραμένει ισχυρή, όσο και ευαίσθητη..

. είπε...

'Εχω μείνει Μαριάνα μου στο σημείο που λες "σκάλισε μέσα μου μνήμες πονεμένες μα αγαπημένες."
'Οταν είχα γράψει το κείμενο τότε,ο πόνος ήταν οδηγός της γραφής μου.Και ήταν δυνατός.
Τώρα που το ξαναδιάβασα για να το μεταφέρω εδώ, το διάβαζα και χαμογελούσα με μια γλυκιά νοσταλγία θα έλεγα.Είναι φορές που κάποιοι "πόνοι" με το πέρασμα του χρόνου αφήνουν αυτή την αίσθηση που λες. "Πονεμένες μα αγαπημένες μνήμες."

. είπε...

Kαλημέρα Αρτανάκι μου! Σ'ευχαριστώ για όλα. :)

. είπε...

Με ρωτάς αν πνίγομαι Ελένη μου; 'Οχι καθόλου πια μετά από τόσο καιρό! Αντιθέτως,μπορώ επιτέλους να παίρνω βαθειές Ανασαιμιές! :)

Καλή σου μέρα!

. είπε...

Σ'ευχαριστώ πολύ Μαρία Τζιρίτα.Χαίρομαι που σ'άρεσε. :)

Καλή σου μέρα!

. είπε...

Την ίδια λαχτάρα έχουμε Σοφούλα μου.Θα ήθελα να ξυπνήσω ένα πρωί και να μη θέλω πια να το ξαναδώ στα μάτια μου το γαμοτσίγαρο.'Ετσι σαν από θαύμα.(Σε μια φίλη μου συνέβη αυτό έτσι ακριβώς όπως στο λέω.)Γι αυτό ελπίζω...

Καλή σου μέρα!

. είπε...

Γι αυτό ακριβώς Αλικάκι μου θα φέρω εδώ τα "the best"μου. Για να πάρετε μια γεύση οι νέοι μου φίλοι του παλιού μου μπλογκόσπιτου.Στην ουσία όμως η ίδια είμαι,δεν άλλαξα.Απλά ας πούμε...ωρίμασα.

Καλή σου μέρα.

. είπε...

Τι είναι το νταλχιν Γρηγόρη μου;

Καλή σου μέρα!

. είπε...

Το μόνο από τα τότε σχόλια που θυμόμουν Γλαρένια μου ήταν το δικό σου! Κάθε που μου ερχόταν στο μυαλό η ανάρτηση που είχα κάνει τότε, αμέσως μετά το σχόλιό σου!Και τώρα, μετά από 10 μήνες το ξαναβλέπω εδώ!
Συγκινητικά και περίεργα όμορφο!

Καλή σου μέρα καλή μου Νονά!

. είπε...

'Eτσι είναι όπως το λες Δημιουργία μου. Αλλά πραγματικά μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να κλάψω.Και πίστεψέ με είναι πραγματικό μαρτύριο όταν μου συμβαίνει αυτό.

Kαλή σου μέρα!

. είπε...

Φριντούλα μου, είναι φορές που δενόμαστε με περίεργα πράγματα. Μου λείπει πολύ η Ανάσα του Βορρά ενώ στην ουσία είμαι εγώ η ίδια. Ξέρεις πόσες φορές πήγα στις ρυθμίσεις και έβαλα το βελάκι εκεί που λέει "διαγραφή ιστολογίου"; Αμέτρητες! Ποτέ όμως δεν κατάφερα να πατήσω το "κουμπί". Αλλά ούτε και να γυρίσω πίσω γινόταν, γιατί δεν ήθελα να δημιουργήσω πρόβλημα στους μπλογκοφίλους με τις συνεχείς μετακινήσεις μου και αλλαγές λινκ κλπ τεχνικά...ξέρεις.
Πάντα χαμογελάω όταν "με βλέπω" στα λινκ σου "Ηταν...εδώ".Αλλά και σε λίνκ άλλων φίλων που κρατάνε ακόμα το παλιό μου μπλογκ ενώ έχουν ήδη προσθέσει το καινούργιο.
Είμαι εδώ. 'Ετσι να πεις του ανεγκέφαλου!
Σ'ευχαριστώ πολύ κοπέλα μου!
Καλή σου μέρα.

. είπε...

Φαίδωνα η λέξη "λογοτεχνική" νομίζω ότι είναι υπερβολική. Απλά κάποιες μικρές ανάσες αφήνω εδώ, έτσι σαν απλές καταθέσεις ψυχής.Σ'ευχαριστώ πολύ πάντως.

Τα φιλιά μου
Καλή σου μέρα!

eirini είπε...

Ανασαιμιά μου, δεν θέλω να το πάρεις σαν μια κολακεία αλλά ειλικρινά ο τρόπος που γράφεις είναι μοναδικός. Εάν εκδόσεις ένα μυθιστόρημα είμαι σίγουρη ότι θα έχεις μεγάλη επιτυχία. Είμαι βιβλιοφάγος και δύσκολα εκπλήσσομαι όταν διαβάζω κάτι... ομολογώ λοιπόν ότι μαζί σου ταξιδεύω στα γραφόμενά σου.
Καλημέρα!!!

Χαρά είπε...

μ άρεσε πάρα πολύ. το χω βιώσει. μόνο που θα τρεχα πίσω απ το ξαρά. να κυνηγήσω, να απορριφθώ, να παλέψω

kikop80 είπε...

AAA!!!
Κι άλλο όμορφο κείμενο!
Πράγματι, μπορει να είναι σύντομα, αλλά είναι γεμάτα!
Θέλω κι άλλα!
Και που πήγε ο αναπτήρας?
Τον πήρε ο λεγάμενος?
Έχει και συνέχεια?
Και τι έγινε με το παλιό μπλόγκ?
(ερωτήσεις μικρου παιδιού ή μικρού -νέου σχετικά- μπλόγκερ?)
Καλημέρα!!

gregory είπε...

καλη μου ειναι το πλακε κοκινο πακετο τσιγαρα...ειναι βαρυ και αρωματικο...καλησπερα

. είπε...

Ειρήνη μου το σχόλιό σου μ'έκανε να κοκκινίσω. Δεν νομίζω ότι είμαι άξια γι αυτό που λες.
Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ καλή μου! Χαίρομαι που τουλάχιστον σας αρέσουν.

. είπε...

Xαρά μου, ανήκω στην άλλη κατηγορία.
Είμαι υπέρμαχος της ελεύθερης βούλησης.Αυτή είναι μια από τις βασικές μου αρχές.
Μένει κάποιος μόνο όταν το θέλει.(Και αυτό μπορείς να το νοιώσεις αν είναι αληθινό).
Και τότε η χαρά είναι διπλή. :)

16 Νοέμβριος 2008 5:22 μμ

. είπε...

Αν καλέ μου Κικοπ σε μια ιστοριούλα υπήρχαν απαντήσεις σε όλα τα ερωτηματικά δε θα είχε σασπένς και θα ήταν βαρετή.
'Οσο για το παλιό μου μπλογκάκι...όπως είπα και σε ένα σχόλιό μου πιο πάνω,σύντομα θα γράψω για την μπλογκοπορεία μου.

. είπε...

Μάλλον εννοείς το Ντάνχιλ που το έγραψες Ντάλχιν και με μπέρδεψες Γρηγόρη μου.
Εγώ πάντως σε αυτές τις περιπτώσεις προτιμώ ένα(δύο-τρία...) δυνατά ποτά και πολλά τσιγάρα!

tovenito είπε...

είδα ντουμάνι και μπήκα!
βαριά ποτά βαριά τσιγάρα..
το θέμα είναι να βγαίνει η ανάσα..

marianaonice είπε...

Ακόμη κι αυτά που κάποτε μας πόνεσαν είναι δικά μας κομμάτια αγαπημένα, γιατί είναι μέρος της ίδιας μας της ζωής και της ύπαρξης!!
Πώς να μη τα αγαπάμε;; Χωρίς αυτά δεν θα είμασταν εμείς!!
Φιλιά ανασαιμιά μου!

kostaslogh είπε...

Λοιπόοοοοον!
Έχεις κι άλλα τέτοια;
Γράφεις πολύ όμορφα,κι αν σκοπεύεις
να μεταφερεις εδώ κι άλλα τέτοια λουλούδια πολύ θα το χαρώ!
..και κοίτα να το κόψεις το ρημάδι !
Εγώ του ΄δωσα 20 χρόνια αλλά τώρα
έχω γίνει γενίτσαρος ,το βλέπω κι εκνευρίζομαι!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Ανασαιμιά μου, και πριν (στην ανάσα του βορρά) και τώρα πάντα ανάσες δροσερές σκορπάς! Και χαίρομαι που στο τέλος, βρίσκω τέλος, κι όχι μια ακόμη επανάληψη. Να πορεύεσαι όμορφα καλή μου. Καναρινόφιλα!

mareld είπε...

Ανασαιμιά!

Παρ΄όλους τους καπνούς ανασαίνεις ανάλαφρα..και κρατάς τον αναγνώστη στον αφρό..έχεις το χάρισμα!!!

Πολλά φιλάκια!

Unknown είπε...

πέρασα για μια καλησπέρα και άγγιξα τις λέξεις σου...

...όπως κι αυτές άγγιξαν εμένα :)

φιλιά βρόχινα...

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Πολύ δυνατό κείμενο, με υπέροχες λεπτομέρειες , που τις παρακολουθείς με ενδιαφέρον και σε παρασύρουν να ταυτίστεις με την γυναίκα του κειμένου !!
Ανασαιμιά μου, είναι σαν το παλιό καλό κρασί !!!!

φιλια

Μαριλένα είπε...

πόσο όμορφο..

την καλησπερα μου :)

Αλλοπαρμενο είπε...

Εγω τωρα τι να γραψω? :) , σαν χαζη νιωθω...το μονο που μπορω να γραψω ειναι ...οτι ειμαι τυχερη που εκανες αυτο το μικρο περασμα ..Breathless:)...και σε γνωρισα...εστω κι αν ειχες καπνισει ολοκληρη καπνοβιομηχανια εκεινη την περιοδο:)...Τα φιλια μου!!!..καληνυχτα!! :)

. είπε...

Κατά καιρούς μας βγαίνει και η πίστη Τοvane όχι μόνο η ανάσα. Και άντε μετά να μαζέψεις τα κομμάτια σου. Με το καιρό όμως και μια δυναμική ανασύνταξη δυνάμεων όλα βαίνουν καλώς!

Καλό σου βράδυ!

. είπε...

Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη Μαριάνα μου!

Φιλιά και σε σένα και καλό σου βράδυ!

. είπε...

Δεν έχω πολλά να μεταφέρω Κωστή μου.Βλέπεις η Ανάσα του Βορρά όλο κι όλο δυο μήνες ζωή είχε.
Μακάρι να μπορούσα να το κόψω το κωλοτσίγαρο. Ζηλεύω και χαίρομαι όσους το καταφέρνουν.

Καλό σου βράδυ!

. είπε...

Σ'ευχαριστώ Καναρινένια μου. Τα λόγια σου πάντα μια όαση στην ερημιά της ανασφάλειάς μου.

Καλό σου βράδυ!

. είπε...

Σ'ευχαριστώ Μαρέλντ μου! Αν το 'χω θα φανεί στη διαδρομή.

Καλό σου βράδυ!

. είπε...

Οι λέξεις αγγίζουν όταν έχουν ψυχή. Κι εγώ μέσα απ'αυτές μοιράζω ασύστολα κομμάτια της ψυχής μου.

Καλό σου βράδυ Νεράιδα μου!

. είπε...

'Ομορφα τα λόγια σου Αθηνά μου. Παίρνω δύναμη από το σχόλιό σου για να συνεχίσω αυτού του είδους τη γραφή.

. είπε...

Ευχαριστώ Μαριλένα!

Καλό σου βράδυ!

. είπε...

Aυτό το μικρό πέρασμα όπως λες από τη "Breathless" ήταν καθοριστικό.
Οι αγκαλιές σας που ανοίχτηκαν και η αγάπη που δέχτηκα από σας άγνωστα τότε για μένα άτομα, εκείνη τη δύσκολη εποχή που βίωνα, ήταν καθοριστικά για να (ανα)γεννηθεί η Ανασαιμιά από τις στάχτες της Ανάσας του Βορρά.

Καλό σου βράδυ Αλλοπαρμένο μου και Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ που είσαι εδώ!

faraona είπε...

Mmmmm!Τοχα διαβασει κι εκει ,το ξαναδιαβασα κι εδω...ειναι παρα πολυ ωραιο ανασαιμια μου.Κι εχει μια πικρα ...πικρα οχι αστεια...

πολλα φιλια

Αλλοπαρμενο είπε...

..Καλημερα! :)..εγω σ ευχαριστω! :)

Skouliki είπε...

οπως παντα υπεροχο

εχεις ταλεντο να βαζεις στις λεξεις εικονες και συναισθηματα

καλησπερα

Ανώνυμος είπε...

κι αν αφήσει αγκάθι
ανασεμιά μου
να μην αφορμήσει
Αποκοπή... αποκοπή

να βλαστάσει καθαρή η ρίζα

φιλιά πολλά

anima είπε...

Και τότε...
Και τώρα που το ξαναδιαβάζω..

Ίδιο συναίσθημα...

Γιατί ρε γαμώτο;
Κι εσύ θα καταλάβεις...

Φιλί

. είπε...

Ακόμα και η πίκρα Φαραόνα μου γλυκαίνει με το πέρασμα του χρόνου.

Καλή σου μέρα φιλενάδα!

. είπε...

Kαλή σου μέρα Αλλοπαρμένο μου!

. είπε...

Το δύσκολο κομμάτι είναι να ξεθάψεις βαθιά κρυμμένα(φυλακισμένα) συναισθήματα Σκουλικάκι μου. Μετά απλά τ'αφήνεις να ξεχυθούν πάνω σε ένα γουόρντ.

Καλή σου μέρα!

. είπε...

Ποιώ-Ελένη μου,
"'Οποιος φοράει τη θλίψη στέμμα,
ίσως ποτέ του δε θα μάθει,
τι δρόμο ανοίγει ένα βλέμμα,
τι μέλι κρύβει το αγκάθι..." ...

. είπε...

Γιατί ρε γαμώτο...Ψυχή μου;

ποιώ - ελένη είπε...

βοριά μου
βαρδάρη μου
ανασεμιά μου
ένα μεγάλο ευχαριστώ
Υπέροχο τραγούδι
"πως το έφερες, πως το έδεσες"


φιλιά κούκλα μου

island είπε...

Επιστροφή στις ρίζες βλέπω. Καλό κάνουν τέτοιες ενδοσκοπήσεις! Με όμορφα κείμενα όπως πάντα.

Καλησπέρα :)

e-ioannis είπε...

Δυσκολο πραγμα ο αποχωρισμος.

rain είπε...

Έχω την αίσθηση πως σ'αυτό σε πρωτοβρήκα! Ναι ναι δεν πρέπει να κάνω λάθος! Κι αυτό από μόνο του το κάνει πολύ αγαπητό κείμενο!
Φιλάκια πολλά ανασαιμιά μου

. είπε...

Αυτόματα τα λόγια σου,μου έφεραν στο νου τα "γλυκά αγκάθια" Ελένη μου. Και τούτοι οι στίχοι από το τραγούδι πολύ αγαπημένοι. :)

Y.Γ. Τρόμαξα να σε γνωρίσω! 'Αλλο όνομα άλλο αβατάρι,(είστε και πολλές οι Ελένες)αναγκάστηκα να ανοίξω το προφίλ σου για να καταλάβω ότι είσαι εσύ!

. είπε...

Μ'αρέσει γενικώς να επιστρέφω στις ρίζες Νησάκι μου. Τώρα, όσο γι αυτή τη "ρίζα"...Ε! Όπως και να το κάνουμε, οι παλιές αγάπες...πάνε στο παράδεισο! :)

. είπε...

'Οπως και να΄χει Ιωάννη μου δεν είναι και ότι καλύτερο!

. είπε...

Bροχούλα μου το ερεύνησα το θέμα. Λίγες αναρτήσεις πιο πριν ήταν που με πρωτοβρήκες.'Ηταν εκείνη η μέρα που έλεγα κάτι...μεθυσμένα λόγια.
'Οπως και να΄χει σημασία έχει ότι βρεθήκαμε.

Φιλί!

Ra Ma είπε...

Τελευταίος τα μαθαίνω και τσεκάρω την Ανάσα του Βορρά μπας και άλλαξε γνώμη!
Το σχόλιο τη Γλαρένιας ...απίστευτο!
Να είσαι πάντα καλά.

Καλό μεσημέρι!!!

giant13 είπε...

Έκανα ένα refresh στην όμορφη ανάρτησή σου

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Όταν κάτι είναι προδιαγεγραμμένο η δική μας παρέμβαση δεν το ανατρέπει. Το διαχειρίζεται όμως .Και κει είναι που παίζει ο αυτοσεβασμός, για να φτάσει να καλύψει και τον συμπαίκτη στο παιχνίδι.
Όσο δυνατή όσο ωραία κι αν είναι μια σχέση αν χάσουν τα πρόσωπα τον αμοιβαίο σεβασμό τους, χάνεται στα εξ ων συνετέθη
ούτε η ανάμνηση απο την φλόγα δεν μένει. Μόνο ο καπνός που τσούζει και προκαλεί δάκρυα στα μάτια.
Όσο για την "Συγγραφή " αποκαλύπτομαι για μια ακόμη φορά.
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

Skouliki είπε...

"Βρε ..κάτι μου θυμίζεις” την Δευτέρα 24/11

jk in your life είπε...

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ Η ΦΩΤΟ ΟΥΡΑΝΙΑ ΘΑ ΕΛΕΓΑ.ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ

Βάσκες είπε...

Δεν είναι όμορφες αυτές οι στιγμές από το παρελθόν;

Να έχεις την ευκαιρία να τις ξαναδιαβάσεις, ξαναγράψεις, ξανααναρτήσεις;

Κάτι βρήκα πρόσφατα και εγώ και θα βάλω...

Παλμος είπε...

Ό,τι είναι ωραίο, όσος καιρός και να περάσει, δεν χάνεται:))


Είσαι καλα;

Περιμένω νέα σου.


Φιλιά!!!!

. είπε...

Tην Ανάσα Μαρκονάκο μου τη τσεκάρεις.
Στην Ανασαιμιά όμως δε πέφτει το μάτι σου πάνω δεξιά κάτω από το ρολόι; Εκεί θα δεις...


Καλή σου μέρα!

. είπε...

Να'σαι καλά Γίγαντά μου!

Καλή σου μέρα.

. είπε...

Σε τούτο το "παιχνίδι" Λυγερή μου, μόνο ο αμοιβαίος σεβασμός είναι η βασική αρχή.
Αν στη πορεία του παιχνιδιού γίνει η διαπίστωση ότι δεν τηρείται αυτός ο κανόνας, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να βάλεις τον αυτοσεβασμό σου στις αποσκευές της ψυχής σου και να παραιτηθείς.

Καλή σου μέρα!

. είπε...

Είμα περίεργη τι μας ετοιμάζεις πάλι τρελοσκουλικάκι!


Καλή σου μέρα!

. είπε...

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Jk.

Kαλωσόρισες στη παρεούλα μας!

Καλή σου μέρα.

. είπε...

Με νοσταλγία θυμάμαι ότι έγραφα ότι αναρτούσα στο πρώτο μου μπλογκάκι Βάσκες. Κάποια γράφτηκαν με μεγάλες δόσεις ψυχικής κατάθεσης. Και αυτά τα αγαπώ ιδιαίτερα.

Καλή σου μέρα!

. είπε...

'Ετσι είναι Παλμένια μου!

Καλή σου μέρα!

Leviathan είπε...

iperoxo to keimeno sou!!!kalo sou mesimeri!!filia!!

Aristodimos είπε...

Ειναι όμορφο ν αναπολεις παλιες σου σκέψεις και αισθήματα...
Καλό υπόλοιπο Κυριακής να εχεις

Αρης

ζαφορα είπε...

Καλό «δρόμο» να έχεις και να προσέχεις...!

Η ευχή στην ανάσα του Βορά.
Κάπως έτσι είναι η ζωή μας.
Πολύ όμορφο και με συναίσθημα.

Καλό βράδυ γλυκιά μου.

Όναρ είπε...

Σα να λέμε ένα τσιγάρο δρόμος..ή ένας δρόμος τσιγάρο..Καλησπέρες μιας ζωής..

Skouliki είπε...

ακουσα την συμβουλη σου εψαξα βαθια και αφησα την βλακεια μου να βγει στην επιφανεια αχαχχαχα

Ανώνυμος είπε...

Τελικά εσύ είσαι πολυτάλαντη!!! Την μια μας κυλάς στα πατώματα από τα γέλια για την ιστορία του Μήτσου και του κουμπάρου και την άλλη μας κάνεις να πέφτουμε κάτω από τα παπλώματα (και δεν το έχω βγάλει ακόμα) στα όρια της κατάθλιψης από αναμνήσεις και περασμένες στιγμές. Και έχω και εγώ το κακό ότι δεν μπορώ να κλάψω ρε παιδί μου... Το πίνω όλο μέσα μου το συναίσθημα.
Όπως θα κατάλαβες έχω περάσει και εγώ από τον ίδιο δρόμο που διάβηκες. Και εγώ δεν έτρεξα πίσω του, το αποδέχτηκα, πήρα στην πλάτη τα κομμάτια μου και πορεύτηκα...
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, αλλά κοίτα να δεις που μου το έφερες και πάλι στην μνήμη της ψυχής μου. Δεν πονάω πια και δεν καίνε τα μάτια μου από την προσπάθεια για να μην κλάψω, αλλά να είσαι σίγουρη ότι βίωσα μαζί σου, τον δικό σου και τον δικό μου αποχωρισμό μαζί!
Καλά να είμαστε και να τα μοιραζόμαστε.
Σου εύχομαι ότι το καλύτερο
Πολλά πολλά φιλάκια

Giorgos Varvakis είπε...

Τα ωραιότερα στο βυθό είναι κρυμένα! Πολύ καλά κάνεις και τα ανασύρεις, να πάρουν ανάσες, να συνεχίσουν το ταξίδι τους, να αλλάξουν παραστάσεις, να βρουν τα περιθώρια που αφήνουν οι ψυχές και τα βλέματα και να απαγγιάσουν ξανά σε κοραλένιες αγκαλιές.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα :)

Ο άλλος είπε...

Αγαπάς αυτό που έγραψες, αγαπάς κι αυτό το γλυκό συναίσθημα που σε επαναφέρει. Ίσως αγαπάς και κάποιον ακόμη. Αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως μπορείς και αγαπάς. και γράφεις τόσο όμορφο κείμενο

. είπε...

Ευχαριστώ Leviathan.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

. είπε...

Είναι όμορφο 'Αρη μου να μπορείς να αναπολείς χωρίς να νιώθεις πίκρα.

Καλημέρα,καλή εβδομάδα!

. είπε...

Τώρα έτσι όπως το θέτεις Ζαφορά μου,θα μπορούσε αυτό το κείμενο να ήταν προφητικό για τη "φυγή" της Ανάσας του Βορρά. :)

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

. είπε...

'H ένα τσιγάρο για το δρόμο 'Ονειρεμένη μου. :)

Καλημέρα,καλή εβδομάδα!

. είπε...

Τα άλλα γιατί τα άφησες πάλι μέσα Σκουλικάκι; Χιχιχι! :P



Καλημέρα,καλή εβδομάδα!

. είπε...

To τσούξιμο στα μάτια Μαμά Ντάλτον είναι το λιγότερο.Εκείνο το πνίξιμο στο λαιμό, που σε σφίγγει σα θηλιά και δε μπορείς να ανασάνεις; Λες να φταίει το...κωλοτσιγάρο;
Το ωραίο εδώ στα μπλόγκα είναι ότι μπορούμε να μοιραζόμαστε. Καταστάσεις και συναισθήματα. Κι είναι μεγάλο ξαλάφρωμα αυτό.
Το κεφάλι ψηλά λοιπόν και...καλό δρόμο να έχουμε! :)

Καλημέρα,καλή εβδομάδα!

. είπε...

Έτσι είναι Βαρβάκη μου. Οι μεγαλύτεροι θησαυροί στο βυθό βρίσκονται.
Να τους ανασύρουμε να παίρνουν αέρα όπως λες, μα μετά πάλι εκεί κάτω να τους εναποθέτουμε.
'Εναν φόβο έχω πάντα.'Οτι τα ακριβά συναισθήματα γίνονται αντικείμενο προς εκμετάλλευση. Και είναι τόσο κρίμα...

Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα!

. είπε...

Aν είναι κάτι 'Αλλε μου για το οποίο αισθάνομαι περήφανη για τον εαυτό μου, είναι ότι μπορώ και αγαπάω (ακόμη).
'Οσο για τα κείμενα μου ωχριούν μπροστά στα δικά σου!

Kαλημέρα και καλή εβδομάδα!

Skouliki είπε...

δεν εχω...αλλα..στερεψαααααααα

γιουπι !!! παω να ξαναγεμισω

kelly alamanou είπε...

"Life goes on until the end."

And who dont feel like remaining behind must KEEP WALKING,with joy or pain just KEEP WALKING...........

Καλημέρα κορίτσι μου
Σε φιλώ

Μαριλένα είπε...

αν και είναι Τρίτη, μπορώ να ευχηθώ "καλη βδομάδα"; :
:)))

Ιφιγένεια είπε...

... δυσκολη υπόθεση ο αποχωρισμός ...

Υπέροχο κείμενο !!

. είπε...

Τι έγινε Σκουλικάκι; Ξεφόρτισες; :P

. είπε...

Aυτό ακριβώς κάνω Ροδούλα μου. Πότε με βήματα αργά και κεφάλι σκυφτό...πότε πετώντας δεν σταματάω ούτε στιγμή.Εξ άλλου πάντα κάτι υπάρχει μπροστά που θες να το φτάσεις.

Φιλί!

. είπε...

'Oλη η εβδομάδα μπροστά μας είναι Μαριλένα μου! Καλή εβδομάδα και σε σένα.

. είπε...

Η απόφαση Ιφιγένεια είναι το πιο δύσκολο μέρος της ιστορίας.
Ο χωρισμός είναι απλά το δυσάρεστο κομμάτι. O χρόνος όμως όλα τα επουλώνει. :)

Ερατώ είπε...

Καλησπέρα!
Ήρθα να δω "τι κάνεις" όπως σου είπα, κι αυτό που κάνεις μου αρέσει!
Πολύ όμορφη γραφή!
Καλό σου βράδυ!

eirini είπε...

Πέρασα να πω μια καλησπέρα!
Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Iσως να είναι και το πιο όμορφο απο τα κείμενά σου που ως τώρα έχω διαβάσει.. στάζει πόνο βέβαια και εύχομαι αυτός ο πόνος να έχει γίνει παρελθόν..
άντε και με έκανες να ανάψω τσιγάρο!!

. είπε...

Καλημερούδια Ερατώ !

Σ΄ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα καλά σου λόγια. Θα τα ξαναπούμε ε;

. είπε...

Kαλησπέρα εσύ...καλημέρα εγώ Ειρηνάκι μου!

. είπε...

Είσαι από κείνα τα άτομα Σταγονίτσα μου που "γνωριστήκαμε"¨λίγο μετά από αυτό το κείμενο στη "Brethless".
(Και μάλιστα από τα πρώτα-πρώτα άτομα που μου άνοιξαν μια αγκαλιά τεράστια να γείρω κι έναν ώμο ν'ακουμπήσω τη θλίψη μου.)
Περάσαμε μαζί όλο εκείνο το ...μαύρο.
Συνεχίζουμε τη μπλογκοπαρεούλα μας και στην "Ανασαιμιά".
Πως με βλέπεις τώρα δηλαδή; Έχω καμιά σχέση με αυτό που γνώρισες;
Και σένα, σου χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τότε.ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΕΚΕΙ!

Ανώνυμος είπε...

Ανασιμιά μου αγαπημένη..
ρωτάς αν έχεις σχέση με αυτό που γνώρισα?? μα όλα έχουν σχέση..χωρίς το πριν πώς να έρθει το μετά?? και τότε ήσουν Εσύ και τώρα πάλι Εσύ είσαι.. απλά με άλλη διάθεση..
Και δεν χρωστάς σε κανέναν.. στις σχέσεις όλοι παίρνουμε και δίνουμε.. ανταλλαγή γίνεται.. και ειναι όμορφο να πονάς, να γελάς, να χορεύεις, να πέφτεις και να σηκώνεσαι.. πώς αλλιώς θα νιώσεις ότι έζησες??
φιλάκια μικρούλα:)

. είπε...

Με δυο προτάσεις Σταγονίτσα μου περιέγραψες το όμορφο παιχνίδι της ζωής. Και μεις οι παίκτες οι φανατικοί!

Φιλί!

Κούκος είπε...

Είναι να μη κάνω ποδαρικό. Έτσι και το κάνω όμως, θα σε ακολουθεί παντού (και ας μη το θυμάσαι...)

. είπε...

Κούκε; 'Εχεις να κάνεις κάτι στις 31 του Δεκέμβρη στις 12:01 ακριβώς;
(Λες να...ξέχασα;;)

giant13 είπε...

Καλημέρα συμπολίτισσα,

μας δίνεις ανάσες και με τα προηγόυμενα άρθρα σου, το ένα πιό όμορφο απ τ άλλο.

. είπε...

Nά'σαι καλά συμπολίτη Γίγαντα.Σ'ευχαριστώ πολύ :)

Unknown είπε...


thank you

سعودي اوتو