tag:blogger.com,1999:blog-50362010833846757442024-03-06T07:07:25.945+02:00ΑνασαιμιάΑνασαιμιά.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.comBlogger40125tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-58255554642282530552009-10-24T11:21:00.001+03:002009-10-24T11:21:37.688+03:00.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-9813200163663516942009-05-29T14:22:00.010+03:002009-05-29T15:10:12.648+03:00Να !!!<div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiReeA9pR1HxIMmVwR-vm9vg9ZxLSAusWJPEDnEG7oYsduU8U84h5yRQqvgeGLnAyAfKum_9PqwhUSx0VyKN4pjGLEwDMK52tyYZxWucisvGu1boeF1VLQnXdbe34Fn4jV8Rrpn55vZvpMq/s1600-h/maurogialouros.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiReeA9pR1HxIMmVwR-vm9vg9ZxLSAusWJPEDnEG7oYsduU8U84h5yRQqvgeGLnAyAfKum_9PqwhUSx0VyKN4pjGLEwDMK52tyYZxWucisvGu1boeF1VLQnXdbe34Fn4jV8Rrpn55vZvpMq/s400/maurogialouros.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5341210276507188098" border="0" /></a><span style="font-weight: bold;"><br /><center><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D458457&backcolor=0x3333FF&frontcolor=0xFF0000&lightcolor=0x00CC00&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" saveembedtags="true" border="0" width="320" height="90"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1"><br /></a></small></center><br /><br />Η σούπα</span><br /><br /></div><div style="text-align: center;">Αν είναι ν' αποκοιμηθώ<br />και να πνιγώ στη σούπα<br />θα σκαρφαλώσω να σωθώ<br />στης μάγισσας τη σκούπα<br /><br />Ν' αρχίσω τα φακιρικά<br />με φίλτρα και με μάγια<br />και να τους στείλω κήρυκα<br />τη μοναξιά τη κάργια<br /><br />Να μείνουν στα αζήτητα<br />όλες οι εξουσίες<br />να τις πατούν αλύπητα<br />οι αμαξοστοιχίες<br /><br />Και 'γω σαν το αεράκι<br />στ' ουρανού το μπαλκονάκι<br />φουσκωμένο μπαλονάκι<br />να τους κάνω «μπαμ»<br />Να παθαίνουν οι λακέδες<br />της ζωής μου οι χαβαλέδες<br />κι όλοι αυτοί οι σκερβελέδες<br />μόνιμο σαρδάμ<br /><br />Αν είναι να 'μαι αριθμός<br />στατιστικής αξίας<br />καλύτερα πρωθυπουργός<br />της πλήρους απραξίας<br /><br />Κι αν πρέπει να συναλλαγώ<br />με την οικονομία<br />τους τραπεζίτες προτιμώ<br />στην οδοντοστοιχία<br /><br />Μα αν πρέπει να 'μαι συνεργός<br />στο μπάχαλο του κόσμου<br />ας γίνω πυροτεχνουργός<br />κι ένα φιτίλι δώσ' μου<br /><br />Και 'γω σαν το αεράκι<br />στ' ουρανού το μπαλκονάκι<br />φουσκωμένο μπαλονάκι<br />να τους κάνω «μπαμ»<br />να παθαίνουν οι λακέδες<br />της ζωής μου οι χαβαλέδες<br />κι όλοι αυτοί οι σκερβελέδες<br />μόνιμο σαρδάμ<br /><br /><br /><div style="text-align: left;">Στίχοι- μουσική: Απόστολος Μπουλασίκης<br />Ερμηνεία:Βασίλης Παπακωνσταντίνου<br /><br /><br /></div></div>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com41tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-42615558956159530562009-03-20T16:13:00.009+02:002009-03-20T19:21:23.488+02:003' και 53''Τρία λεπτά και πενηντατρία δεύτερα!<br />Τόσο κρατάει η "εικονική" χρονική αναδρομή μου στο χώρο των blogs.<br />Κάντε υπομονή μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.<br /><span style="font-weight: bold;">Υπάρχει λόγος...</span><br /><br /><br /><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><object width="445" height="364"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/1wNU9nRmGOc&hl=en&fs=1&color1=0x5d1719&color2=0xcd311b&border=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/1wNU9nRmGOc&hl=en&fs=1&color1=0x5d1719&color2=0xcd311b&border=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="445" height="364"></embed></object><br /><br />Οι εικόνες του βιντεοκλίπ είναι από αναρτήσεις και των τριών blogs μου.<br /><br /><a style="font-weight: bold;" href="http://www.anasavor.blogspot.com/">Ανάσα του Βορρά</a>, <a style="font-weight: bold;" href="http://kykneio-asma.pblogs.gr/">Breathless</a>, <span style="font-weight: bold;">Ανασαιμιά</span>..http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com139tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-65387144318534295982009-02-08T02:00:00.037+02:002009-02-24T00:12:55.175+02:00Φορώντας τη μάσκα.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnZh31lxFIWi9xuCx7p4KtF_MJQF532pvghD7FYmmUHiETnXjb0P1VjZV5tvCd8VMFSZW1DXatrmyucaAbVQZkB4_KBmSqyiq13lwnCN3_CvKbiAa465WW1DQs7H_-AM9YnjI_hn5bCHRb/s1600-h/avatar2.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 251px; height: 235px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnZh31lxFIWi9xuCx7p4KtF_MJQF532pvghD7FYmmUHiETnXjb0P1VjZV5tvCd8VMFSZW1DXatrmyucaAbVQZkB4_KBmSqyiq13lwnCN3_CvKbiAa465WW1DQs7H_-AM9YnjI_hn5bCHRb/s400/avatar2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5300201248268807730" border="0" /></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal">Αν <span style=""> </span>τώρα εσύ ήρθες εδώ για να διαβάσεις <span style=""> </span><span style=""> </span>τη συνέχεια εκ του προηγουμένου…τη πάτησες! Θα την έχεις, αλλά μετά τις απόκριες. Λέω αυτές τις μέρες να κινηθώ(ή να λικνιστώ), στο κλίμα των ημερών της αποκριάς. Είναι μέρες κεφιού και δεν θα ήθελα να γράφω ψυχοπλακωτικές ιστοριούλες. Όπως και να ‘χει αληθινές ή φανταστικές ή πιο σωστά φανταστικοαληθινές, την ώρα που τις γράφω παθιάζομαι, μπαίνω στο πετσί του ρόλου ή στο πετσί του πραγματικού μου εαυτού<span style=""> </span>και γίνομαι ένα<span style=""> </span>ψυχικό ράκος. Αυτοψυχαναλύομαι ενώ ταυτόχρονα αυτοψυχαναλώνομαι.</p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal">Είπα λοιπόν να βάλω τη μάσκα μου και να το ρίξω λίγο έξω ρε αδελφέ, με κεφάτες αναρτήσεις ίσως ακόμα και Αριστοφανικές αν μου κάτσει η έμπνευση και η διάθεση . Τώρα θα μου πεις «πες μας από πού ψώνισες κέφι με τόσα που γίνονται, να πάμε να πάρουμε κι εμείς». Μα γι αυτό ακριβώς όπως βλέπεις -και θα βλέπεις σε όλη τη διάρκεια του τριωδίου-φόρεσα μάσκα.</p><p class="MsoNormal"> Άλλοι φοράνε μάσκα για να δείχνουν θλιμμένοι, τάχα μου τάχα μου, με όσα γίνονται (όρα πολιτικοί, για να μη πάει ο νου σου αλλού, αλλά και όχι μόνο και ας πάει ο νους σου αλλού!) Άλλοι φοράνε μάσκα για να δείχνουν χαρούμενοι. Τελικά νομίζω ότι το δεύτερο είναι πολύ πιο δύσκολο. Να δείχνεις μες τη καλή χαρά ενώ δεν είσαι. Σε τσακίζει στη κυριολεξία. Δύσκολος ρόλος! Σα να σ'ακούω να μου λες... <span style="font-style: italic;">τελικά έχεις κέφια ή μας το παίζεις;</span> Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Λένε ότι όταν πεις πολλές φορές τη φράση <span style="font-weight: bold;">«είμαι καλά»</span> στο τέλος το πιστεύεις και είσαι καλά. </p> <p style="font-weight: bold; text-align: center; color: rgb(255, 255, 0);" class="MsoNormal">ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!</p><p style="font-weight: bold; text-align: center;" class="MsoNormal"><br /></p><div style="text-align: center;"> </div><p style="font-weight: bold; text-align: center; color: rgb(255, 255, 0);" class="MsoNormal">ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!</p><p style="font-weight: bold; text-align: center;" class="MsoNormal"><br /></p><div style="text-align: center;"> </div><p style="font-weight: bold; text-align: center; color: rgb(255, 255, 0);" class="MsoNormal">ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!</p><p style="font-weight: bold;" class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal"><span style=""> </span><span style="font-style: italic;">Τη Δευτέρα μη ξεχάσω να πάω να τα στάξω στη τράπεζα, για τα δάνεια τις πιστωτικές, τη ΔΕΗ, το τηλέφωνο και το ίντερνετ.</span></p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p style="font-weight: bold; text-align: center; color: rgb(255, 255, 51);" class="MsoNormal">ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!</p><p style="font-weight: bold; text-align: center;" class="MsoNormal"><br /></p><div style="text-align: center;"> </div><p style="font-weight: bold; text-align: center; color: rgb(255, 255, 0);" class="MsoNormal">ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!</p><p style="font-weight: bold;" class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal"><span style=""> </span><span style="font-style: italic;">Ηρθε χαρτί από το τέβε που λέει: «Αν δεν προβείτε το συντομότερο για τη τακτοποίηση των οφειλών σας…»</span></p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p style="text-align: center;" class="MsoNormal"><span style="font-weight: bold;"><span style="color: rgb(255, 255, 51);font-size:130%;" >ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ(!?!?)</span><br /></span></p><p style="text-align: center;" class="MsoNormal"><span style=""> </span>ή θα έρθουν να με μαζέψουν αυτοί με τα άσπρα;</p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal">Φοράω τη μάσκα μου λοιπόν και να 'μαι! Ωραίο πράγμα οι απόκριες. Άλλοι φοράνε μάσκα για να κρύψουν τον πραγματικό τους εαυτό και άλλοι για να τολμήσουν να βγάλουν αυτό που πραγματικά είναι. <span style="font-weight: bold; color: rgb(102, 255, 153);">«Όλοι είμαστε κάποιοι άλλοι»</span> πολύ σοφά λέει <span style="font-size:130%;"><a href="http://oallosre.blogspot.com/"><span style="font-weight: bold;">ο άλλος ρε...</span></a></span> Αν και μεταξύ μας, καλύτερη μάσκα από αυτή του άγνωστου μεταξύ αγνώστων μέσα στο <span style=""> </span>διαδίκτυο δεν έχει. <span style=""> </span>Τώρα <span style=""> </span>σε ποια από τις δύο <span style=""> </span>κατηγορίες ανήκω; Ε αυτό θα το κρίνεις <span style=""> </span>εσύ που με ξέρεις κάτι πάνω από ένα χρόνο. Όσο δε για σένα <span style=""> </span>που πρόσφατα με γνώρισες και <span style=""> </span>δε με ξέρεις καλά…θα με μάθεις. <span style=""> </span>Δεν είναι δύσκολο άλλωστε. Μου το είπε και ένας φίλος μου κάποτε. <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">«Είσαι προβλέψιμη»</span>! Καλύτερα να μ’ έλεγε «μια <span style="font-weight: bold;">που τ’ανα</span>φέραμε…» παρά να με <span style=""> </span>πει προβλέψιμη. Άρα χωρίς να εκπέμπω κανένα μυστήριο προς εξερεύνηση, καμιά έκπληξη η άχρηστη εγώ, άρα ανιαρή, άρα βαρετή! </p> <p class="MsoNormal">Το πήρα πολύ βαρέως η δικιά σου. Ρε μπας;<span style=""> </span>Όλοι οι άλλοι που δείχνουν να περνάνε καλά μαζί μου, δε πλήττουν και τους αρέσει η παρέα μου, παίζουν θέατρο; </p> <p class="MsoNormal"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">«Είναι δεδομένο ότι όλοι χρειαζόμαστε τον σεβασμό και την εκτίμηση των άλλων για να οικοδομήσουμε την αυτοπεποίθησή μας»</span><span style="font-style: italic;">.</span><br /></p><p class="MsoNormal">Το είπε ο <a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=61114"><span style="font-weight: bold;">Χόρχε Μουκάι</span></a> αυτό, ψυχολόγος-συγγραφέας. Εδώ θα κάνω μια παρένθεση για να σας πω μια ιστορία του (με δικά μου λόγια) που διάβασα πρόσφατα στο βιβλίο του <a href="http://www.megamarket.gr/-p-42340.html">"<span style="font-weight: bold;">Να σου πω μια ιστορία"</span></a>.(Πατήστε το λινκ να διαβάσετε για το βιβλίο αυτό, αξίζει το κόπο).</p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p style="color: rgb(102, 255, 153);" class="MsoNormal">«Μια φορά ένας νεαρός πήγε να ζητήσει τη βοήθεια ενός σοφού γιατί ένοιωθε τόσο ασήμαντος που δεν είχε όρεξη να κάνει τίποτα. Πίστευε ότι δεν αξίζει τίποτα.. Πάει λοιπόν στον σοφό και του λέει με βλέμμα χαμηλωμένο το και το. Του λέει τότε ο σοφός.</p> <p style="color: rgb(102, 255, 153);" class="MsoNormal">- Για να σε κάνω καλά πρέπει να <span style=""> </span>μου κάνεις μια χάρη. Πάρε αυτό το δαχτυλίδι και να πας να το πουλήσεις στην αγορά. Είναι ανάγκη γιατί πρέπει να πληρώσω ένα χρέος. Να πάρεις όσα πια πολλά χρήματα μπορείς. Με κανέναν τρόπο να μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. </p> <p style="color: rgb(102, 255, 153);" class="MsoNormal">Απόρησε το παιδί γι αυτό που του ζήτησε, όμως δεν ήθελε να κακοκαρδίσει τον σοφό και πήγε στην αγορά. ‘Όλοι οι έμποροι έδειξαν ενδιαφέρον για το δαχτυλίδι αλλά όταν ο νεαρός έλεγε τη τιμή, <span style=""> </span><span style=""> </span>γελούσαν λέγοντάς του <span style=""> </span><span style=""> </span>ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το πουλήσει πάνω από ένα ασημένιο νόμισμα. Όλη μέρα γυρνούσε στην αγορά και πράγματι κανένας δε του έδινε περισσότερα από ένα ασημένιο νόμισμα.. Απογοητευμένος που δε μπόρεσε να εξυπηρετήσει το σοφό γύρισε πίσω. </p> <p style="color: rgb(102, 255, 153);" class="MsoNormal">-Δυστυχώς δε μπόρεσα να το πουλήσω το δαχτυλίδι, δε μπορώ να ξεγελάσω κανέναν για τη πραγματική αξία του δαχτυλιδιού. </p> <p style="color: rgb(102, 255, 153);" class="MsoNormal">-Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, του είπε<span style=""> </span>ο σοφός .Γι αυτό πρέπει να μάθουμε την αληθινή του αξία.</p> <p style="color: rgb(102, 255, 153);" class="MsoNormal">- Πήγαινε σε έναν κοσμηματοπώλη. Πες του ότι θέλεις να του το πουλήσεις και ρώτα πόσο το εκτιμάει, αλλά μη του το δώσεις όσα και αν σου προσφέρει. Να γυρίσεις πίσω με το δαχτυλίδι.</p> <p style="color: rgb(102, 255, 153);" class="MsoNormal">Πάει λοιπόν ο φίλος μας στον ειδικό και του δείχνει το δαχτυλίδι ρωτώντας την αξία του. </p> <p style="color: rgb(102, 255, 153);" class="MsoNormal">- Αυτό είναι ένα σπάνιο κομμάτι, του λέει ο κοσμηματοπώλης. Σου δίνω 58 χρυσά νομίσματα για να μου το δώσεις. Αν όμως κάνεις λίγο υπομονή μπορούμε να το πουλήσουμε και μέχρι 70 χρυσά νομίσματα.</p> <p style="color: rgb(102, 255, 153);" class="MsoNormal">Έχει μείνει άναυδος νεαρός και τρέχει χαρούμενος <span style=""> </span>να πει τα νέα στο σοφό. </p> <p style="color: rgb(102, 255, 153);" class="MsoNormal">-Κάθισε, του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. Είσαι και συ σαν κι αυτό το δαχτυλίδι. Ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο πρέπει να σ’ εκτιμήσει ένας αληθινά ειδικός. <span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Γιατί στη ζωή σου γυρίζεις από δω κι από κει ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας τη πραγματική σου αξία;»</span></span></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">Έτσι που λες κι εγώ μετά το «προβλέψιμη» έτρεξα στην «ειδική», <span style=""> </span>εδώ και δεκαεννέα χρόνια κολλητή μου. </p> <p class="MsoNormal">-<span style="font-style: italic;font-size:130%;" >Αγγέλα μου, είμαι προβλέψιμη; </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:130%;">- </span><span style="font-style: italic;font-size:130%;" >Προβλέψιμη δεν είσαι! Είσαι όμως και ηλίθια και μαλάκας! Είναι δυνατόν εσύ, που υποτίθεται με ξέρεις καλύτερα από τον καθένα, να έκανα ποτέ τόσα χρόνια παρέα με κάποια…προβλέψιμη; Θα είχα πεθάνει από ανία! </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:130%;">-</span><span style="font-style: italic;font-size:130%;" >Όχι ρε φιλενάδα, της απαντάω δε σε ξέρω για τέτοια, όμως δε φανταζόμουν ποτέ </span><span style="font-style: italic;font-size:130%;" > </span><span style="font-style: italic;font-size:130%;" >ότι θα μπορούσες να κάνεις παρέα με κάποια ηλίθια και μαλακισμένη. Με απογοητεύεις φιλενάδα!</span></p> <p class="MsoNormal">Φυσικά <span style=""> </span>ξεραθήκαμε στα στα γέλια. Εξ άλλου αυτός είναι ακόμα ένας λόγος που υπάρχουν οι πραγματικοί φίλοι. Να γελάς τη μια στιγμή, να μαλώνεις την άλλη και να ξαναγελάς, όταν κάποια στιγμή γίνει η διαπίστωση ότι στη ροή του λόγου και της αψιμαχίας, έχει ξεχαστεί η αρχική αιτία του καυγά και της διαφωνίας. </p> <p class="MsoNormal">Ότι δηλαδή έπαθα και γω τώρα. Για άλλο λόγο ξεκίνησα αυτό το ποστ, άλλα είχα κατά νου να γράψω και άλλα έγραψα.</p> <p class="MsoNormal">Και μη με ρωτήσεις τι πίνω και δε σου δίνω. Τίποτα απολύτως! Μα το Διόνυσο σου λέω!<br /></p><p style="color: rgb(204, 0, 0);" class="MsoNormal"><br /></p><p style="text-align: center; color: rgb(204, 0, 0);" class="MsoNormal"><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >'Aραγε να'μαι κάποια άλλη; </span></p><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghsSdG2OzdRnqE09n2ABgrSDNiQQ3FNCH4rZQbxDTAeNbwQS0klkh9xESTC5ewSK8GlElirrch-P7mpNMbeP6pJzjVI7NyBcjoMOsQNaHdUfLWai-ccxye9zNzzSBnkNp7OsQeg6vQ-mr7/s1600-h/avatar.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 220px; height: 156px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghsSdG2OzdRnqE09n2ABgrSDNiQQ3FNCH4rZQbxDTAeNbwQS0klkh9xESTC5ewSK8GlElirrch-P7mpNMbeP6pJzjVI7NyBcjoMOsQNaHdUfLWai-ccxye9zNzzSBnkNp7OsQeg6vQ-mr7/s400/avatar.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5300321937392506530" border="0" /></a><center><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D440426&backcolor=0xFF0000&frontcolor=0xFFFFFF&lightcolor=0xFFFFFF&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" saveembedtags="true" width="320" border="0" height="90"></embed></center><br /><p></p><p style="text-align: left;" class="MsoNormal"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Εγώ και τα αβατάρια μου!</span></span></p><p class="MsoNormal">Τώρα θυμήθηκα τον λόγο που ξεκίνησα αυτή την ανάρτηση!<br /></p> <p class="MsoNormal">Το <a style="font-weight: bold;" href="http://skoulikifanclub.blogspot.com/2009/02/new-blog-game.html">Σκουλικάκι μας</a> (που μου έκανε δώρο το αβατάρ μου με μάσκα) <a href="http://skoulikifanclub.blogspot.com/2008/11/blog-post_5980.html">σε ένα παλιότερο πόστ </a>ξεκίνησε ένα νέο <span style="font-weight: bold;">Blog game</span> με τίτλο «<span style="font-weight: bold;" lang="EN-US">your</span><span style="font-weight: bold;" lang="EN-US"> </span><span style="font-weight: bold;" lang="EN-US">avatar</span><span style="font-weight: bold;" lang="EN-US"> </span><span style="font-weight: bold;" lang="EN-US">story</span>”(και γαμώ το αγγλικο σου μέσα!), πως δηλαδή επιλέξαμε το αβατάρ μας (σε ελεύθερη Anasaimia's μετάφραση).<br /></p><p class="MsoNormal">Σα ξεκίνημα έδωσε πάσα σε όλους. Αποφάσισα να πηδήξω και να πιάσω τη μπάλα , αν και όπως ξέρεις δε τα πάω καλά με τα μπλογκοπαίχνιδα (σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια). Είναι όμως ένας τρόπος να βγάλω από πάνω μου, την υποχρέωση που της έχω μετά από την αφιέρωση-δώρο που μου έκανε. <span style="font-weight: bold;">(Γιαβρί μου εσύ!</span>)</p><p style="text-align: center;" class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">Αν θυμάσαι στην <a href="http://www.anasavor.blogspot.com/">Ανάσα του Βορρά</a> -το πρώτο μου μπλογκ για τους νεοαφιχθέντες-, άλλαζα αβατάρ κάθε τρεις και λίγο, ανάλογα με τις φάσεις της σελήνης (μου). Στην Ανασαιμιά, όταν αποφάσισα να κόψω το μάτι με το <span style=""> </span>δάκρυ που έφερα από τη <a href="http://kykneio-asma.pblogs.gr/">Breathless</a>-το δεύτερο μπλογκ μου- (τσιγγάνικο το κατάντησα το blogging), άρχισα να ψάχνω κάτι που να εκφράζει το μέσα μου που δεν έχει καμιά σχέση με το έξω μου, απαραιτήτως να υπάρχει στο ΄να χέρι το τσιγάρο (το μπεγλέρι στ’ άλλο δεν είναι απαραίτητο), και το σημαντικότερο να μου αρέσει τόσο ώστε να μην χρειαστεί να αλλάξω ξανά αβατάρ, αν και αυτό <span style=""> </span>λίγο ζόρικο το βλέπω με το χαρακτήρα που 'χω… <span style=""> </span></p> <p class="MsoNormal">Βρήκα δύο αβατάρια που λες και επί μία βδομάδα δε μπορούσα να διαλέξω ποιο θα χρησιμοποιήσω.<br /></p><p class="MsoNormal"> Η αποφασιστικότητα είναι ακόμα ένα από πλεονεκτήματα της προσωπικότητάς μου.<br /></p><p class="MsoNormal">Πάω λοιπόν στο φίλο-που με είχε πει <span style=""> </span>προβλέψιμη, μη χέσω- και αφού του τα δείχνω του λέω:</p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:130%;">-</span><span style="font-style: italic;font-size:130%;" >Ποιο να διαλέξω; Το νούμερο ένα ή το νούμερο δύο;</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:130%;">-</span><span style="font-style: italic;font-size:130%;" >Το νούμερο <span style="font-weight: bold;">δύο</span> ρε νούμερο</span><span style="font-size:130%;">!Μου λέει.</span><br /></p> <p style="font-weight: bold;" class="MsoNormal">Έτσι λοιπόν, διάλεξα τελικά το νούμερο <span style="font-size:130%;">ένα</span>. Αυτό δηλαδή που ήδη γνωρίζετε.<br /></p><p style="font-weight: bold;" class="MsoNormal"><br /></p><p style="font-weight: bold;" class="MsoNormal"><span style="font-weight: normal;">Τώρα εγώ πρέπει να κάνω πάσα σε κάποια άτομα.(Σε πόσα ρε Σκουλικάκι δε μου είπες, γι αυτό βάζω μερικά στη τύχη)</span><br /></p><span style="font-weight: bold;"><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:130%;" ><a href="http://pharaona.blogspot.com/">Νατάσα-Φαραόνα</a><a href="http://kibouko.blogspot.com/">, </a></span><br /><a style="color: rgb(204, 102, 204);" href="http://kibouko.blogspot.com/"> <span style="font-size:130%;"><span style="color: rgb(204, 51, 204);">Venceremos, </span> </span></a><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:130%;" ><a href="http://marianaonice.blogspot.com/">Μαριάνα (του πάγου), </a></span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:130%;" ><a href="http://scroodgejkok.blogspot.com/">Σκρουτζάκος, </a></span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:130%;" ><a href="http://leondokardos.blogspot.com/">Λεοντόκαρδος , </a></span><br /><span style="font-size:130%;"><a href="http://amandarobins.blogspot.com/">Λευκή</a></span><br />αλλά και σε όλους όσους θέλουν να μας πουν την ιστορία του αβατάρ τους.<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><br /></div><span style="font-weight: bold;"><center><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D440495&backcolor=0xFFFF00&frontcolor=0xFF0000&lightcolor=0x00FFFF&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" saveembedtags="true" width="320" border="0" height="90"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1"><br /></a></small></center><br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold; color: rgb(255, 102, 102);font-size:180%;" ><span style="color: rgb(255, 255, 0);">ΚΑΛΗ</span> ΑΠΟΚΡΙΑ <span style="color: rgb(51, 255, 255);">ΣΕ</span> <span style="color: rgb(255, 153, 0);">ΟΛΟΥΣ</span></span><br /></div><span style="font-weight: bold;"><br /></span>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com143tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-56602460882934241232009-01-28T09:18:00.016+02:002009-01-29T00:31:10.484+02:00O τοίχος<span style="font-weight: bold; color: rgb(255, 255, 0);">Διήγημα</span><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR-_Un1ZFne5fpxWPILSkjiTVhk8yj4Z5tO-ucAPEnqYKbVd-b3xWmNwe3I2a-SNKD9RZJtxGVzG9FxTgdIcTPDd4xSi_GUqmb2xnnCrhQN-FJkfVOYOPE6KfYKVuASPMgsBHZbtmj4S5n/s1600-h/desperate.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR-_Un1ZFne5fpxWPILSkjiTVhk8yj4Z5tO-ucAPEnqYKbVd-b3xWmNwe3I2a-SNKD9RZJtxGVzG9FxTgdIcTPDd4xSi_GUqmb2xnnCrhQN-FJkfVOYOPE6KfYKVuASPMgsBHZbtmj4S5n/s400/desperate.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5296244448136069634" border="0" /></a><br /><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Η δυνατή βροχή όρμησε κατά<span style=""> </span>πάνω της αγριεμένη, μόλις η Αγγελική κατέβηκε από το αυτοκίνητό της. Άνοιξε το πορτμπαγκάζ και πήρε βιαστικά στα χέρια τις βαριές σακούλες του σούπερ μάρκετ. Μπήκε στο ασανσέρ, σήκωσε με δυσκολία το φορτωμένο της χέρι και πάτησε με τον αγκώνα το κουμπί του τρίτου ορόφου της παλιάς πολυκατοικίας όπου έμενε. Όταν το ασανσέρ σταμάτησε, έσπρωξε με δύναμη τη πόρτα με τη πλάτη της, ενώ κρατούσε στο στόμα της το μπρελόκ με τα κλειδιά της. Ο εκνευρισμός ακολούθησε την αρχική της έκπληξη. Την είσοδο του διαμερίσματός της έφραζε ο σκούρος όγκος μια δίφυλλης ντουλάπας. Άρχισε να βρίζει μέσα απ’ τα δόντια της, μα σταμάτησε απότομα όταν άκουσε μια βραχνή αντρική φωνή.<o:p></o:p></span> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style="font-style: italic;">-Συγνώμη…τη μεταφέρουμε τώρα αμέσως!</span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Στράφηκε απότομα προς τη φωνή. Τότε πρόσεξε ότι η πόρτα του διπλανού, για αρκετό καιρό άδειου διαμερίσματος, ήταν ορθάνοιχτη και στο άνοιγμά της στέκονταν…δύο μάτια. Ναι!<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Αυτό ήταν το πρώτο που είδε, ίσως και το μόνο. Ένα βλέμμα που την ακινητοποίησε.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Τα μάτια του…<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Ήταν σα να είχαν μπει σ’ ένα<span style=""> </span>φωτεινό πλαίσιο και την κοίταζαν εξεταστικά. Έμεινε να κοιτάζει μόνο, αδιαφορώντας για το βάρος που κουβαλούσε και την αστεία <span style=""> </span>φάτσα της, με τα κλειδιά να κρέμονται στο σαγόνι της. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Τα μάτια του…<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Ένοιωσε να την αγγίζουν παντού και να εισβάλλουν μέσα της. Ενεργοποιούσαν τη παρουσία τους και αισθάνθηκε μια δόνηση από τη πρώτη στιγμή που εκείνο το βλέμμα έπεσε πάνω της. Για μερικά δευτερόλεπτα άκουγε το βλέμμα του και τον μονόλογο των ματιών του.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style="font-style: italic;">-Έχω αγοράσει αυτό το διαμέρισμα και ένας φίλος με βοηθάει στη μετακόμιση. Είμαι ο Νικόλας.</span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Όταν η Αγγελική ανέκτησε και πάλι τον έλεγχο του εαυτού της, συστήθηκε κι αυτή, αλλά γνώριζε πολύ καλά πως στη στιγμή του χρόνου που μόλις είχε προηγηθεί ειπώθηκε κάτι πολύ μεγάλο. Τόσο μεγάλο που είχε ήδη αρχίσει να τη μεταμορφώνει. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Οι ισορροπίες της είχαν ανατραπεί. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Η ντουλάπα σύρθηκε και άνοιξε τη πόρτα υπνωτισμένη. Εκεί, μέσα στο μικρό της διαμέρισμα, σα να ξημέρωσε ξαφνικά μια καινούργια ηλιόλουστη μέρα, που αναστάτωσε τα πάντα. Έκανε τα<span style=""> </span>κάδρα στους τοίχους να λάμπουν, τα έπιπλα να χειροκροτούν, κι εκείνη…Εκείνη την έκανε να αισθάνεται ερωτευμένη. Έτοιμη μετά από εικοσιέξι ολόκληρα χρόνια να νοιώσει ξανά αυτό το συναίσθημα. Παράτησε τα ψώνια στο πάγκο της κουζίνας και όπως ήταν με βρεμένα ρούχα έπεσε σε μια πολυθρόνα, έγειρε το κεφάλι πίσω και απολάμβανε τον ακανόνιστο, υπέροχο, μοναδικό, χτύπο της καρδιά της.</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size:85%;"><br /></span><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Η Αγγελική, σε ένα μήνα έκλεινε τα πενήντα. Είχε μείνει <span style=""> </span>χήρα λίγο μετά το γάμο της, <span style=""> </span>όταν ο άντρας που λάτρευε και παντρεύτηκε μετά από τρία χρόνια σχέσης,<span style=""> </span>σκοτώθηκε σε τροχαίο καθώς επέστρεφε με το μηχανάκι από τη δουλειά του. Η Αγγελική τότε ήταν<span style=""> </span>έγκυος στον έβδομο μήνα και μόλις είκοσι τεσσάρων <span style=""> </span>χρονών. Την επόμενη της κηδείας γέννησε πρόωρα έναν γιο. Από τότε ζούσε<span style=""> </span>μόνο γι αυτόν. Χαμογελούσε πλέον<span style=""> </span>μόνο σ’ αυτόν. Δούλευε στο λογιστήριο μιας μεγάλης πολυεθνικής, ενώ μερικά απογεύματα της εβδομάδας βοηθούσε σε ένα <span style=""> </span>λογιστικό <span style=""> </span>γραφείο , για να μπορέσει να τον μεγαλώσει και αργότερα να τον σπουδάσει. Όλο της το ενδιαφέρον ήταν στραμμένο<span style=""> </span>στον Αργύρη, που ήταν και το όνομα του άντρα της. Ο Αργύρης τελείωσε τη<span style=""> </span>φιλοσοφική και μετά το στρατιωτικό χωρίς να απομακρυνθεί από τη πόλη που έμεναν. Λίγο καιρό μετά διορίστηκε<span style=""> </span>ως αναπληρωματικός φιλόλογος σε μια άλλη πόλη πολύ μακριά. Η Αγγελική σταμάτησε από τη δεύτερη δουλειά. Δεν υπήρχε πλέον λόγος να κουράζεται τόσο. Το κενό από την απουσία του γιου της εδώ και δεκαπέντε<span style=""> </span>μέρες <span style=""> </span>ήταν<span style=""> </span>τεράστιο. Η συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι αυτό οφείλονταν στο ότι ζούσε αποκλειστικά και μόνο μέσα από τη δική του ζωή, έχοντας ξεχάσει τη δική της ύπαρξη, της προκάλεσε σοκ.<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size:85%;"><br /></span><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Σηκώθηκε από τη πολυθρόνα και μπήκε να κάνει ένα ζεστό μπάνιο γιατί είχε αρχίσει να νοιώθει το κορμί της να παγώνει. Έριξε μια ματιά στον μεγάλο καθρέφτη του μπάνιου. Έμεινε να κοιτάζει τον εαυτό της. Δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένη από την εικόνα που έβλεπε. Πόσο καιρό αλήθεια είχε να παρατηρήσει <span style=""> </span>τον εαυτό της; Πρόσεξε τις σακούλες κάτω από τα μάτια της, μια κάθετη ρυτίδα ανάμεσα στα φρύδια της, δυο βαθιές χαραματιές<span style=""> </span>που ξεκινούσαν από το τελείωμα της μύτης <span style=""> </span>και έφταναν μέχρι <span style=""> </span>κάτω από τις<span style=""> </span>άκρες των χειλιών της. Όσο για το σώμα της, ο χρόνος και η αδιαφορία είχαν<span style=""> </span>επιφέρει καταστροφικές αλλαγές, που τόσα χρόνια τώρα δεν το είχε αντιληφθεί καν. Σ’ αυτό το σώμα όμως κατοικούσε η δική της ζωή που τώρα έμοιαζε με μια νέα χώρα που μέσα, γύρω και πλάι της ήθελε να κατοικήσει. Να την εξερευνήσει, αυτό ήθελε. Να τη γνωρίσει. Να αξιωθεί στη γνώση των μυστικών και της ανείπωτης ομορφιάς της. Δεν ήθελε να την κατακτήσει. Απλά ήθελε να της δοθεί και με τα χέρια ανοιχτά να την υποδεχτεί σε ένα παντοτινό καλωσόρισμα. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Για μέρες ένοιωθε πάνω της εκείνο το σταθερό, βέβαιο βλέμμα του Νικόλα. Ηλικιακά τον <span style=""> </span>υπολόγισε γύρω στα πενήντα πέντε. Μισό κεφάλι ψηλότερος απ’ αυτήν, δεν θα μπορούσες να τον πεις <span style=""> </span>όμορφο μα ούτε άσκημο. Δεν ήξερε τίποτα άλλο γι αυτόν.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style=""> </span>Άρχισε να ψάχνει δικαιολογίες να βρεθεί στο οπτικό του πεδίο. Να συναντηθούν δήθεν τυχαία, στο διάδρομο, στο ασανσέρ, στο μπαλκόνι που μόνο ένα χαμηλό τοιχάκι οριοθετούσε την ιδιοκτησία. <span style=""> </span>Ένα πρωί πριν φύγει για τη δουλειά της και ενώ άπλωνε κάτι ρούχα, τον πέτυχε την ώρα που βγήκε στο μπαλκόνι να αφήσει τα σκουπίδια . Της τράβηξαν τη προσοχή τα γυμνά του μπράτσα. Φορούσε μόνο ένα μαύρο αμάνικο φανελάκι, από τη λαιμόκοψη του οποίου ξεπηδούσαν μια τούφα γκρίζες τρίχες, εικόνα που την έκανε να <span style=""> </span>χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια της και να μη μπορεί να συγκρατήσει το τρέμουλο που τη συνεπήρε. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style="font-style: italic;">-Κρύο σήμερα,</span> της είπε και βιάστηκε να ξαναμπεί μέσα χωρίς να περιμένει την απάντησή της.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Τα βράδια κρατώντας ένα ποτήρι κρασί στο χέρι κολλούσε πάνω στο μεσότοιχο που χώριζε τα διαμερίσματα και άκουγε τη καθημερινότητά του. Ήταν μόνος. Το σώμα της αφουγκραζόταν, ο ουρανίσκος της ένοιωθε τη μυστική του γεύση και αυτό την ηρεμούσε.<span style=""> </span>Κάτι έπρεπε να κάνει.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Έπαιρνε αποφάσεις και τις αναιρούσε στο λεπτό. Τάιζε το μυαλό της με φαντασιώσεις, κάνοντας έρωτα με κείνη τη ματιά. Ελισσόταν στο μεταίχμιο του πραγματικού και μη, κινιόταν σε συνθήκες που αυτοανατρέπονταν συνεχώς. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style=""> </span>Μια Δευτέρα απόγευμα συναντήθηκαν στην είσοδο της πολυκατοικίας.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style="font-style: italic;">-Καλησπέρα Αγγελική!</span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style="font-style: italic;">-Γειά σου Νικόλα.</span> <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style="font-style: italic;">-Πως πέρασες το Σαββατοκύριακο;</span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Όχι όμορφα αλλά ούτε και βαρετά. Σε σκεφτόμουν συνεχώς. Σε ήθελα πλάι μου. Ονειρευόμουν να ήμουν χωμένη μέσα στην αγκαλιά σου. Να συζητάμε, να βλέπουμε τηλεόραση, να κάνουμε έρωτα να…είπε μέσα της η Αγγελική.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style="font-style: italic;">-Ωραία,</span> ήταν η απάντηση της που συνοδεύτηκε από ένα<span style=""> </span>χαμόγελο. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Μπήκαν μαζί στο ασανσέρ χωρίς να ανταλλάξουν άλλη κουβέντα, εκτός από ένα «καλό βράδυ» καθώς ο καθένας έβαζε το κλειδί στη πόρτα του διαμερίσματός του.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Φαινόταν μοναχικός άνθρωπος και λιγομίλητος. Οι ένοικοι της πολυκατοικίας, του είχαν ήδη δώσει τον χαρακτηρισμό του μονόχνοτου και ιδιόρρυθμου. Εκείνη όμως απέφευγε να<span style=""> </span>του προσδώσει χαρακτηρισμούς . <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Θα ήθελε<span style=""> </span>πρώτα να ταξιδέψει στα τρίσβαθα του μυαλού του και αν ήταν δυνατόν να εξηγήσει τις πιο απόκρυφες σκέψεις του. "Για να γνωρίσεις κάποιον, σκεφτόταν, πρέπει να προσεγγίσεις τη ψυχή του". Πού όμως να ψάξει να τη βρει;<span style=""> </span>Πώς να ξεπεράσει και να διαπεράσει αυτό το μυστήριο βλέμμα και να εισχωρήσει μέχρι εκεί; <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Σήμερα ένα μήνα ακριβώς από τη γνωριμία τους, είναι η μέρα των γενεθλίων της. Μέσα σ’ αυτό το μικρό χρονικό διάστημα έκανε δώρο στον εαυτό της σημαντικές αλλαγές, από τα μαλλιά της μέχρι το στυλ ντυσίματός της.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Το πρωί που συναντήθηκαν φεύγοντας για τη δουλειά, της φάνηκε ότι είδε και κάτι διαφορετικό στο λατρεμένο αυτό<span style=""> </span>βλέμμα . Κάτι σαν σπίθα. Μα εκτός από τη τυπική χαμογελαστή «καλημέρα»,<span style=""> </span>δεν ειπώθηκε τίποτα περισσότερο. Να ήταν ιδέα της άραγε;<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Πρώτη φορά <span style=""> </span>που θα <span style=""> </span>γιόρταζε μόνη της το βράδυ των γενεθλίων της. Το περίεργο όμως ήταν ότι δεν τη πείραζε καθόλου αυτό. Αντιθέτως ένοιωθε μια υποψία ευτυχίας. Από την άλλη πλευρά του τοίχου, σε μικρή απόσταση ήταν Αυτός. Ο μόνος που θα ήθελε για συντροφιά αυτή τη νύχτα. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Στάθηκε μπροστά στο καθρέφτη και θαύμασε τη γυναίκα με το βαθύ ντεκολτέ που έβλεπε απέναντί της. Όχι ότι κατάφερε να δείχνει πιο νέα. Αλλά πέτυχε τουλάχιστον να μη δείχνει μεγαλύτερη από την ηλικία της, όπως μέχρι τώρα συνέβαινε. Το σημαντικότερο ήταν ότι εδώ και καιρό είχε παρατηρήσει στα δικά της μάτια μια λάμψη που της φώτιζε όλο το πρόσωπο. Μια φωτεινότητα που δεν είχε να κάνει ούτε με την αλλαγή του χρώματος των μαλλιών της, ούτε με τα καλλυντικά που είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί. Γνωρίζοντας τη προέλευση χαμογέλασε στο είδωλό της κλείνοντας του το μάτι. Σήμερα εκτός από τα γενέθλιά της, θα γιόρταζε τον ένα μήνα από το ξύπνημα της «γυναίκας» από τη χειμερία νάρκη.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Άνοιξε τη μουσική και στο χώρο ξεχύθηκαν μπαλάντες της δεκαετίας του εβδομήντα. Εκεί είχε μείνει μουσικά.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style="font-style: italic;">-Μήπως παραλογίζεσαι;</span> Άκουσε τη φωνή του νου να έχει όρεξη για διάλογο.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Η Αγγελική όμως δεν είχε τέτοια διάθεση, ειδικά σήμερα.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style="font-style: italic;">-Λοιπόν; Ποιος είναι αυτός άνθρωπος που λες ότι είσαι ερωτευμένη μαζί του; Τι ξέρεις γι αυτόν; Που πάει αυτά τα δυο-τρία βράδια της εβδομάδας που τον ακούς να φεύγει; Σκέφτηκες ότι μπορεί να υπάρχει άλλη γυναίκα στη ζωή του; </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Και μόνο σ’ αυτή τη σκέψη η Αγγελική ένοιωσε ένα <span style=""> </span>αγκάθι να της τρυπάει τη καρδιά. Έστειλε το απεγνωσμένο της βλέμμα ν’ αναπαυτεί σε κάτι ασπρόμαυρες μαξιλάρες του σαλονιού ενώ ταυτόχρονα ετοιμαζόταν για αντεπίθεση. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style="font-style: italic;">-Δεν δέχομαι τα σύνορα που μου θέτεις. Δε με χωρούν τα φαινόμενα, πνίγομαι. Η καρδιά μου έχει αγριέψει και μ’ αρέσει αυτό. Η μοναδική επιθυμία που έχω είναι να χιμήξω σ’ αυτό που λένε ζωή, να ξεσκίσω αυτό το δίχτυ που εσύ θέτεις, λέγοντας μου ότι πρέπει να λογικευτώ. </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Δεν ήταν η πρώτη φορά που λογομαχούσε <span style=""> </span>με τη λογική το τελευταίο διάστημα. Μα ήξερε πια τον τρόπο να τη σταματήσει. Με δυο ποτήρια φτηνό κρασί της βούλωνε το στόμα. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style="font-style: italic;">-Αυτή η νύχτα είναι δικιά μου. Αυτή τη νύχτα δε γουστάρω κανέναν κυρία λογική, πολύ περισσότερο εσένα. Δε θα σε αφήσω να μου τη χαλάσεις με τίποτα, </span>είπε καθώς έπινε μονορούφι το πρώτο ποτήρι.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style=""> </span>Κάτι πήγε να της πει η λογική μα στο δεύτερο ποτήρι είχε ξεχάσει τα λόγια της κι έτσι σιώπησε.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Η Αγγελική κρατώντας<span style=""> </span>στο αριστερό χέρι το τρίτο ποτήρι κρασί, πήρε τη συνηθισμένη της θέση στηρίζοντας όλο το σώμα της στην αγαπημένη μεσοτοιχία. Οι ομιλίες που ακούγονταν από δίπλα είχαν προέλευση τη τηλεόραση. Έβλεπε τις βραδινές ειδήσεις. Υπέθεσε ότι ήταν ξαπλωμένος στο καναπέ που πρέπει να βρισκόταν ακριβώς από την άλλη πλευρά του τοίχου.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" ><span style="font-style: italic;">-Μη φύγεις σήμερα…μη φύγεις. Μείνε μαζί μου, </span><span>του ψιθύρισε.</span><span style="font-style: italic;"> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Έκλεισε τα μάτια και ακούμπησε τη παλάμη του δεξιού χεριού στη σκληρή <span style=""> </span>κρύα επιφάνεια. Έμεινε για λίγο έτσι ξέροντας ότι τη χώριζαν από κείνον μόνο λίγα εκατοστά. Της φάνηκε ότι μύρισε αντρικό<span style=""> </span>αφρόλουτρο. Τον «είδε» ξαπλωμένο εκεί δίπλα με το μπουρνούζι. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Σα να ένοιωσε ότι ο τοίχος ζεστάθηκε, ότι απέκτησε θερμοκρασία σώματος. Σα να άκουσε μια καρδιά να χτυπάει στο σημείο που είχε κολλημένο το αυτί της. Τα δάχτυλα της σκίρτησαν και οι άκρες τους άρχισαν να χαϊδεύουν απαλά το τοίχο. Με μια ανεπαίσθητη κίνηση έτριψε μεταξύ τους τα δάχτυλά της. Ένοιωσε ότι ανάμεσα σ’ αυτά υπήρχαν λεπτές τρίχες αντρικού στέρνου. Ένα μούδιασμα σε όλο της το κορμί και δυο σκιρτήματα <span style=""> </span>ανάμεσα στους λαγόνες της την έκαναν να χαμογελάσει. Το χέρι της άρχισε να κατεβαίνει αργά στο “σώμα” που άγγιζε, ενώ πίεζε ελαφρά τα νύχια της ξύνοντας τον τοίχο. Αισθάνθηκε στη παλάμη της ακόμα και την καμπύλη του στομαχιού και στη συνέχεια της κοιλιάς.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Τα βήματα που ακούστηκαν την έκαναν ν’ ανοίξει απότομα τα μάτια της μεταφέροντάς<span style=""> </span>την βίαια στη πραγματικότητα . Από τον ήχο στο ξύλινο πάτωμα κατάλαβε ότι ο Νικόλας φορούσε παπούτσια, σημάδι ότι <span style=""> </span>έφευγε. Η τηλεόραση σταμάτησε να παίζει. Αμέσως μετά ακούστηκε το κλείσιμο της πόρτας και το «κλικ» που σήμαινε ότι άναψε το φως του κοινόχρηστου.<br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:85%;" >Σύρθηκε με τη πλάτη αργά αργά στο τοίχο , μέχρι που κάθισε στο πάτωμα. Αγκάλιασε τα γόνατά της συνεχίζοντας να κρατά το ποτήρι και έτσι διπλωμένη ακούμπησε το κεφάλι στο μπράτσο της. Η απόγνωση γέμισε το δωμάτιο. Τη κυρίευσε ο<b style=""> </b>φόβος ότι θα έμεναν <span style=""> </span>για πάντα δυο άγνωστοι, ανήμποροι να εκφραστούν, με μόνη ίσως βοήθεια κάποια σημάδια που και αυτά πιθανόν να ξεθώριαζαν με τον καιρό. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-size:85%;">Απογοητευμένη περίμενε ν’ ακούσει τον ήχο του ασανσέρ που θα τον έπαιρνε μακριά της.</span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">Αντί γι αυτό όμως, άκουσε να χτυπάει το κουδούνι της πόρτας της.</span><o:p></o:p></span></p><br /><div style="text-align: center;">Αυτή η νύχτα<br /><span class="creators"> <a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&singer_id=619">Μάνος Ξυδούς</a> & <a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&singer_id=646">Γιάννης Χαρούλης</a><br /><br /></span><center><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D438409&backcolor=0xFFFFFF&frontcolor=0xAAAAAA&lightcolor=0xCCCCCC&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" saveembedtags="true" border="0" width="320" height="90"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1"><br /></a></small></center><span class="creators"><br /></span></div><br /><span style="color: rgb(255, 255, 0);font-size:180%;" ><br /><span style="font-weight: bold;">UPDATE</span></span> <span style="color: rgb(51, 255, 255);">(29/1/2009)</span><br /><br />Επειδή αγαπημένοι μου φίλοι παρατηρώ μια διάσταση των απόψεών σας για το αν θα συνεχιστεί ή όχι η ιστορία, θα ακολουθηθούν δημοκρατικές διαδικασίες και η απόφασή μου θα παρθεί ανάλογα με τη κρίση <srike><strike>του λαού</strike> της πλειοψηφίας των φίλων σχολιαστών. (Καλά, ούτε η Παπαρήγα να ήμουν ε;)<br /></srike>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com133tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-50703491945809721552009-01-11T17:00:00.018+02:002009-01-18T13:21:52.016+02:00Αλαλούμ και τρεις λαλούν<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiekImvdpRJbjV8xfg26PWoPU8Ych2iCfpzgkWxbN69hFNkxe8XQzSOPI_i9npkEjNa33UU3uuwxXjvSzDhL2WDR25iq31HQtD7B9eXcFXv2TcuUyB0Iux58zALR-mm-K5Z-sWmMROygnsN/s1600-h/Alaloum.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 330px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiekImvdpRJbjV8xfg26PWoPU8Ych2iCfpzgkWxbN69hFNkxe8XQzSOPI_i9npkEjNa33UU3uuwxXjvSzDhL2WDR25iq31HQtD7B9eXcFXv2TcuUyB0Iux58zALR-mm-K5Z-sWmMROygnsN/s400/Alaloum.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5290051293902207522" border="0" /></a><o:smarttagtype namespaceuri="urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" name="metricconverter"></o:smarttagtype><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if !mso]><object classid="clsid:38481807-CA0E-42D2-BF39-B33AF135CC4D" id="ieooui"></object> <style> st1\:*{behavior:url(#ieooui) } </style> <![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--><p class="MsoNormal"><i style=""><o:p></o:p></i></p><br />Τελικά η οικονομική κρίση έχει και τα καλά της. Μετά από αρκετά χρόνια κάναμε γιορτές σύσσωμη η οικογένεια στο εξοχικό. Εγώ, ο σύζυγος, οι δύο κόρες μας- κορίτσια της παντρειάς -και η γιαγιά. Μέρα νύχτα όλοι μαζί στριμωγμένοι σε εβδομήντα τετραγωνικά. Αυτό είχα να το ζήσω χρόνια.<br />Τι χαρά που είχα η Μάνα! Μου βγήκε η ψυχή από παραμονές Χριστουγέννων μέχρι των Φώτων. Άσε που μου «έλειψε» και ο άντρας μου και η μοναδική μας πλέον «διασκέδαση». Ένα βράδυ μου λέει παθιάρικα στ’ αυτί «<span style="font-style: italic;">πάμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο να θυμηθούμε τα νιάτα μας;»</span><br />Του απαντάω με μπάσα όλο πάθος φωνή στο δικό του αυτί. «<span style="font-style: italic;">Και μετά αγάπη μου ποιόν θα φωνάξουμε να μας ξεδιπλώσει;</span>» Δυστυχώς η εποχή της Κομανέτσι έχει περάσει ανεπιστρεπτί!<br />Επί της ευκαιρίας ανοίγω παρένθεση γιατί θυμήθηκα ένα ανέκδοτο.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Ρωτάει η κόρη τη γριά μάνα της. </span><br /><span style="font-style: italic;">-Ρε μάνα πως το κάνατε με τον μπαμπά σε ένα δωμάτιο στρωματσάδα με πέντε παιδιά τις γιαγιάδες και τους παππούδες;</span><br /><span style="font-style: italic;">-Κάθε φορά κόρη μου που ήθελε ο πατέρας σου μου σφύριζε. Πήγαινα κοντά του και το κάναμε μουλωχτά και στο μουγκωτό κάτω από τις κουβέρτες.</span><br /><span style="font-style: italic;"> -Και όταν ήθελες εσύ;</span><br /><span style="font-style: italic;">-Τον ρωτούσα….μήπως σφύριξες άντρα μου;</span><br />Κλείνει η παρένθεση.<br /><br />Αυτή λοιπόν η σύναξη ήταν ένας από τους λόγους που με χάσατε (και που σας έχασα) όλες αυτές τις μέρες.(Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, αλλά δε θέλω να τους συζητήσω τώρα αφού αποφάσισα να κάνω μια προσπάθεια να ξαναβρώ τη χαμένη μου διάθεση). Εκτός από ένα σωρό δουλειές και μαγειρέματα, όταν έβρισκα λίγο χρόνο το λάπτοπ ήταν κατειλημμένο.. Σκοτωμός για το ποιος θα κάτσει. Λίγο ακόμα θα κολλούσε ιντερνετοπληξία κι η γιαγιά.<br /><span style="font-weight: bold;">Στις 21 του Δεκέμβρη έκλεισα το πρώτο μου χρόνο στη μπλογκογειτονιά μας</span> και ήμουν ιδιαίτερα συγκινημένη μ’ αυτό το γεγονός, αλλά το πισί ήταν πιασμένο, έτσι δεν μπόρεσα να μοιραστώ μαζί σας αυτή μου τη συγκίνηση. Δε πειράζει, του χρόνου αν είμαστε γεροί, αν δεν μας έχουν κόψει εν τω μεταξύ τη σύνδεση, το ρεύμα, το τηλέφωνο.<br />Με τον άντρα μου έχουμε κόψει τις εξόδους και δη των εορτών, εδώ και αρκετά χρόνια. Καλύτερα να μένουμε μέσα εμείς για να διασκεδάζουν τα παιδιά, ήταν το σκεπτικό. Φέτος όμως η κρίση χτύπησε και τα παιδιά!<br />Έτσι, αφού δε καταφέραμε να θυμηθούμε τα νιάτα μας στο αυτοκίνητο, θυμηθήκαμε τις ωραίες εποχές όταν τα παιδιά ήταν μικρά. Μετά από πολλά χρόνια παίξαμε όλοι μαζί μονόπολη, ταμπού, μπιρίμπα, και το βράδυ της παραμονής πρωτοχρονιάς μετά την κοπή της πίτας, παίξαμε «21» με τα χρήματα της μονόπολης.<br /><br />Το πρωί λοιπόν της παραμονής, είχα πάει στο σούπερ μάρκετ να πάρω τα απαραίτητα. Όλως περιέργως και σε αντίθεση με άλλες χρονιές δεν υπήρχαν οι καθιερωμένες ουρές και στριμώγματα στα ταμεία. Καθώς περνούσα μπροστά από τον καταψύκτη με σταματάει μια γιαγιούλα.<br />-<span style="font-style: italic;">Δε με λες κοριτσάκι μου; Επειδή δε βλέπω καλά, πόσο γράφει ότι κάνει αυτό το σακουλάκι μπάμιες;</span><br />(Μήπως βλέπω εγώ; Τη πρεσβυωπία μου μέσα!) Κατεβάζω τα μυωπικά -είναι μια λύση αυτό για μας τους μύωπες-σκύβω και κολλάω τη μούρη μου στο καρτελάκι που έγραφε τη τιμή.<br /><span style="font-style: italic;">-1,98 γιαγιά!</span><br /><span style="font-style: italic;">-Πω πω! Πολύ ακριβές! Αχ, πότε θα γίνει πρόεδρος ο Μπάμας να μας ανεβάσει τη σύνταξη!</span><br /><span style="font-style: italic;">-Ποιός Μπάμιας; Ρωτάω αφηρημένη και επηρεασμένη από το ζαρζαβατικό. </span><br /><span style="font-style: italic;">-Ο Μπάμας καλέ, ο Αμερικάνος, ο πρόεδρος! Είπε με στόμφο η γιαγιούλα.</span><br />Άνοιξα το στόμα μου κάτι να πω αλλά το ξανάκλεισα. Προτίμησα να της αφήσω την ελπίδα ως δώρο με ένα πακέτο μπάμιες.<br />Την ίδια ερώτηση μου είχε κάνει και η μάνα μου το βράδυ που ο Ομπάμα κέρδισε τις εκλογές. Με πήρε τηλέφωνο στις τρεις μαύρα μεσάνυχτα, μόλις βγήκαν τα αποτελέσματα και με ξύπνησε πάνω στο καλύτερο, για να μου το ανακοινώσει όλο χαρά, θαρρείς και γω είχα μια σκασίλα! Μετά την ενημέρωση άρχισαν βροχή οι ερωτήσεις.<br /><span style="font-style: italic;">-Θ’ ανέβει η σύνταξή μου τώρα;(Πεντακόσια παίρνει η έρμη). Θα πέσουν οι τιμές στα τρόφιμα; Θα πέσει το πετρέλαιο; Θα κατέβει η Δεή; </span>Θα...<br />Την έκοψα πριν με ρωτήσει μήπως ο Ομπάμα καταφέρει να αναστήσει και τον πατέρα.<br /><span style="font-style: italic;">-Δε ξέρω ρε μαμά, αν του περισσέψουν από τις άλλες υποχρεώσεις μπορεί… Έχει τόσα έξοδα ο άνθρωπος. Δείξε λίγο κατανόηση.</span><br /><span style="font-style: italic;">-Φαίνεται καλός άνθρωπος …είναι και μαύρος!</span><br />Σε λίγο και μείς θα μαυρίσουμε από τη πείνα και την ανεργία, πήγα να της πω, αλλά τους μεγάλους ανθρώπους είναι αμαρτία να τους σκοτώνεις την ελπίδα και τ’ όνειρο.<br /><br />Σκέφτομαι τελικά πως όλη η οικουμένη κάτι περιμένει από τον νέο μας πλανητάρχη. Αυτός θα λύσει το Κυπριακό, το πρόβλημα στη Παλαιστίνη ,(τόσο καιρό έκανε τη πάπια επ’ αυτού, αλλά πριν λίγες μέρες έκανε μια πολύ σημαντική δήλωση. Ότι μόλις αναλάβει πρόεδρος θα ασχοληθεί!).Επίσης, θα λύσει το πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, τη κρίση που περνάει ο γάμος της ξαδέλφης μου της Σταθούλας , ίσως και τη κρίση ταυτότητας που περνάει γιος μιας φίλης μου. Σπουδάζει χρηματοοικονομικά το παιδί αλλά τελευταία το ‘χει ρίξει στη χειροτεχνία. Κέντημα, τσιγκελάκι , πλέξιμο(κάτι μπλούζες ζακάρ άλλο να σου λέω κι άλλο να τις βλέπεις!). Βρήκα και γω στο πατάρι μου κάτι μισοτελειωμένα σεμεδάκια που τα είχα από τότε που ήμουν δεκαπέντε χρονών και μ’ έβαζε η μάνα μου με το ζόρι να κεντάω. Ευκαιρία λέω…μέχρι να βρει τη σεξουαλική του ταυτότητα ας εκμεταλλευτούμε το χόμπι του. Εκτός αν λόγω της φύσης των σπουδών του, ξέρει κάτι περισσότερο από μας και δεν είναι χόμπι αλλά εναλλακτικό επάγγελμα. Μάθε τέχνη κι άστηνε που έλεγαν και οι παλιοί. «Οικονομολόγος-χειροποίητα κεντήματα και πλεκτά» Γιατί όχι; Οι τσιγγάνοι δηλαδή γιατί γράφουν στο ντάτσουν, «εκταιλούντε μεταφορέ- πατάτες- χαλιά –οίδη πρικός-βιβλία»; Είναι οι μόνοι που δεν τους έχει αγγίξει το οικονομικό πρόβλημα. Έχεις ακούσει τσιγγάνο να παραπονιέται για οικονομική κρίση; Όποτε περάσεις έξω από καταυλισμό θα τους δεις μες στο τρελό κέφι να ψήνουν αρνιά στη σούβλα και ολόγυρα να χορεύουν τσιγγανοπούλες με γαρούφαλλο στ’ αυτί. Άσε δε τους γάμους! Μια βδομάδα γλέντι και η λίρα ρέει άφθονη. Όχι σα τους δικούς μας, ένα κουφέτο και έξω από το δημαρχείο, ενίοτε δε από την εκκλησία . Πού χρήματα για έξοδα και πολυέλαιους;<br />Πήγα προχθές στο χασάπη να πάρω μισό κιλό κιμά να ρίξω κανένα γιουβαρλάκι στη κατσαρόλα. Λίγα μέτρα πριν φτάσω στη πόρτα του χασάπη βλέπω τον τσιγγάνο να κατεβαίνει από το τεράστιο φορτηγό του, γεμάτο μέχρι πάνω με χαλιά, ενώ η τσιγγάνα καθισμένη στη κορφή των χαλιών είχε πιάσει τη κουβέντα στο κινητό. Πανικοβλήθηκα έχοντας επίγνωση τι σημαίνει τσιγγάνος σε χασάπικο, επιτάχυνα το βήμα μου, μα δυστυχώς εκείνος με δυο δρασκελιές έφτασε πρώτος και άνοιξε τη πόρτα..<br />Ωιμέ!<br />-<span style="font-style: italic;">Βάλε κουμπάρε 6 κιλά μοσχάρι, 7 κιλά μπριζόλες, καμιά δεκαριά κιλά παϊδάκια κατσικίσια, 2 κατσίκια ολόκληρα κοίτα μη λείπουν τ’ αμελέτητα, ρίξε μερικές συκωταριές, και 7-8 κοτόπουλα!</span><br />Αφού ετοίμασε τη παραγγελία ο χασάπης τον ρωτάει.<br />-<span style="font-style: italic;">Θέλετε τίποτα άλλο;</span><br />-<span style="font-style: italic;">Τι άλλο έχεις κουμπάρε ; ρωτάει ο αθίγγανος</span><br />-<span style="font-style: italic;">Τίποτα…απαντάει ο χασάπης.</span><br />Περίμενα η δικιά σου μια ώρα για μισό κιλό κιμά. Τα νεύρα μου τσατάλια! Άσε δε που όταν γύρισα σπίτι είχα να αντιμετωπίσω και τις φωνές του άντρα μου!<br /><span style="font-style: italic;">-Για κιμά πήγες και κιμάς έγινες</span>!<br />Ε δεν άντεξα άλλο η γυναίκα κι όπως ήμουν φορτωμένη ξέσπασα πάνω του!<br />-<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Αμ δε φταίει κανένας άλλος…εγώ φταίω που στραβώθηκα και αντί να παντρευτώ τσιγγάνο πήρα εσένα! Έναν μικρομεσαίο επιχειρηματία!»<br /><br /></span><table class="lyrics" width="100%" border="0" cellpadding="4" cellspacing="0"><tbody><tr></tr><tr><td class="poemtitle1" valign="middle" width="5%" align="left"><br /></td><td class="poemtitle0" valign="middle" width="60%" align="left"><b><span style="color: rgb(255, 255, 51);">Σκέφτομαι ν' αλλάξω συμπεριφορά</span><br /></b><span class="creators">Στίχοι: <a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&lyricist_id=1602">Αποστόλης Δημητρακόπουλος</a> Μουσική: <a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&composer_id=1344">Αποστόλης Δημητρακόπουλος</a> Πρώτη εκτέλεση: <a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&singer_id=165">Δημήτρης Ζερβουδάκη</a></span><br /></td></tr></tbody></table><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;"><br /></span><center><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D435080&backcolor=0xFFFFFF&frontcolor=0x000000&lightcolor=0xB0B0B0&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" saveembedtags="true" width="320" border="0" height="90"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1"><br /></a></small></center><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 255, 51);">Σκέφτομαι ν' αλλάξω συμπεριφορά</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">κι όπως μου μιλάνε κι εγώ να τους μιλάω</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">λέω να φορέσω τα ρούχα τ' ακριβά</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">κι όπου περπατάνε κι εγώ να περπατάω.</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">Έτσι ίσως κερδίσω μια καλή δουλειά</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">κάποιος απ' αυτούς θα με βολέψει</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">μα μην κλαίς για μένα αγάπη μου γλυκειά</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">δεν θα είμαι ο μόνος πολλοί έχουν πουστέψει.</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">Σκέφτομαι να ρίξω τον φίλο τον παλιό</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">σ' όσους με ρωτάνε θα λέω εκείνος φταίει</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">μέσα μου θα στήσω χυδαίο σκηνικό</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">πνιγμένο να πεθάνει το φως που ακόμα καίει.</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">Έτσι ίσως κερδίσω μπόλικα λεφτά</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">κάποιοι θα με βάλουν στο παιχνίδι</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">μα μην κλαίς για μένα αγάπη μου γλυκειά</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">δεν θα είμαι ο μόνος που βρωμάει σαν σκουπίδι.</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">Έτσι ίσως κερδίσω μια θέση ιδανική</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">κάποιον θα πετάξω απ' το μπαλκόνι</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">μα μην κλαίς για μένα αγάπη μου μικρή</span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 51);">δεν θα είμαι ο μόνος που κρατάει το τιμόνι.</span><br /><br /></div><span class="creators"><br /><a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&singer_id=165"></a></span>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com66tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-16459207368875434182009-01-07T23:59:00.004+02:002009-01-08T00:22:27.636+02:00Καλό ταξίδι Μαρία Δημητριάδη!<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/uRT05xsrwqE&hl=en&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/uRT05xsrwqE&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><div style="padding-left: 0px; display: none;"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;"></div><br /><br /><p>Σήμερα 7 Ιανουαρίου,έφυγε από τη ζωή η Μαρία Δημητριάδη, η ερμηνεύτρια που συνέδεσε τη φωνή της με τα έργα των Θεοδωράκη, Μικρούτσικου και Μαρκόπουλου.</p> <p>Η Δημητριάδη ήταν 58 ετών και έπασχε από σπάνια πνευμονική νόσο. Άφησε την τελευταία της πνοή τα ξημερώματα της Τετάρτης στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός»</p> <p>Γεννήθηκε στον Ταύρο, όπου τη δεκαετία του '70 διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος. Μαζί με την αδελφή της, Αφροδίτη Μάνου, γνωρίζει σε πολύ νεαρή ηλικία τον Μίκη Θεοδωράκη και αρχίζει να μελετά εντατικότερα για το τραγούδι.<br /></p> <p><strong>Η αρχή της καριέρας της</strong><br />Η πρώτη της εμφάνιση στη δισκογραφία έρχεται το 1968 με την ερμηνεία της στο πασίγνωστο τραγούδι του Σταύρου Ξαρχάκου «Ένα πρωινό η Παναγιά μου», που ακούγεται στην ταινία «Κορίτσια στον ήλιο». Το 1969 συνεργάζεται με τον Γιάννη Μαρκόπουλο στον δίσκο «ο Ήλιος ο Πρώτος» σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη.</p> <p>Στη συνέχεια η πορεία της ταυτίζεται με το πολιτικό τραγούδι της μεταπολίτευσης. Συνεργάζεται με τον Θάνο Μικρούτσικο, στα πρώτα έργα του οποίου ήταν η βασική ερμηνεύτρια. «Πολιτικά Τραγούδια», «Καντάτα για τη Μακρόνησο» και «Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι» ήταν οι δίσκοι που την καθιέρωσαν και την κατέστησαν κεντρική μορφή στις μπουάτ της Πλάκας. </p> <p>Ακολουθούν «Τα λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» και «Τα Τραγούδια του αγώνα» του Μίκη Θεοδωράκη (τρίτη επανέκδοση), καθώς και η συνεργασία της με τον Μάνο Χατζηδάκι στο «Για την Ελένη» σε στίχους Μιχάλη Μπουρμπούλη. Στην 30χρονη διαδρομή της ηχογράφησε 15 προσωπικούς δίσκους και συμμετείχε σε τουλάχιστον 22 άλλους. </p> <p>Απείχε από τη δισκογραφία για μακρό χρονικό διάστημα, δοκιμάζοντας ωστόσο κάποιες συνεργασίες με νεότερους συνθέτες, όπως ο Γ. Σταυριανός και ο Στέφανος Κορκολής. Μπήκε για τελευταία φορά στο στούντιο το 2001 για τους «Δον Κιχώτες» σε μουσική Θοδωρή Οικονόμου.<br /><br />Ήταν παντρεμένη με τον Ανδρέα Μικρούτσικο με τον οποίο είχε αποκτήσει και έναν γιο, τον Στέργιο.</p><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/tEpZiTk4zuM&hl=en&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/tEpZiTk4zuM&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com35tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-44417776602349054812008-12-29T09:10:00.008+02:002008-12-29T10:13:36.624+02:00Θα μπορούσε να ήταν προσ...ΕΥΧΗ!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEo9SXHSbNytEvM-PpV8DFEdLA-cQ0WRQbkV1gak83F22d6IqhuUBr8YyfMCZoafzhElp753GboKTDGbheqS6s-zrhMZDoiKK1-z7rHa7ifHvjNTqU8bSgDRPZj6IOFQCw7kZ6_odBPB3F/s1600-h/66040-netKERI+HLIOS.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEo9SXHSbNytEvM-PpV8DFEdLA-cQ0WRQbkV1gak83F22d6IqhuUBr8YyfMCZoafzhElp753GboKTDGbheqS6s-zrhMZDoiKK1-z7rHa7ifHvjNTqU8bSgDRPZj6IOFQCw7kZ6_odBPB3F/s400/66040-netKERI+HLIOS.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5285106179244716386" border="0" /></a><center><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D432198&backcolor=0x9999FF&frontcolor=0x000000&lightcolor=0x9999FF&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" saveembedtags="true" width="320" border="0" height="90"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1"><br /></a></small></center><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">Πόσα ποτάμια αίμα<br />Πόσα ποτάμια δάκρυ<br />Και πόσα παρακάλια θέλεις<br />ακόμα από μας<br /><br />Τώρα που τρελαθήκαμε<br />Και λύσσαξε η μπόρα<br />Αν ήσουνα ποτέ εδώ<br />πες μου που είσαι τώρα;<br /><br />Αν είσαι θεός<br />Γιατί δεν μας λυπάσαι<br />Αν είσαι θεός<br />Γιατί δεν μας μιλάς<br />Αν είσαι θεός<br />Γιατί δεν μας θυμάσαι,<br />γιατί γυρνάς την πλάτη,<br />γιατί μας παρατάς<br /><br />Φτύνουνε τ' όνομά σου<br />Κατώτεροι θεοί<br />Ουρλιάζουνε κατάρες<br />γιατί σιωπάς εσύ<br /><br />Κρατάνε τις ζωές μας<br />Του δαίμονα τα κτήνη<br />Αν είμαστε παιδιά σου εμείς<br />γιατί νικάν' αυτοί;<br />γιατί νικάν' αυτοί;<br /><span style="font-size:180%;">γιατί νικάν' εκείνοι;</span><br /></div><br /><div style="text-align: left;"><span style="font-size:85%;">Στίχοι,μουσική,ερμηνεία: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 0, 0); font-weight: bold;font-size:180%;" >ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!</span><br /><span style="font-size:85%;"></span></div></div>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com53tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-84892108007029411132008-12-13T14:49:00.013+02:002008-12-25T18:04:17.470+02:00Και μετά ; Τί;<div style="text-align: center;"><span style="font-size:180%;">Εμείς τα θύματα!<br /><br />Εμείς οι θύτες!<br /><br />Μέχρι πότε θα είμαστε και θεατές;<br /></span></div><br /><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/8GRJBXgW4U8&hl=en&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/8GRJBXgW4U8&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;"><span style="font-size:130%;">'Ομορφη πόλη άσχημα καίγεσαι<br /></span></div><a href="http://www.youtube.com/watch?v=8GRJBXgW4U8">Γιώργος Σαρρής</a><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">Ραγίζουνε οι δρόμοι απόψε από θυμό<br />Φωνές τρελά πουλιά γυρεύουν ουρανό<br />Ματάδες με πολιτικά στις άκρες κόβουν τη κίνηση<br />Κολλάει η ανάσα στο βραχνό μου το λαιμό<br />Βρωμάει το πρόσωπό μου μαλόξ και νερό<br />Κοιτάει μ’ απορία το βράδυ και ψάχνει εξήγηση<br />Σταδίου χαμηλά ακούω τρελά ουρλιαχτά<br />Ληγμένα δακρυγόνα στα Εξάρχεια<br />Το χέρι μου γερά να μη χαθούμε είν' ζόρι σου λέω<br />Το νου σου στα στενά γίνεται ντου ξαφνικό<br />ρίχνουνε κρότου λάμψεις για εκφοβισμό<br />Το στόμα μου στεγνό αγωνία και καπνό αναπνέω<br /><br /><br />‘Ομορφη πόλη που άσχημα καίγεσαι ξανά<br />φεύγει η ζωή και πάει χαράμι<br />Μ’αυτό το κάτι που εδώ μέσα με πονά<br />Με αίμα το έγραψες στο τζάμι<br />Όμορφη πόλη που άσχημα καίγεσαι και κλαις<br />Οι οθόνες ψέματα σου τάζουν<br />Είν' ο παράδεισος μακριά ότι κι αν λες<br />Γι αυτούς που από μακριά κοιτάζουν<br /><br />Σφυρίζουνε οι πέτρες η βιτρίνα κομμάτια<br />Τρεχάλα πάνω κάτω μη τρίβεις τα μάτια<br />Σκουπίδια που καπνίζουνε παντού γκρεμισμένα παρτέρια<br />Γερά στην αλυσίδα κρατήστε μη σπάσει<br />Αιμόφυρτη Ελλάδα το παιχνίδι έχεις χάσει<br />Η νύχτα ένας κρότος χειροπέδες φοράει στ’αστέρια<br />Καμένα λεωφορεία πανικός κι ασφυξία<br />Μια νύχτα του ’70 ζωντανεύει η ιστορία<br />Αθήνα μια τρελή που τρέχει πίσω στο χρόνο<br />Τελειώσανε τα λόγια και τα ψέματα<br />'Ενας ριγμένος μες στο δρόμο μες στα αίματα<br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Τι τον χτυπάτε ρε; Ένα πεσμένο παιδί είναι μόνο!</span><br /></div><span style="color: rgb(255, 255, 0);">*******************************************************************************************************</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ζητώ συγνώμη που έκλεισα τα σχόλια. Έχουν ήδη ειπωθεί πάρα πολλά. Είναι καιρός από θεατές να γίνουμε πρωταγωνιστές!</span><br /><a href="http://www.sync.gr/claim/Czahbv2Bpu8F" rel="sync"></a>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-18431566286198574112008-12-07T09:15:00.008+02:002008-12-07T19:12:41.425+02:00Λίγο πριν τη γαλήνη<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE6SNd5VqDj8L9ObQnFw-Je8YJx69HT_5BYJBdfPznQPGUFRNgIXqzRJiqq4hqGoYD7r68F-oJpfTTh1GYi4enouX-6bVzVuNMOc8WbJHX6wYYoDEx_eGkU8sIpzZx6mV5EcpqndeOp07C/s1600-h/sea.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE6SNd5VqDj8L9ObQnFw-Je8YJx69HT_5BYJBdfPznQPGUFRNgIXqzRJiqq4hqGoYD7r68F-oJpfTTh1GYi4enouX-6bVzVuNMOc8WbJHX6wYYoDEx_eGkU8sIpzZx6mV5EcpqndeOp07C/s400/sea.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5276944295811206706" border="0" /></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:85%;">Ο ουρανός είναι γεμάτος </span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">σύννεφα. Μαύρα σύννεφα που χτυπιούνται μεταξύ τους τρελαμένα απ’ τους αέρηδες. Κλείνει τα μάτια της κι εισπνέει το θαλασσινό αέρα μ’ ευγνωμοσύνη.</span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">Ισιώνει την πλάτη της για αρκετή ώρα, έχοντας τη ψευδαίσθηση ότι μ’ αυτή τη στάση θα ισιώσει τη ψυχή της. Γέμισε λακκούβες τελευταία κι είναι επικίνδυνη για ατυχήματα, για όποιον δεν ξέρει τι θα συναντήσει πλησιάζοντάς την. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:85%;">Αισθάνεται ότι έχει σπαταληθεί. Όπως το νερό που τρέχει από τα λούκια και κυλιέται στην άσφαλτο, άχρηστο, αθόρυβο, περιττό. Σα ποταμός νοιώθει που έχει ξεστρατίσει.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:85%;">Αυτός ο έρωτας που της έχει πάρει το νού,</span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">δεν είναι βράχος, ούτε πέτρινος όγκος ασάλευτος, γυμνός, γκρίζος. Αντάρα της θάλασσας είναι, αέρας δυνατός, ανεμοστρόβιλος σαν αυτόν που κάνει τα κύματα να ορθώνονταν σαν πελώριες βεντάλιες και να χτυπούνε αλύπητα τη στεριά, διεκδικώντας το χώρο.</span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">Τη κύκλωνε, τη παίδευε, την έτρωγε αργά αργά, βασανιστικά, όπως το σαράκι τρώει τη σάρκα και</span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">το μυαλό</span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">που υποτάσσονται σ’ αυτό που λέγεται πόθος.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:85%;">«Λοιπόν Λενιώ μου,(έτσι συνήθιζε ν’ αποκαλεί τον εαυτό της), η ζωή τρέχει πολλές φορές εν αγνοία μας. Τα λάθη και οι αδυναμίες μας είναι σα τα σίδερα της φυλακής. Μας αμπαρώνουν και μας περιθωριοποιούν</span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">μέσα στις δικές τους ευθείες. Ο καθένας έχει τη δική του φυλακή έξω από δεσμοφύλακες. Λενιώ μ’ ακούς; Δεν αντέχω άλλο! Θέλω να ξεκολλήσω από αυτόν τον ανολοκλήρωτο έρωτα </span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">που σαν βεντούζα ρουφά το μυαλό μου, πίνει τη σκέψη μου, εκμεταλλεύεται το παρόν μου. Δεσμεύει τη ξενοιασιά μου, την ανεμελιά μου, την ελευθερία να χαρώ τη ζωή μου όπως τη θέλω εγώ. Κάλλιο να καταπιείς ένα μαγκάλι</span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">κάρβουνα παρά να ερωτευτείς. Στάχτη σε κάνει ο έρωτας. Στάχτη! Σαν μπει ο πειρασμός μέσα σου νερουλιάζει ο νους. Άσε, μη τα ρωτάς!» μονολογεί και ξεθυμαίνει. Ευτυχώς που δεν την ακούει κανείς.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:85%;">Είναι πολύς ο καιρός που έτσι ονειροπαρμένη χτυπιόταν</span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">και </span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">στριφογύριζε σαν δαιμονισμένη στο κρεβάτι της. Ο έρωτας. Ο έρωτας που την έκαιγε, έτσι απλά σα τη φλόγα του αναπτήρα της. Μια φλόγα που έκανε το </span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">κορμί της να πυρακτώνεται, να πληθαίνουν οι χυμοί, να ζητούν διεξόδους. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:85%;">Το ίδιο μαρτύριο κι αυτή τη νύχτα. Απ’ τα χαράματα σηκώθηκε και αγνοώντας τον καιρό πήρε τον κατήφορο για τη παραλία. Πλάι στο μουγκρητό της θάλασσας</span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">που χόχλαζε από θυμό κι έφτανε σχεδόν μέχρι τα πόδια της, αποκομμένη απ’ τα εγκόσμια και την άθλια πραγματικότητα της εποχής, ζούσε τη δική της αλήθεια. Ζούσε έστω και για λίγο ελεύθερη. Εκεί, σ’ αυτήν τη θάλασσα, έλεγε όλα τα μυστικά του κορμιού και της ψυχής της. Μια θάλασσα παράξενη που νόμιζε κανείς ότι είχε ρουφήξει το παράπονο των μοναχικών ανθρώπων, πίκρισε απ’ το δάκρυ και αντάριασε. Ποτέ δεν ησύχαζε, σαν τους κόρφους τους αχάιδευτους που βαριαναστενάζουν. Ριπίδια στους βράχους εκτόνωναν τη μανία από τα κύματα και απέναντι…αχ! εκεί απέναντι, εκεί ήταν Εκείνος. Σε κείνη</span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">τη στεριά τη τυλιγμένη στη θολούρα του νερού που σαν να ‘χε ηφαίστεια ο βυθός του, ανέβαζε ατμούς και την έκρυβε από τα μάτια της. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:85%;">Το νόμιμο και το παράνομο, το έντιμο και το άτιμο, το πρέπον και το μη πρέπον, η λογική και το παράλογο, ήταν πια άβαρες λέξεις χωρίς ουσία. Έπρεπε επειγόντως να τον συναντήσει. Ακόμα κι αν αυτό σήμαινε το τέλος. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:85%;">Μέσα στη βροχή και στον άνεμο, μουσκεμένη μέχρι τη ψυχή της , έκλεισε τα μάτια της και γαλήνεψε το πρόσωπό της από το ξάφνιασμα μιας πληρότητας, που έφτανε στα όρια του απίστευτου. Απίστευτο ήταν κι αυτό που ακολούθησε.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:85%;">Γύρισε σπίτι. Ένα τηλεφώνημα στην αεροπορική εταιρεία, κλείσιμο θέσης με την απογευματινή πτήση. Ίσα που προλάβαινε. Καθώς έριχνε στο σακβουαγιάζ τα απαραίτητα, ανακάλυψε πως κάτι έλειπε και σταμάτησε απότομα. Η χαμένη της αυτοπεποίθηση. Προσπάθησε να θυμηθεί που την είχε κρύψει πριν από αρκετά χρόνια. Έψαξε σε κάθε γωνιά. Στο ραφάκι με τα σαμπουάν και τα αφρόλουτρα. Στο βαλιτσάκι με τα καλλυντικά της. Πίσω από τον καθρέφτη του μπάνιου. Μέσα στο συρτάρι με τα εσώρουχά της. Ακόμα και στο πατάρι των αναμνήσεών της. Στα υπόγεια της ψυχής της. Πουθενά! Δε πειράζει, θα έφευγε χωρίς αυτήν. Της έφτανε η αλήθεια της. Έτσι κι αλλιώς είχε πάρει απόφαση ν’ ακολουθήσει </span><span style="font-size:85%;"> </span><span style="font-size:85%;">τη θεωρία της νυχτοπεταλούδας, που πετάει προς στο φως κι ας είναι να την κάψει.</span></p><span style="font-size:85%;"><br /></span><br />Στιχοι,μουσική,ερμηνεία:<span style="font-weight: bold;"> Χρήστος Θηβαίος</span><br /><br /><center><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" width="320" height="90" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D427333&backcolor=0x3333FF&frontcolor=0xFFFFFF&lightcolor=0x6666FF&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" border="0" saveEmbedTags="true"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1"></a></small></center><br /><div style="text-align: center;">Μες στα σύννεφα, ζωή μου<br />μακριά απ'τη φυλακή μου να με πας<br />Να μ'αγγίζει ο αέρας,<br />σαν το ξύπνημα μιας μέρας να γελάς.<br />Να κουρνιάζω στο πλευρό σου,<br />μες στο παραμιλητό σου να με βρεις.<br />Ν'ακουστεί το όνομά μου<br />κι εσύ ράγισε, καρδιά μου<br />κι ας χαθείς, ας χαθείς.<br /><br />Να με σήκωνε ένα κύμα<br />να με λύτρωνε απ'το κρίμα της ψυχής.<br />Να ξεπλύνει το θυμό μου<br />να ξανάρθει τ'όνειρό μου να το δεις.<br />Ας ερχόταν ένα βράδυ<br /><br />να 'χε φως κι όχι σκοτάδι να το ζεις.<br />Να μπορώ να σου γελάσω<br /><br />κι ύστερα να προσπεράσω<br />κι ας χαθείς, ας χαθείς.<br /><br />Του μυαλού μου οι εικόνες<br />να 'σβηναν σαν να 'ταν πόρνες της στιγμής.<br />Να μην έχω να θυμάμαι<br />όλα αυτά που με πονάνε,<br />ας χαθείς.<br />Να μην ξέρω πια τι κάνεις,<br />άλλο να μη με πικράνεις,<br />δεν μπορώ.<br />Δεν μπορώ να σε κοιτάζω<br />και στα λόγια να μη βάζω<br />σ'αγαπώ.<br /></div>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com67tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-15555509642235361362008-11-27T10:10:00.023+02:002008-12-01T22:34:41.984+02:00Χορός και μαθηματικά.<span style="color: rgb(255, 102, 0); font-weight: bold;font-size:130%;" > <span style="color: rgb(204, 0, 0);">Aναρτήθηκε στην ΑΝΑΣΑ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ 10-2-2008</span></span><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8NChRShB-SJrQ3cprC_BAKX_E0lMY78QE7jnrid6yStcg3R9QjB_zlf-1skIXpLt1T8CCoBHV6R6Mcd_YjVa1DlFQ4B2pcQMR3YaDh81_WKKIW_HDCb8GY2hyYft96sxnNWjbxW-kVkOI/s1600-h/belly+dancer.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8NChRShB-SJrQ3cprC_BAKX_E0lMY78QE7jnrid6yStcg3R9QjB_zlf-1skIXpLt1T8CCoBHV6R6Mcd_YjVa1DlFQ4B2pcQMR3YaDh81_WKKIW_HDCb8GY2hyYft96sxnNWjbxW-kVkOI/s400/belly+dancer.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5273246953510194562" border="0" /></a><br />Δε θυμάμαι από πότε άρχισε να μου αρέσει ο χορός. Πιθανόν από τη μέρα που γεννήθηκα. 'Ισως πάλι από πριν γεννηθώ.<br />Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όπου γλέντι και χαρά, η Μαντάλω πρώτη. Στην πρώτη τάξη του δημοτικού έθεσα το αίτημα μου στην οικογένεια."Θέλω να με γράψετε στο μπαλέτο". Με έγραψαν. Σε ένα σύλλογο του δήμου με παραδοσιακούς χορούς. Τσάμπα βλέπεις.<br />Πού χρήματα για μπαλέτα και πολυτέλειες; Μεροδούλι- μεροφάι ο πατέρας, πέντε στόματα είχε να ταΐσει, μαζί με τη γιαγιά έξι. Και η "πριγκιπέσα" τους ήθελε και μπαλέτα. Βολεύτηκα με τους παραδοσιακούς. Εκεί εκτόνωνα το πάθος μου με την κίνηση και τον χορό.<br />Στην πρώτη Γυμνασίου γράφτηκα στο "Λύκειο Ελληνίδων". Για όσους δε γνωρίζουν… "πανελλήνιος συλλογος (ή σωματείο δε θυμάμαι)παραδοσιακών χορών".Τσάμπα και κει φυσικά. Αλλά είχα μεγαλώσει και δεν την έβρισκα πια με τους κυκλωτικούς χορούς.Ήταν η εποχή που είχαν αρχίσει να μου τη σπάνε οι κύκλοι γενικώς.<br />Τρελαινόμουν όμως με χορούς"ζευγαρωτούς", με ιδιαίτερη αδυναμία στο μπάλο , όπου εκεί μας μάθαιναν όσο χορεύουμε, να μην αφήνουμε από τα μάτια μας, τα μάτια του παρτενέρ μας. Σε οποίο σημείο βρισκόμασταν, απέναντι , δίπλα, πίσω , τα κεφάλια πάντα ήταν γυρισμένα και κοιταζόμασταν στα μάτια. (Κάτι που μου έχει μείνει μέχρι και τώρα, όχι όταν χορεύω, αλλά όταν συζητάω). Ήταν και ένας άλλος χορός, που μου άρεσε πολύ, φερμένος από τα βάθη της Ανατολίας, κάτι σαν βάση του γνωστού "ζεϊμπέκικου", με τη διαφορά ότι αυτός ο χορός απαγορεύονταν από το σύλλογο να τον χορεύουν τα κορίτσια, τα οποία απλά χτυπούσαν παλαμάκια όταν χόρευαν τα αγόρια(Ζεϊμπέκηδες). Όμως, το ζεϊμπέκικο μαζί με το τσιφτετέλι, ήταν εκείνοι ακριβώς οι χοροί που ήξερα από πριν γεννηθώ.<br />Στην τρίτη τάξη παράτησα και το Λ.Ε, δεν έφτανε ο χρόνος, ζοριζόμουν και στο σχολείο, μετριότατη μαθήτρια με εξαίρεση τα μαθηματικά, που μαζί με το χορό ήταν τότε οι δύο μεγάλες μου αγάπες.<br />Είπα μαθηματικά και τι θυμήθηκα…!<br />Έκτη τάξη στο τέταρτο Γυμνάσιο θηλέων. Κοπέλα ντροπαλή, διακριτική, σχεδόν αφανής. Μέσα μου κάτι σιγόβραζε, αλλά δεν είχα καταλάβει ακόμη τι ήταν. (Μη κάνετε συγκρίσεις με τις σημερινές εφηβικές ηλικίες...καμιά σχέση). Είχα ήδη αρχίσει τότε να καταλαβαίνω ότι ο χορός για μένα δεν ήταν απλά "γλέντι". Ήταν ένας τρόπος συναισθηματικής έκφρασης. Ήμουν στενοχωρημένη ...χόρευα. Ήμουν χαρούμενη ...χόρευα.Όταν ερωτεύτηκα τον Λάκη Κομνηνό έβγαζα τον νταλκά μου χορεύοντας σέικ. Όλες οι φίλες μου τότε ήταν ερωτευμένες με τον Πουλόπουλο. Εγώ με τον Κομνηνό τον οποίο μάλιστα γνώρισα σε ρόλο κακού και αιμοβόρου, βρώμικου και άσκημου, δε θυμάμαι πιο έργο ήταν. Δηλαδή θυμάμαι, αλλά δε θέλω να θυμάμαι τις μαλακίες που μας πήγαιναν να βλέπουμε με το σχολείο, άσε που άμα το πω θα προδοθεί η χρονολογία και... εντάξει μη σας προβληματίζω τώρα με προσθαφαιρέσεις.Μετά έγινε καλός και όμορφος στο "εκείνο το καλοκαίρι"αλλά τότε μου πέρασε, γιατί ερωτεύτηκα τον οδηγό του λεωφορείου με το οποίο πηγαίναμε σχολείο και είχε βάρδια πρωινή μέρα παρά μέρα. Έναν μουρτζούφλη γύρω στα εικοσιπέντε, με τη τσίμπλα στο μάτι και μονίμως αξύριστο, επτά η ώρα το πρωί που παίρναμε το λεωφορείο. Στον οδηγό αφιέρωσα καμιά δεκαριά μπάλους. Μετά μου πέρασε κι αυτός.<br />Τελευταία εκδρομή, ημερήσια, λίγο πριν αρχίσουν οι τελικές εξετάσεις. Συνοδός των τριάντα κοριτσιών της τάξης μου, ο μαθηματικός. Νέος(με τα σημερινά μου μάτια) και φρεσκοδιορισμένος εκείνη τη χρονιά στο σχολείο μας . Εικοσιπέντε από τις συμμαθήτριες ερωτευμένες με τον μαθηματικό. Οι άλλες τέσσερις, δεσμευμένες ήδη, πήγαιναν για γάμο μετά το τέλος του σχολείου. Και εγώ, που εκτός ότι αναρωτιόμουν τι του έβρισκαν του «γέρου», ήταν και το γεγονός ότι με αηδίαζε οτιδήποτε είχε σχέση με χαρέμι και αγέλη.( Κάτι που δε κατάφερα να ξεπεράσω μέχρι και σήμερα). Φανατικός πολέμιος της "αγελοποίησης των μαζών"κάποια ωραία εποχή... Αγελοποιήθηκα (λίγο) αναγκαστικά αργότερα, αλλά η χαρεμοποίηση συνεχίζει να μου προκαλεί αναγούλα.<br />Στο δρόμο της επιστροφής, λοιπόν, από την εκδρομή. Μουσική στο πούλμαν με τραγούδια μερακλίδικα, οι εικοσιπέντε σαν σουρωμένες μελισσούλες να σειούνται να λυγιούνται γύρω από τον μαθηματικό στις μπροστινές θέσεις, οι τέσσερις κοιμόντουσαν ή ονειρεύονταν τη μέρα του γάμου τους και γω στη τελευταία σειρά των καθισμάτων, είχα κλείσει τα μάτια μου για να μη βλέπω τις «μελισσούλες» και μου γυρίζουν τ' άντερα.<br />Συνεπαρμένη από τη μουσική χόρευα με τη φαντασία μου τον δικό μου χορό, μόνο για μένα, ξυπόλητη σε μια αμμουδιά, δίπλα σε μια μεγάλη φωτιά. Τώρα πώς τόλμησα και πώς μου βγήκε δε ξέρω... σηκώνομαι όρθια πάνω στο κάθισμα, χωρίς ν'ανοίξω τα μάτια μάτια μου και αρχίζω να λικνίζομαι σε αργό ρυθμό τσιφτετελιού, μιμούμενη τη κίνηση των φύλλων του δέντρου, όταν ελαφρύς αέρας τα διαπερνά, με τα χέρια ψηλά, χαλαρά και λυγισμένα ελαφρώς στους αγκώνες, να κάνουν κινήσεις ανάλογες με το σώμα, πότε να σταυρώνουν μεταξύ τους μπροστά στο πρόσωπο, πότε να ανεβαίνουν λίγο πάνω από το κεφάλι, πότε να κατεβαίνουν στο ύψος των ώμων, ακολουθώντας την ήπια αυτή κίνηση οι παλάμες και τα δάκτυλα. Το κεφάλι ριγμένο πάντα πίσω, χωρίς να ανοίγουν τα μάτια. Βρισκόμουν σε κατάσταση έκστασης.<br />Το τραγούδι τέλειωσε, συνήλθα από την έκσταση και κατακόκκινη (φαντάζομαι) γιατί αισθανόμουν να έχει πάρει φωτιά το πρόσωπό μου, άνοιξα τα μάτια μου με την ελπίδα ότι δε με είχε δει κανείς. Όμως, λίγα εκατοστά μπροστά μου βλέπω το πρόσωπο του μαθηματικού, ανασηκωμένο προς το μέρος μου, όπως συνέχιζα να είμαι επάνω στο κάθισμα, να με κοιτάζει με ένα βλέμμα που πρώτη φορά έβλεπα στη ζωή μου.(Λίγο καιρό αργότερα έμαθα ότι αυτό είναι "βλέμμα αντρικό") και με μια φωνή αγνώριστη(ένα χρόνο τον άκουγα να παραδίδει, τέτοιο ήχο πρώτη φορά άκουγα) να μου λεει:<br />«<em>Βρε σιγανοπαπαδιά …που ήσουν κρυμμένη εσύ τόσο καιρό</em>»;<br />«<em>Πως είπαμε σε λένε</em>»;<br />«<em>Δε σε ρώτησα το επώνυμο... το άλλο... το μικρό</em>…»<br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"><span style="font-size:180%;"><strong>ΕΕΕΕΕ...ΕΕΕΕΕ.....ΕΛΑ ΣΤΟ ΧΟΡΟ....!</strong><br /></span></span><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(204, 0, 0);"><em>ΡΙΧΤΟ ΡΕ ΝΙΟΝΙΟ ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΑΝTAMA</em></span><br /></div><center><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D425161&backcolor=0xCC0000&frontcolor=0x000000&lightcolor=0xFF3333&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" saveembedtags="true" width="320" border="0" height="90"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1"><br /></a></small></center><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0); font-weight: bold;font-size:180%;" >Update:</span><span style="color: rgb(255, 102, 0);"><span style="color: rgb(204, 0, 0);font-size:85%;" > </span><span style="font-weight: bold; color: rgb(204, 0, 0);font-size:85%;" >Το τραγούδι που πρόσθεσα παρακάτω είναι αφιερωμένο εξαιρετικά στο φίλο μου τον</span><span style="font-weight: bold; color: rgb(153, 0, 0);font-size:130%;" ><span><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> </span><a href="http://mpalos.blogspot.com/">Μπάλο (Gvarvaki)</a></span></span><span style="font-weight: bold;"> <span style="color: rgb(204, 0, 0);font-size:85%;" >που μου ζήτησε κάτι μερακλίδικο σαν αυτό του πούλμαν. Εγώ όμως έβαλα ακριβώς ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΠΟΥΛΜΑΝ!</span></span></span><span style="color: rgb(204, 0, 0); font-weight: bold;font-size:85%;" ><br />(Καλά μερακλώθηκα για τα καλά σήμερα!)</span><span style="font-size:85%;"><br /></span><br /><em>Στίχοι</em>: <span style="font-weight: bold;">Νίκος Γκάτσος</span>. Μουσική: <span style="font-weight: bold;">Σταύρος Ξαρχάκος</span>. Ερμηνεία: <span style="font-weight: bold;">Σωτηρία Λεονάρδου </span><br /><span style="font-size:85%;">cd "Το ρεμπέτικο"</span><br /><span style="font-weight: bold;"></span><center><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D425197&backcolor=0x660000&frontcolor=0xFFFFFF&lightcolor=0x990000&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" saveembedtags="true" width="320" border="0" height="90"></embed><br /><small><br /><br /><br /></small></center>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com124tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-59481267785435786032008-11-15T12:23:00.019+02:002008-12-01T22:41:36.865+02:00Η σκιά της φλόγας<!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p style="font-style: italic;" class="MsoNormal"><span style="color: rgb(255, 0, 0);" lang="EN-US">M</span><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ια φορά κι έναν καιρό ήταν μια Ανάσα.</span> <a style="font-weight: bold;" href="http://www.anasavor.blogspot.com/"><span style="font-size:130%;">Η Ανάσα του Βορρά</span>!</a><span style="font-weight: bold;"> </span><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Κάποια στιγμή άλλαξε σπίτι, άλλαξε όνομα (μη ψάχνετε τώρα τους λόγους, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο) και έγινε</span><span style="font-weight: bold; color: rgb(255, 0, 0);"> Ανασαιμιά. </span></p> <p style="font-style: italic; color: rgb(255, 0, 0);" class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p style="font-style: italic; color: rgb(255, 0, 0);" class="MsoNormal">Σκέφτηκα λοιπόν να μεταφέρω εδώ κάποιες από τις αναρτήσεις που είχα κάνει στην "Ανάσα του Βορρά" <span style=""> </span>και τις έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Με αυτόν τον τρόπο κάνω και μια σύνδεση με το παλιό αγαπημένο μου μπλογκάκι <span style=""> </span>για να το γνωρίσουν και οι καινούριοι μου φίλοι.</p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p> <a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR-lm64vALHKqEirdY3zwFn5gROefr1bA4FA-YkyEUTpTyRzZmnMjKFrcgWTcu8aKRO7LSOMUR01u8NC8ceG-WKyDg0TpeIpdnS5o_MdOyZ2Wa5oyBYReSCLYbwd4pf9iyt9QC9ONYAICJ/s1600-h/%CF%83%CF%80%CE%B9%CF%81%CF%84%CE%BF.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 302px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR-lm64vALHKqEirdY3zwFn5gROefr1bA4FA-YkyEUTpTyRzZmnMjKFrcgWTcu8aKRO7LSOMUR01u8NC8ceG-WKyDg0TpeIpdnS5o_MdOyZ2Wa5oyBYReSCLYbwd4pf9iyt9QC9ONYAICJ/s400/%CF%83%CF%80%CE%B9%CF%81%CF%84%CE%BF.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5268828060523202626" border="0" /></a><br /><div class="post-body entry-content"> <span style="color: rgb(204, 0, 0);">"Κι γω σ’ ευχαριστώ! Αν και το πιο σύντομο, αυτό ήταν το πιο όμορφο "ταξίδι" μας από όλα τα προηγούμενα."</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο κι η πόρτα έκλεισε.</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Αυτή τη φορά όχι με δύναμη ή κλωτσιά όπως άλλοτε. Όχι! Απαλά, αργά, σιγανά. Σαν κάποιος να κοιμόταν και δεν ήθελε να τον ξυπνήσει.</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Σώμα και κεφάλι στηρίχτηκαν στη πόρτα, μάτια που σφάλισαν, χέρια που παρέλυσαν και κρέμασαν, αλλά η ακοή συνέχισε να ελπίζει…</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Ήχος από βήματα που απομακρύνονταν…ήχος ασανσέρ που ανεβαίνει… ήχος ασανσέρ που σταματάει… ήχος κλεισίματος πόρτας ασανσέρ… ήχος ασανσέρ που κατεβαίνει… και μετά …ο τρομακτικός ήχος της απόλυτης σιωπής. Η ανάσα έκανε μια διακεκομμένη θορυβώδη βουτιά στους πνεύμονες, όταν συνειδητοποίησε ότι είχαν αδειάσει.</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">'Ορμηξε στα στίβενσαν. Δυο δάχτυλα που έτρεμαν έκαναν προσπάθεια να βγάλουν ένα τσιγάρο που έσπασε στη διαδρομή. Δεύτερo. Bγήκε σώο! Η στέρηση της νικοτίνης ήταν σίγουρα αυτό που έφερνε το τρέμουλο. Δυο ώρες χωρίς τσιγάρο και μάλιστα με τέτοια συζήτηση, δεν είναι λίγο. 'Ασχετα αν τις ώρες που ήταν μαζί , η τελευταία της έγνοια ήταν το κάπνισμα. Δεν της το είχε απαγορέψει ποτέ. Αντιθέτως! Αλλά δεν ήθελε να του το θυμίζει σκεπτόμενη μήπως τον παρασύρει πάλι σε παλιές του «αμαρτίες».</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Τον σεβόταν πάνω απ’ όλα. Τον σεβόταν όσο τίποτα άλλο! Τον σεβόταν όχι με την έννοια του φόβου αλλά την άλλη, την …γνήσια, εκείνη που πηγάζει από… πού στο διάολο είναι ο αναπτήρας; Ποτέ δεν τον βρίσκεις όταν τον χρειάζεσαι.</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Θαρρείς και εξαφανίζεται ως δια μαγείας. Μα πριν λίγο, που της μιλούσε, όταν γύρισε τα μάτια προς το διαχωριστικό, ψάχνοντας ένα σημείο να κρύψει το βλέμμα της, είδε τον αναπτήρα πάνω στα τσιγάρα της. Ήταν σίγουρη γι’ αυτό! Βρήκε άλλον κι άναψε τσιγάρο. Δυσκολεύτηκε να σημαδέψει τη φωτιά εκεί που έπρεπε. Όταν το πέτυχε, συνέχισε να κρατάει τον αναπτήρα αναμμένο στην ίδια θέση. Σα να προσπαθούσε με τη φλόγα του να κάψει τις αναμνήσεις... τα όνειρα…</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Η νικοτίνη βούτηξε με λύσσα στο αίμα. Ένοιωσε το μούδιασμα. Το τρέμουλο δεν σταμάτησε. Περίεργο!</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Προχώρησε προς τη μπαλκονόπορτα. Κοίταξε κάτω στο δρόμο, πιέζοντας με τον αντίχειρα του χεριού που κρατούσε το τσιγάρο, τη δεξιά άκρη του κάτω της χείλους, δαγκώνοντας την. Ο καπνός εισχώρησε στη μύτη και τα μάτια της και δάκρυσε. Από αυτό ήταν τα δάκρυα λοιπόν; Από τον καπνό! Φοβήθηκε μήπως ήταν… από κάτι άλλο(;)… Αποκλείεται! Δεν έκλαιγε εύκολα. Σχεδόν ποτέ!</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Της ήρθε στο νου η Λαμπέτη στη «Φιλουμένα Μαρτουράνο»… «Ντουμή, κλαίω, κλαίω Ντουμή…κλαίω, μπορώ και κλαίω…»!!! Άγγιγμα των δακρύων με το δείκτη… δοκιμή της γεύσης τους με την άκρη της γλώσσας. Μιμήθηκε την κίνηση της Λαμπέτη-Φιλουμένα. Πικρά της φάνηκαν. Μπα, θυμάται ότι πριν πολλά πολλά χρόνια, τότε που μπορούσε να κλάψει, ότι ήταν αλμυρόξινα. Και τώρα πικρά; Άλλαξε η γεύση τους; Το κωλοτσίγαρο θα φταίει.</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Ίσα που πρόλαβε να δει τον σκούρο μπλε όγκο της Ξαρά να εξαφανίζεται στη βροχή, παίρνοντας τη τελευταία στροφή.</span><br /><span style="color: rgb(0, 0, 0);"><span style="color: rgb(255, 255, 0);"><span style="color: rgb(204, 0, 0);">-Καλό «δρόμο» να έχεις και να προσέχεις.</span><br /><br /><a href="http://anasavor.blogspot.com/2008/02/blog-post_6736.html"><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Ανάσα του Βορρά 5-2-2008</span></a><br /></span><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);">Marianne Faithfull-Who will take my dreams away</span><center><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D422474&backcolor=0x999900&frontcolor=0x000000&lightcolor=0xFFFF66&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" saveembedtags="true" width="320" border="0" height="90"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1">Get your own playlist at snapdrive.net!</a></small></center><br /><br /><span style="font-size:85%;">I can't give you all my dreams<br />Nor the life I live.<br />You and I know what friendship means,<br />That's all we got to give.<br /><br />Who will take your dreams away<br />Takes your soul another day.<br />What can never be lost is gone,<br />It's stolen in a way.<br /><br />Please, don't stand too close to me,<br />Can you hear my heart ?<br />Take my warmth and lean on me<br />When we're not apart.<br /><br />Now our mission is complete<br />And our friends are here. (?)<br />Evil things brought down by the light,<br />Life goes on until the end.</span><br /></div></div>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com127tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-6697878514677444692008-11-04T15:00:00.017+02:002008-12-01T22:42:54.415+02:00Ο Μήτσος της Αριάδνης<span style="font-weight: bold;">Διήγημα</span><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0lGY2WAtyjCLYNFGAlyWebm3XmFlO1bTJ91fM4SN9mpQX7jcxIKHmtTzFm1Fr_6UWrnH0_ntf1KFYU-MjSYvlLAZkMA4hk89VFhTrYqLoOmvvOhHITfRZphPYdFWWjImpiaIg9umoNZfj/s1600-h/happy_man_psychic_yellowpages.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 352px; height: 380px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0lGY2WAtyjCLYNFGAlyWebm3XmFlO1bTJ91fM4SN9mpQX7jcxIKHmtTzFm1Fr_6UWrnH0_ntf1KFYU-MjSYvlLAZkMA4hk89VFhTrYqLoOmvvOhHITfRZphPYdFWWjImpiaIg9umoNZfj/s400/happy_man_psychic_yellowpages.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5264790456226317250" border="0" /></a><br /><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Microsoft Sans Serif"; panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421663 -2147483648 8 0 66047 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--><span style="font-size:100%;">Ο Μήτσος χώθηκε κάτω από το ντουζ και απόλαυσε τη θαλπωρή του χλιαρού νερού. Γρήγορα όμως άλλαξε γνώμη γιατί σκέφτηκε κάτι καλύτερο. Άφησε τη βρύση ανοιχτή να γεμίζει η μπανιέρα και πήγε γυμνός προς το σαλόνι ενώ πίσω του μικρές λιμνούλες σχημάτιζαν τα νερά που έσταζαν από το σώμα<br />Κοίταξε τον εαυτό του με θαυμασμό, ρούφηξε όσο γινότανε τη μεγάλη χαλαρή κοιλιά και προέταξε το πάλαι ποτέ σφριγηλό του στήθος, ενώ το προγούλι του από το ζόρι κρέμασε ακόμη περισσότερο. Κράτησε όσο άντεξε την αναπνοή του και μετά αφέθηκε. Όλα ξαναχύθηκαν στα αρχικά τους σημεία. Δεν πτοήθηκε. «Δεν έχεις ανάγκη μάγκα μου, έχεις κρυφές χάρες εσύ!» Αν και οι «κρυφές του χάρες» ήταν παντελώς αόρατες στο καθρέφτη, έκλεισε πονηρά το μάτι στο είδωλό του.<br />Πήρε από το μπαρ ένα μπουκάλι κονιάκ, γέμισε ένα ποτήρι και το κατέβασε μονορούφι. Πήγε προς το στερεοφωνικό και άρχισε να ψάχνει τα σιντι. Βρήκε ένα του Σινάτρα, το έβαλε στο μηχάνημα, δυνάμωσε τέρμα τη μουσική και με το μπουκάλι στο χέρι ξαναγύρισε στο μπάνιο. Αφέθηκε σε μια απολαυστική σλόου μόσιον βύθιση στη μπανιέρα. Αραχτός μέσα στην εξοντωτική γαλήνη , πήρε μια βαθειά ανάσα ανακούφισης, έκλεισε αργά τα μάτια του και συγκέντρωσε τη σκέψη του στα θετικά στοιχεία της υπόθεσης. Συνέχισε να πίνει από το μπουκάλι. Είχε το κεφάλι του ακουμπισμένο σε μια πετσέτα και απολάμβανε τη φωνή του Φράνκυ που τραγουδούσε το</span><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" > </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-weight: bold;" href="http://polymnias.blogspot.com/2008/11/my-way-frank-sinatra.html">“My way”</a>.Άλλη μια ρουφηξιά και το μπουκάλι έφτασε σχεδόν στη μέση.<br />Του ήρθαν στο μυαλό τα σημερινά γεγονότα. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού» σκέφτηκε. Όσο το αλκοόλ από το μπουκάλι μεταφερόταν στο αίμα του, άρχισε ν’ αναπολεί τις ερωτικές του περιπέτειές σε αυτά τα είκοσι χρόνια γάμου. Στο πρόσωπό του σχηματίστηκε ένα χαμόγελο ικανοποίησης. «Α ρε μπαγάσα, οι αμαρτίες σου ξεπερνάνε σε μήκος το σινικό τοίχος» σκέφτηκε και θαύμασε τον εαυτό του. Ερωτικές περιπετειούλες, που όμως σταμάτησαν εδώ και ένα χρόνο σχεδόν, με το που γνώρισε την Φανούλα. Μια σαρανταπεντάρα χωρισμένη, με ένα γιό, του έκλεψε καρδιά και μυαλό. Και το σημαντικότερο. Η Αριάδνη, η γυναίκα του, δεν είχε πάρει πρέφα τίποτα απ’ όλα αυτά.<br />Την Αριάδνη την προξένεψε η μάνα του. «Καλό κορίτσι, στην ηλικία σου, λιγομίλητο άβγαλτο και θρήσκο, με ηθικές αρχές και αποκατεστημένη» του είπε. Το αποκατεστημένη το τόνισε ιδιαίτερα και του Μήτσου δε του πέρασε απαρατήρητο. Έτσι κλείστηκε η συνάντηση γνωριμίας. Ο Μήτσος τριάντα ετών τότε, τελειόφοιτος της Βιομηχανικής σχολής, δούλευε σα βοηθός λογιστή ενώ ήδη είχε αλλάξει 3 εταιρίες μέσα σε 2 χρόνια, έχοντας στο βιογραφικό του ελάχιστες ερωτικές σχέσεις, που είχαν λήξει άδοξα αφού και η μαμά τις εύρισκε «φτωχές» και ως εκ τούτου ακατάλληλες για νύφες. Οι φτωχοί πρέπει να παντρεύονται πλούσιες, ήταν το μότο της μαμάς και ο Μήτσος δεν ήθελε να την στενοχωρήσει.<br />Η πρώτη σκέψη όταν πρωτοαντίκρισε την Αριάδνη ήταν το τρέξιμο, αλλά μετά ήρθε η δεύτερη. Η τρίτη οδήγησε στο γάμο. Έτσι από παιδί της μαμάς, μετά το γάμο του έγινε ο Μήτσος της Αριάδνης. Το να είσαι σύζυγος της Αριάδνης είχε ένα σωρό πλεονεκτήματα . Και ένα μόνο μειονέκτημα: Να είσαι σύζυγος της Αριάδνης.<br />Μόλις παντρεύτηκε πήγε να δουλέψει στο εργοστάσιο υποδημάτων του πεθερού του. Έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά. Σύντομα ο πεθερός αποσύρθηκε και ανέλαβε τη διεύθυνση του εργοστασίου. Κατάφερε να επεκτείνει την επιχείρηση και μάλιστα η φίρμα να γίνει γνωστή και σε χώρες της Ευρώπης αφού δραστηριοποιήθηκε και στις εξαγωγές. Επαγγελματικά όλα πήγαιναν καλά. Το πρόβλημα όμως ήταν με τη γυναίκα του, μιας και το καλό κορίτσι αποδείχτηκε μια κακομαθημένο, μια απαιτητική και αυταρχική γυναίκα, που του πήρε τον αέρα από την αρχή.<br />Η Αριάδνη είχε ένα μοναδικό τρόπο να παντρεύει τη θρησκευτική πίστη με την αποχαυνωτική λατρεία του λάιφ στάιλ. Συνδύαζε την ηθική με το ντιζάιν και τη σωτηρία της ψυχής με τις πιστωτικές κάρτες. Η εξουσία της Αριάδνης δεν επιδεχόταν δημοκρατικές διαδικασίες και διάλογο. Οι φράσεις «Τι ήσουν και κοίτα τι σ’ έκανα» ή «ότι είσαι σε μένα το χρωστάς» ήταν ατάκες που δεν έπαυε να ξεστομίζει κάθε φορά που ο σύζυγός της τολμούσε να της φέρει αντίρρηση σε κάτι, αν και το απέφευγε όσο μπορούσε, σαν άνθρωπος χαμηλών τόνων.<br />Οι σεξουαλικές τους σχέσεις ήταν η απόλυτη καταστροφή. Η Αριάδνη είχε μια καταπληκτική, σχεδόν διαστροφική ικανότητα, με την πρόφαση των ηθικών αναστολών να τον κόβει πάντα πάνω στο καλύτερο, κάθε φορά που το έκαναν και έτσι οι συνευρέσεις άρχισαν να φθίνουν μέχρι που έφτασαν στο σημείο μηδέν. Δεν άντεχε πια ούτε να τη βλέπει και πολύ περισσότερο ούτε να την ακούει.<br />Με τη δικαιολογία της δουλειάς, συμβουλίων, γευμάτων εργασίας, δημοσίων σχέσεων και το σημαντικότερο τα τακτικά επαγγελματικά ή δήθεν επαγγελματικά ταξίδια που έκανε, είχε το χρόνο να ασχολείται με τις ερωτοδουλειές του. Αυτές βέβαια τελευταία είχαν περιοριστεί μόνο στη Φανούλα. Φρόντιζε να βρίσκεται ελάχιστα στο σπίτι, και άφηνε τη γυναίκα του να ασχολείται με τα σπα και τις φιλανθρωπικές οργανώσεις.<br />Το αεροπορικό ταξίδι για Βιέννη είχε προγραμματιστεί για το μεσημέρι και θα τον κρατούσε ένα βράδυ μακριά από το σπίτι. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο πληροφορήθηκε ότι η πτήση είχε καθυστέρηση λόγω ομίχλης. Πολύωρη η αναμονή και συνεχείς οι ανακοινώσεις για νέες καθυστερήσεις, αφού η ομίχλη δεν έλεγε να εγκαταλείψει το αεροδρόμιο της συμπρωτεύουσας. Όσο περίμενε, άρχισε για άλλη μια φορά να σκέφτεται το ενδεχόμενο να μιλήσει στην Αριάδνη για διαζύγιο. Αυτό ήταν κάτι που τελευταία κυριαρχούσε στη σκέψη του.<br />Φαντάστηκε πολλές φορές τη σκηνή, μα όταν έφτανε στην αντίδραση της Αριάδνης το ανέβαλε. Γύρω στις 6 το απόγευμα ακούστηκε από τα μεγάφωνα η τελευταία ανακοίνωση για την ακύρωση της πτήσης. Το πρώτο που σκέφτηκε ήταν να τηλεφωνήσει στη Φανούλα για να περάσουν τη νύχτα μαζί. Δυστυχώς όμως η ίωση του γιου της του χάλασε τα σχέδια. Έτσι πήρε το δρόμο της επιστροφής στο σπίτι. Είχε πάρει τη μεγάλη απόφαση. Θα μιλούσε στη γυναίκα του απόψε κιόλας, μόλις έφτανε. «Ότι είναι να γίνει θα γίνει» σκέφτηκε και πάτησε αποφασιστικά το γκάζι.<br />Μπήκε στο σπίτι κι ένας θόρυβος από το πάνω όροφο του σπιτιού του τράβηξε τη προσοχή. Άρχισε να ανεβαίνει τη ξύλινη σκάλα και λίγο πριν φτάσει στο τέλος της, η πόρτα της κρεβατοκάμαρας άνοιξε και εμφανίστηκε η Αριάδνη όπως τη γέννησε η μάνα της. Πρόσεξε τα μαλλιά της, όρθια και ανακατεμένα σε στυλ J.B.F (just been facked) και απόρησε. Όταν κοιμόταν πάντα φορούσε ρόλεϊ και όταν ήταν ξυπνητή το μαλλί της ήταν άψογα κολλαρισμένο. Η Αριάδνη έμεινε να τον κοιτάζει αποσβολωμένη. Την παραμέρισε και μπήκε στο δωμάτιο. Δεν πίστευε στα μάτια του. Ο κουμπάρος του ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι ολόγυμνος.<br />«Δεν είναι αυτό που νομίζεις» ψέλλισε.<br />Ο Μήτσος πήγε προς το μέρος του, με τα χέρια ανοιχτά και μια διάθεση να τον αγκαλιάσει, μα την τελευταία στιγμή αποφάσισε να κάνει αυτό που θα έκανε ο κάθε απατημένος σύζυγος που σέβεται τον εαυτό του. Σήκωσε τη γροθιά του έτοιμος να του ρίξει μπουκέτο, μα τον πρόλαβε η Αριάδνη που όρμησε πάνω του και τη τελευταία στιγμή του κράτησε το χέρι. Κοίταζε μια τον έναν και μια τον άλλον δήθεν συντετριμμένος και απευθυνόμενος στον κουμπάρο είπε με φωνή που έτρεμε:<br />«Κι εσύ τέκνον Βρούτε!»<br />«Αγαπιόμαστε εδώ και καιρό. Φεύγω μαζί του» του ανακοίνωσε ψυχρά και ενοχικά η Αριάδνη. «Αύριο θα στείλω να πάρουν και τα υπόλοιπα πράγματά μου. Οι δικηγόροι θα αναλάβουν τα διαδικαστικά και τα σχετικά με τη διανομή της περιουσίας μας. Αυτό το σπίτι δεν το χρειάζομαι μπορείς να το κρατήσεις».<br />Ο Μήτσος άφησε τα δάκρυα να κυλήσουν. Ο (τρελός) χορός θα άρχιζε μόλις έκλεινε η πόρτα.<br /></span><br /><span class="creators"><a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=32053&hl=%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%82">Στίχοι</a>:<span style="font-weight: bold;">Βασίλης Παπακωνσταντίνου</span>,Μουσική: <span style="font-weight: bold;">Σταμάτης Μεσημέρης</span>, Ερμηνεία </span>: <span style="font-weight: bold;">Βασίλης Παπακωνσταντίνου</span><br /><center><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><div style="padding-left: 0px; display: none;" ontop="true"></div><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D419240&backcolor=0xFFFFFF&frontcolor=0x000000&lightcolor=0xB0B0B0&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" saveembedtags="true" width="320" border="0" height="90"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1">Get your own playlist at snapdrive.net!</a></small></center>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com124tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-85444585186479991742008-10-26T06:32:00.011+02:002008-10-26T08:54:59.289+02:00Θεσσαλονίκη πόλη μου!<div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 102, 0);font-size:130%;" ><span style="font-weight: bold;">26 του Οκτώβρη</span></span><br /></div><span style="font-weight: bold;">Για τη πόλη μου που σήμερα γιορτάζει, ένα φωτογραφικό αφιέρωμα της Θεσσαλονίκης του τότε και του τώρα!</span><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9D78e2rUsrMt_oCj-W4OPuzvbWgkAx4sVlAodKxK_u_YGxA2o5nD47PUbHQViqIe4DupGDgf0zxzio2nScIs6ADI4BQ-NOyFRU-TVmIXQYUD0VBpY_qDtsGdT_VyDLMxPoqgd2H_BvX2q/s1600-h/02.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 290px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9D78e2rUsrMt_oCj-W4OPuzvbWgkAx4sVlAodKxK_u_YGxA2o5nD47PUbHQViqIe4DupGDgf0zxzio2nScIs6ADI4BQ-NOyFRU-TVmIXQYUD0VBpY_qDtsGdT_VyDLMxPoqgd2H_BvX2q/s400/02.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261186352462584434" border="0" /></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal"><span style="color: rgb(255, 255, 0);font-size:130%;" ><span style="font-weight: bold;">26-10-1912</span><span style="font-weight: bold;"> </span></span>Η παράδοση της Θεσσαλονίκης (Λιθογραφία της εποχής)</p><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu5mdT7UaOaN2njkZVkF8zgh7ZT6Y9kbMWUtHr2ygohDi5NQ-_A4Q2MAd68gI85RhKXRZp8mbwS8JzJTkAhSO-wKpHxZGSgdefBEwvPDnUJ3BFbHgOZVzKInbLmAiEAMiEh8qw4gy6RQrp/s1600-h/1900-1917-pirkaia5.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 250px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu5mdT7UaOaN2njkZVkF8zgh7ZT6Y9kbMWUtHr2ygohDi5NQ-_A4Q2MAd68gI85RhKXRZp8mbwS8JzJTkAhSO-wKpHxZGSgdefBEwvPDnUJ3BFbHgOZVzKInbLmAiEAMiEh8qw4gy6RQrp/s400/1900-1917-pirkaia5.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261186188847946130" border="0" /></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal"><span style="font-weight: bold;">5-8-1917</span> Η μεγάλη πυρκαγιά (Ελαιογραφία αγνώστου προέλευσης)<br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p> <div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Ροτόντα και Καμάρα (Αψίδα του Γαλέριου)</span></span><br /></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7IIAXEPMZwGIqhR-t5NoYdzbpxL-gW0155f8YF-9D4P4ju8nCb-3Empvp3wJ9veapiC4JwZGjLXPUIti4bMW5pi389N5PzuxIkFxp42IrbR79vFbDWMReGNHNqPRhDJMnLenqOYZAi-sF/s1600-h/05.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7IIAXEPMZwGIqhR-t5NoYdzbpxL-gW0155f8YF-9D4P4ju8nCb-3Empvp3wJ9veapiC4JwZGjLXPUIti4bMW5pi389N5PzuxIkFxp42IrbR79vFbDWMReGNHNqPRhDJMnLenqOYZAi-sF/s400/05.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261182119030211266" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy4D6oqulfsagJFsxxCOFKx2DDReqxkXmjPT55yQjpMp8KGcw-3c3t0aiVCqsh8snU9ns6D6oDty9E4eNcFzEupD5ZHgNaLBwvM7M3dfGviAFdZv6uphWKCNP-8F3l1U2HTXkUj7MlhDnO/s1600-h/15.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 252px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy4D6oqulfsagJFsxxCOFKx2DDReqxkXmjPT55yQjpMp8KGcw-3c3t0aiVCqsh8snU9ns6D6oDty9E4eNcFzEupD5ZHgNaLBwvM7M3dfGviAFdZv6uphWKCNP-8F3l1U2HTXkUj7MlhDnO/s400/15.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261182030358728642" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtKG0hh6PWoG63r9TfJ5W9z50emnUs3aqCCn3280FLjo9yFHms5JEP4aa-y23lENzqA1GiAilhgx_BLTWtlDxBWFFgpAaJ8Ter-hzomSjnUCQe9r8vgozP8DRcpBM1sd9ROCTr7HjESZv1/s1600-h/1900-1917-arch7.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 248px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtKG0hh6PWoG63r9TfJ5W9z50emnUs3aqCCn3280FLjo9yFHms5JEP4aa-y23lENzqA1GiAilhgx_BLTWtlDxBWFFgpAaJ8Ter-hzomSjnUCQe9r8vgozP8DRcpBM1sd9ROCTr7HjESZv1/s400/1900-1917-arch7.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261181878937565058" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7sLaEauco3Li80KUsQMfFo9s8Q-2h5Omi2wDdVFrQHaJqdj4RqpFFmvoKtNXfh59SG1SoutwaEBnwJrWgK0b_7RnNKU1c71ezb7FUI1H5j_YxGK3iyZzT4xjdAD-7kd5qR53i5XNWJeQs/s1600-h/%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 387px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7sLaEauco3Li80KUsQMfFo9s8Q-2h5Omi2wDdVFrQHaJqdj4RqpFFmvoKtNXfh59SG1SoutwaEBnwJrWgK0b_7RnNKU1c71ezb7FUI1H5j_YxGK3iyZzT4xjdAD-7kd5qR53i5XNWJeQs/s400/%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261181788283738114" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYXZK4i_Pkzd94okbqZZBsqGLlYY7FaSeI_V_c2dTv5j996TcaiCFB1vKALNgSSdrq-cpNL3Dw6GDlUkENNzFnABJjI76ayfB-LW-AvNDFfafNwP_z65yFoDUS_0yZS5opUT-wnFIEjZJO/s1600-h/10.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYXZK4i_Pkzd94okbqZZBsqGLlYY7FaSeI_V_c2dTv5j996TcaiCFB1vKALNgSSdrq-cpNL3Dw6GDlUkENNzFnABJjI76ayfB-LW-AvNDFfafNwP_z65yFoDUS_0yZS5opUT-wnFIEjZJO/s400/10.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261181701694557858" border="0" /></a><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;"><span style="font-size:130%;"><br />Η πλατεία Συντριβανίου<br /></span></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilHWpQzr6HPHGg6TibyfSvupJEiF0uZxB5VbuGT5AxVBKKGq1012O2kcRI-HqPnDE0eq7E48bvT85CYtJ1XulO_dsLiWK-FtEt4jIsA2FF1ra2nQe0628809tAAIaFP59lvvInZGYUSyDa/s1600-h/cityhist18001917arch10avz1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 247px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilHWpQzr6HPHGg6TibyfSvupJEiF0uZxB5VbuGT5AxVBKKGq1012O2kcRI-HqPnDE0eq7E48bvT85CYtJ1XulO_dsLiWK-FtEt4jIsA2FF1ra2nQe0628809tAAIaFP59lvvInZGYUSyDa/s400/cityhist18001917arch10avz1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261181349220451762" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzPteaY9vCzadcrP4HXp0qe-9c7v125GmnRzQkByTqzTGbZ5mT5Av7wHi2bPs7GUX1W-FnlZ1riItAihKgw6dzFixcflscmnkRcfc_O1lpRec1LFOUEFjRpEBLcLXA-UbmAEW5MoDpS1uq/s1600-h/07.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzPteaY9vCzadcrP4HXp0qe-9c7v125GmnRzQkByTqzTGbZ5mT5Av7wHi2bPs7GUX1W-FnlZ1riItAihKgw6dzFixcflscmnkRcfc_O1lpRec1LFOUEFjRpEBLcLXA-UbmAEW5MoDpS1uq/s400/07.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261181225255288242" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;"><span style="font-size:130%;">Η οδός Αριστοτέλους<br /></span></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitVOGuiuQKx1TfF_ypuCk5CWHMdYwO_FHIok7z1PtbSceVMo5lyu89HsRpEsvCx21EF2ib4f3LqkhrdaPJZ8M0Z2HwjKSaGESCkx-Wprd_352KO1Dj0xzjTUZOvcy5jnaHgxfsXX50exsD/s1600-h/enthes-mesaaiona-dromoi16.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 259px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitVOGuiuQKx1TfF_ypuCk5CWHMdYwO_FHIok7z1PtbSceVMo5lyu89HsRpEsvCx21EF2ib4f3LqkhrdaPJZ8M0Z2HwjKSaGESCkx-Wprd_352KO1Dj0xzjTUZOvcy5jnaHgxfsXX50exsD/s400/enthes-mesaaiona-dromoi16.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261180707353000370" border="0" /></a><br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZXSXq0f5b0TVD66j7ZTDZVAVVGRA5N3av0YpAbWP7tZMLpBr-bwd5DDsF5nyb2LIpOQ8OIXCyCuarrlJopdaF3ydcw_lvPoh3IovotlILPP8xsIVkTaA-26sLsPixkXBnAf_YCZLhbv7g/s1600-h/2324332127_92435de5f0.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZXSXq0f5b0TVD66j7ZTDZVAVVGRA5N3av0YpAbWP7tZMLpBr-bwd5DDsF5nyb2LIpOQ8OIXCyCuarrlJopdaF3ydcw_lvPoh3IovotlILPP8xsIVkTaA-26sLsPixkXBnAf_YCZLhbv7g/s400/2324332127_92435de5f0.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261180557219218258" border="0" /></a><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Η πλατεία Αριστοτέλους</span> </span></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcJKjVVMPTJDPj-BlyE6L2YmZ2-mgwsRkuoajKZU5HRqE4YoUMsT2gfMOYfgcc0JwV7as3jpNvd2yT7fE5pinFIYFKE3r0PzMn8YqoDBkS1qYIKT6eCiUSH_JbxqinuckHT7q0EVv5o4Oe/s1600-h/enthes-mesaaiona-arch16.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 243px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcJKjVVMPTJDPj-BlyE6L2YmZ2-mgwsRkuoajKZU5HRqE4YoUMsT2gfMOYfgcc0JwV7as3jpNvd2yT7fE5pinFIYFKE3r0PzMn8YqoDBkS1qYIKT6eCiUSH_JbxqinuckHT7q0EVv5o4Oe/s400/enthes-mesaaiona-arch16.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261180425000831810" border="0" /></a><br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-yjI_masbGOcrTacNg4tiBRr-R7KGCAiaRqoQWQ_YQd9j5ZWvGJArhHQTeQrRFC5sJOhYvRHYYlGMTpTfYJjD3m9ub7-xTdEqApqQ-cVxarcEfd7OBYRaXn0MKX9xd5WdttfhGCqt-SVp/s1600-h/platiaaristotelous.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 201px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-yjI_masbGOcrTacNg4tiBRr-R7KGCAiaRqoQWQ_YQd9j5ZWvGJArhHQTeQrRFC5sJOhYvRHYYlGMTpTfYJjD3m9ub7-xTdEqApqQ-cVxarcEfd7OBYRaXn0MKX9xd5WdttfhGCqt-SVp/s400/platiaaristotelous.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261180348115210914" border="0" /></a><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;"><br /><br />Το λιμάνι</span> </span></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSgujHU8GKWIa02m33Eia3_WAqzO0d4UbBi_LEMfqydXU61-DNW8kegnxOTyPi4jHW3FDLjWcNQOb4MP4maVR3AltbfYaqrNvqAsvycZkih7VrCFKdSTX_CLEjwBpmceUCih4xnlE3BnUo/s1600-h/19.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 190px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSgujHU8GKWIa02m33Eia3_WAqzO0d4UbBi_LEMfqydXU61-DNW8kegnxOTyPi4jHW3FDLjWcNQOb4MP4maVR3AltbfYaqrNvqAsvycZkih7VrCFKdSTX_CLEjwBpmceUCih4xnlE3BnUo/s400/19.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261179973590271602" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWgs2VganLsmH-Fxs9SwrAFYEcJQhhPpA0aeOXJmiWB_iRg02sMNJszufz9QdtKBikO7R0JLzojuRAmO03PJ58-qTzAtkCNDunfqF6ZAFmHJOvHPaRwbZbw-UO6MxaE76x2M8tHvWfadY7/s1600-h/20-21-ai_kass-paralia-8(limani).jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 160px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWgs2VganLsmH-Fxs9SwrAFYEcJQhhPpA0aeOXJmiWB_iRg02sMNJszufz9QdtKBikO7R0JLzojuRAmO03PJ58-qTzAtkCNDunfqF6ZAFmHJOvHPaRwbZbw-UO6MxaE76x2M8tHvWfadY7/s400/20-21-ai_kass-paralia-8(limani).jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261179859150323714" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmU5MCdsSBNS9TzSP_CNizRx-2aQjpOyo9j0sw1lIZMat2u7sSsfJB1l_4xLLdMVqCqpKENfftyVd_zC_AxZInLMU3Zgjh_X8BhSJlb7RcYv6ahixIg-uKJpD8lASrCoqwBWq8aeObuzmQ/s1600-h/20-21-ai_piniorth-paralia-1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 220px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmU5MCdsSBNS9TzSP_CNizRx-2aQjpOyo9j0sw1lIZMat2u7sSsfJB1l_4xLLdMVqCqpKENfftyVd_zC_AxZInLMU3Zgjh_X8BhSJlb7RcYv6ahixIg-uKJpD8lASrCoqwBWq8aeObuzmQ/s400/20-21-ai_piniorth-paralia-1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261179754029801714" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;"><span style="font-size:130%;">Η παραλία και ο Λευκός Πύργος<br /></span></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAByyK2UVX2RljIkD6PIxx6XtauTnCU9QTrMHj9K5WtDl-IwynDInAsl3FNULGAQutljVyHDY43hsMU7rguoncfKJ4qG7jHGJJDLyooQHm7jcleQgOogEcIc58-F7CZUr_nasfve68SGC8/s1600-h/01.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 264px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAByyK2UVX2RljIkD6PIxx6XtauTnCU9QTrMHj9K5WtDl-IwynDInAsl3FNULGAQutljVyHDY43hsMU7rguoncfKJ4qG7jHGJJDLyooQHm7jcleQgOogEcIc58-F7CZUr_nasfve68SGC8/s400/01.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261179369444378802" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh6EWn_4E2J8gqqsI_3DVvDxhLiuqHxtZjlUVk0_ZMJqXmdGK5MWyRhjtzODU-K5fKZdIvn3KZ_bklr4txepidzrrL3NicoaTGuduYtSlXgpYAp62MjjXLoiE8GE-RjNQY9IAMXLDQANYK/s1600-h/20-21-ai_dimthes-lp-4.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 296px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh6EWn_4E2J8gqqsI_3DVvDxhLiuqHxtZjlUVk0_ZMJqXmdGK5MWyRhjtzODU-K5fKZdIvn3KZ_bklr4txepidzrrL3NicoaTGuduYtSlXgpYAp62MjjXLoiE8GE-RjNQY9IAMXLDQANYK/s400/20-21-ai_dimthes-lp-4.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261179278139740466" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7JGgl6DnE5VKxzxkmaOO-lQRrkrmK6M5Yl2WVGBzeP1ZRN62oh3Q1-qyJRDHIDP5rAytjxd2ShcAmfEOOiJFIKyGsk6n23RZ4KO1bsNdMKuwcexU2hLEFcrxwsqvTpS5omCkOpPWKLV9T/s1600-h/04.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 272px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7JGgl6DnE5VKxzxkmaOO-lQRrkrmK6M5Yl2WVGBzeP1ZRN62oh3Q1-qyJRDHIDP5rAytjxd2ShcAmfEOOiJFIKyGsk6n23RZ4KO1bsNdMKuwcexU2hLEFcrxwsqvTpS5omCkOpPWKLV9T/s400/04.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261178881961883794" border="0" /></a><br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIQsgGoP10_knrVL50WM2yrtaToUfmfSsG-zqGOD97ytTH62RHkQeEF4seusl4De08oL-8_I-TpnAIcfFpN9Y-J_mT_ovaTvwuazWaguDNqmK0EJW3m1jGMl6HQSiLIs0wnqUM4k7eVErS/s1600-h/ap-06-16.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIQsgGoP10_knrVL50WM2yrtaToUfmfSsG-zqGOD97ytTH62RHkQeEF4seusl4De08oL-8_I-TpnAIcfFpN9Y-J_mT_ovaTvwuazWaguDNqmK0EJW3m1jGMl6HQSiLIs0wnqUM4k7eVErS/s400/ap-06-16.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261178675263189602" border="0" /></a><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" ><br />Τα κάστρα και η 'Ανω Πόλη<br /></span></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLfu1fg2hFnJCGREDOqrbbdkMt7lqIPCAj6Qw4wcA_JZlP282zgRpBMh7zbnQL3aWJiGpsnpwoeuJB_ijC1WkGUx7AXuQ1ZL-BYoTULGlaUpSb0C7uF5sRfDB6j5YOZPjfQh-47ajJ4ajL/s1600-h/2300_1800-1917-panopoli-1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 218px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLfu1fg2hFnJCGREDOqrbbdkMt7lqIPCAj6Qw4wcA_JZlP282zgRpBMh7zbnQL3aWJiGpsnpwoeuJB_ijC1WkGUx7AXuQ1ZL-BYoTULGlaUpSb0C7uF5sRfDB6j5YOZPjfQh-47ajJ4ajL/s400/2300_1800-1917-panopoli-1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261178412065208130" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDjvWE0EiSC7hPRSl_Qj4tG1I_q-Ncn9Vo_EPkiXrLnWEBM95xsvNX8t9ZjWGifDX9kN2Cl6KnBex9ink1vp_lY-RdSjUHq0Y1QyHxEULCBdmsoKZX7_5eSD2525aDZnloXbW6_ApFcdbu/s1600-h/12.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 173px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDjvWE0EiSC7hPRSl_Qj4tG1I_q-Ncn9Vo_EPkiXrLnWEBM95xsvNX8t9ZjWGifDX9kN2Cl6KnBex9ink1vp_lY-RdSjUHq0Y1QyHxEULCBdmsoKZX7_5eSD2525aDZnloXbW6_ApFcdbu/s400/12.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261178315613798866" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsi9E4pIb4igM8Ue_VTslvKrQjb6bBeDFDYQibERDrZcDHhw1l7CJmCmLGr8fviJjzKWycMPM6dIwyP6LQHDr092MyPEKGcTzF8svHtizc_iKDEpcgvlhkWu7wwzHuDnZ2AbCQu65dMLnG/s1600-h/Pascal_Thessaloniki_Kastra_12.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 282px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsi9E4pIb4igM8Ue_VTslvKrQjb6bBeDFDYQibERDrZcDHhw1l7CJmCmLGr8fviJjzKWycMPM6dIwyP6LQHDr092MyPEKGcTzF8svHtizc_iKDEpcgvlhkWu7wwzHuDnZ2AbCQu65dMLnG/s400/Pascal_Thessaloniki_Kastra_12.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261178217951986258" border="0" /></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p style="text-align: center;" class="MsoNormal"><span style="font-size:100%;">Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα<br />κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ<br />νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή<br /><br />Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά<br />κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ<br /><br />Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ<br />κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες<br /><br />Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα<br />κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε</span></p><p style="text-align: center;" class="MsoNormal"><span style="font-weight: bold;">(Μανώλης Αναγνωστάκης)</span></p><p style="text-align: center;" class="MsoNormal">***********************************************************************************<br /></p><p style="text-align: center;" class="MsoNormal"><span style="font-size:180%;"><span style="font-weight: bold; color: rgb(255, 102, 0);">Χρόνια Πολλά στο Δημήτρη και τη Δήμητρα</span></span></p><p style="text-align: center; color: rgb(255, 255, 51);" class="MsoNormal"><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">***************************************************************************</span></span></p><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">Και μια αφιέρωση στην ιστορία μας, για τις <span style="color: rgb(255, 102, 0);">28 του Οκτώβρη!</span><br /></div><p style="text-align: left;" class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/2ZMBUDXANQ8&hl=en&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><embed src="http://www.youtube.com/v/2ZMBUDXANQ8&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><div style="text-align: center; font-weight: bold;">Ανεμολόγιο<br /></div><br />Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε<br />είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα<br />και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε<br />στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα<br /><br />Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε<br />άλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες<br />μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε<br />τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες<br /><br />Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε<br />είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος<br />ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε<br />κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος<br /><br />Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε<br />τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα<br />όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε<br />και τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα<br /><br />Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα<br />τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο<br />την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα<br />την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com92tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-9674903682755937122008-10-14T14:04:00.017+03:002008-10-18T09:16:33.981+03:00Άλλη μια μέρα του Οκτώβρη<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbQ03Sy3c14DlDkjvnqm-8ohAt-DWdxIJJiwrihYWhojPY9IUFZayOCnb0slTD1vTz51fvO-tsA6P1pRgfif3QKwrpzY57otTQDRzo0PnZDvH49iFbSgFPSSjX7BUhyrXLkdVDaHMhs3ue/s1600-h/2195577326_5b35f77155_b.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbQ03Sy3c14DlDkjvnqm-8ohAt-DWdxIJJiwrihYWhojPY9IUFZayOCnb0slTD1vTz51fvO-tsA6P1pRgfif3QKwrpzY57otTQDRzo0PnZDvH49iFbSgFPSSjX7BUhyrXLkdVDaHMhs3ue/s400/2195577326_5b35f77155_b.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5256964019454670482" border="0" /></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><em><span style="font-style: normal;">Δευτέρα πρωί. Μια ακόμα συννεφιασμένη μέρα του Οκτώβρη. <span style=""> </span>Οι άνθρωποι περπατούν στο δρόμο άκεφοι και βιαστικοί. Μπορεί να φταίει <span style=""> </span>η ώρα μπορεί και η εποχή. Ίσως πάλι και τα δύο. <o:p></o:p></span></em></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><em><span style="font-style: normal;">Προχωρώ στο πλακόστρωτο της παραλίας <span style=""> </span>και νοιώθω <span style=""> </span>την πρωινή πάχνη να τρυπάει τα ρούχα μου και να κάνει το κορμί μου να ανατριχιάζει. Μ’ αρέσει πολύ αυτή η διαδρομή. Στην ευθεία μπροστά μου ,μέσα από τη πρωινή ομίχλη, ξεπροβάλει <span style=""> </span>η επιβλητική η φιγούρα του Λευκού Πύργου. Κάπου στο βάθος<span style=""> </span>του λιμανιού, ίσα που ξεχωρίζουν οι σκούροι<span style=""> </span>όγκοι κάποιων φορτηγών πλοίων, που μέσα στην θολούρα μοιάζουν <span style=""> </span>με πλοία φαντάσματα. Πέρα στον ορίζοντα, μόλις που φαίνεται ο Όλυμπος. <o:p></o:p></span></em></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><em><span style="font-style: normal;">Όταν ήμουν μικρή έκανα συχνά αυτή τη βόλτα με τον πατέρα μου. <span style=""> </span>Θυμάμαι έναν περίπατό μας, μια μέρα που χιόνιζε.<span style=""> </span>Το μικρό μου χεράκι να χάνεται μέσα στη μεγάλη <span style=""> </span><span style=""> </span>ζεστή παλάμη του. Ασφάλεια. Αυτό το συναίσθημα που σε τυλίγει σα κουκούλι και μέσα του αισθάνεσαι μια γλυκιά ζέστη. Παρ’ όλα αυτά, ανικανοποίητη πάντα, άνοιγα μια χαραμάδα στο τοίχωμά του για να κοιτάξω πέρα μακριά. Ονειρευόμουν να μεγαλώσω, να φύγω, να ανακαλύψω. Ένα κουσούρι που δεν έπαψα ακόμα και τώρα να το κουβαλάω. Θέλω να φεύγω μακριά, με οποιονδήποτε τρόπο, ονειρικά ή πραγματικά, απλά να φεύγω. Ακόμα και όταν όλα πηγαίνουν καλά, με τρομάζει<span style=""> </span>η ιδέα ότι θα κολλήσω <span style=""> </span>κάποια στιγμή στο βάλτο. <o:p></o:p></span></em></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><em><span style="font-style: normal;">Κοιτάζω και σήμερα τα πλοία και ονειρεύομαι ότι με παίρνουν μαζί τους στα ταξίδια. Με τη φαντασία μου, καπετάνιος εγώ, βάζω πλώρη να εξερευνήσω τι υπάρχει εκεί απέναντι πέρα από τον ορίζοντα και το οπτικό μου πεδίο. <o:p></o:p></span></em></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><em><span style="font-style: normal;">«Τι σκέφτεσαι;» Με είχε ρώτησει τότε ο πατέρας καθώς "έπιασε" το ονειροπόλο μου βλέμμα.<o:p></o:p></span></em></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><em><span style="font-style: normal;">«Σκέφτομαι αν ο ουρανός τελειώνει ή συνεχίζει για πάντα».<o:p></o:p></span></em></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><em><span style="font-style: normal;">Αργότερα έμαθα ότι ένοιωθε περήφανος για μένα.<span style=""> </span>Η ευαισθησία μου και η ανησυχία μου έμοιαζε με τη δική του, παρ’ όλο που εκείνος την έκρυβε καλά, βάζοντας μπροστά του την ασπίδα της δύναμης και της σκληρότητας. Σε κάτι τέτοιους διαλόγους μας, <span style=""> </span>όπως μου εμπιστεύτηκε πολύ αργότερα, ένα βράδυ που τα είχαμε κοπανίσει με ουζάκι στο μπαλκόνι, δεν ένοιωθε ενήλικος ή απόμακρος αλλά τρυφερά συνένοχος. Πίστευε ότι κάποια μέρα θα αναπτύξω και εγώ τις άμυνες μου.<br /></span></em></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br /><em><span style="font-style: normal;"><o:p></o:p></span></em></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><em><span style="font-style: normal;">Μα τα χρόνια περνάνε και αλλάζουμε. Κάνουμε τη πικρή διαπίστωση ότι δεν είμαστε πλάσματα που αιωρούμαστε μέσα σε σαπουνόφουσκες και περιπλανιόμαστε ευτυχισμένα στον αέρα. Στις ζωές μας <span style=""> </span>υπάρχει ένα πριν και ένα μετά. Και αυτό το «πριν» παγιδεύει το «μετά» και μας τυλίγει όπως ένα δίχτυ το θήραμα. Υπάρχουν λάθη που μέσα τους έχουν μια αίσθηση απελευθέρωσης και άλλα που επιβάλουν την αίσθηση του τρομακτικού. Τελειώνει άραγε ποτέ αυτή η αλυσίδα των σφαλμάτων; Κάποτε διάβασα ότι η μοίρα κατέχει όλη τη δύναμη ενώ η προσπάθεια της θέλησης είναι μόνο μια επίφαση. Αρκετά καθησυχαστικό αυτό και<span style=""> </span>έτσι απελευθερώνεσαι από τις ενοχές . Κάπου αλλού<span style=""> </span>όμως , διάβασα ότι η μοίρα δεν είναι παρά αποτέλεσμα των περασμένων πράξεων, πως εμείς με τα ίδια μας τα χέρια πλάθουμε το πεπρωμένο μας. ‘Έτσι ξαναβρέθηκα στο σημείο εκκίνησης. Που βρίσκεται η άκρη από αυτό το κουβάρι; Είναι νήμα ή αλυσίδα; Μπορεί να κοπεί, να σπάσει ή να μας τυλίγει για πάντα;<o:p></o:p></span></em></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><em><span style="font-style: normal;">Τι έχω πάθει τώρα και ασχολούμαι με το «πεπρωμένο» ; Φαίνεται πως η ιδέα του πεπρωμένου έρχεται με την ηλικία. ‘Όταν είσαι νέος δεν το σκέφτεσαι. Θεωρείς κάθε πράγμα που συμβαίνει καρπό της δικής σου θέλησης. Νοιώθεις σαν εργάτης που, πέτρα πέτρα, κατασκευάζεις μπροστά σου το δρόμο που πρέπει να διανύσεις. Μόνο που πιο πέρα αντιλαμβάνεσαι ότι ο δρόμος έχει ήδη κατασκευαστεί, ότι κάποιος άλλος τον έχει χαράξει για σένα και δε σου μένει παρά να προχωρήσεις. Αυτήν την ανακάλυψη την κάνεις εκεί γύρω στα σαράντα . Τότε αρχίζεις να διαισθάνεσαι ότι τα πράγματα δεν εξαρτώνται από σένα. Είναι μια επικίνδυνη στιγμή, στη διάρκεια της οποίας μπορεί εύκολα να γλιστρήσεις σε μια κλειστοφοβική μοιρολατρία. <o:p></o:p></span></em></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><em><span style="font-style: normal;">Και τώρα γύρω στα πενήντα, όταν πια ο δρόμος που έχεις πίσω σου είναι πιο μακρύς από κείνον που έχεις μπροστά σου βλέπεις πράγματα που δεν τα είχες δει ποτέ μέχρι τώρα. Ο δρόμος που διάνυσες δεν ήταν ίσιος, αλλά γεμάτος διασταυρώσεις. Σε κάθε βήμα σου υπήρχε ένα βέλος που έδειχνε διαφορετική κατεύθυνση, από τη μια ξεκινούσε ένα μονοπάτι, από την άλλη ένα χορταριασμένο δρομάκι που χανόταν μέσα στα δάση. Μερικές από αυτές τις παρακαμπτήριες τις ακολούθησες χωρίς να το πάρεις είδηση, μερικές ούτε καν τις πρόσεξες. Εκείνες που παρέλειψες δεν ξέρεις που θα σε είχαν οδηγήσει, σε καλύτερο ή σε χειρότερο μέρος, δεν το ξέρεις και όμως λυπάσαι που δεν τις ακολούθησες. Μπορούσες να κάνεις κάποια πράγματα και δεν τα έκανες. Γύρισες πίσω αντί να πας μπροστά. Σαν το «φιδάκι» που παίζαμε παιδιά. Ανάλογα με τις ζαριές που ρίχνεις πότε προχωράς μπροστά, πότε μένεις στάσιμος και πότε γυρίζεις πίσω.<br /></span></em></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br /><em><span style="font-style: normal;"><o:p></o:p></span></em></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><em><span style="font-style: normal;">Σε λίγο πλησιάζω στο σημείο συνάντησης. Ήδη ξεχωρίζω τη φιγούρα του καθισμένη πίσω από τη τζαμαρία του μικρού παραλιακού καφέ. Αναρωτιέμαι αν εδώ και καιρό έχει καταλάβει την απόφασή μου να<span style=""> </span>«φύγω». Μακάρι να το έχει καταλάβει. Αυτό θα έκανε τα πράγματα πιο εύκολα.<br /></span></em></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br /></p><br /><span class="creators"><a style="font-weight: bold;" href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=1673&hl=%CE%B2%CF%85%CE%B8%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%82aaa%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%82">Στίχοι</a>:<span style="font-weight: bold;">Οδυσσέας Ιωάννου</span>. Μουσική: <span style="font-weight: bold;">Μιλτιάδης Πασχαλίδης</span>. Ερμηνεία: <span style="font-weight: bold;">Μιλτιάδης Πασχαλίδης</span></span><center><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D413052&backcolor=0xFFFFFF&frontcolor=0x000000&lightcolor=0xB0B0B0&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" saveembedtags="true" width="320" border="0" height="90"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1">Get your own playlist at snapdrive.net!</a></small></center><br /><br /><center><small><br /></small></center><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size:180%;"><span style="color: rgb(153, 0, 0); font-weight: bold;">Update<span style="color: rgb(255, 255, 0);font-size:85%;" >(16-102008)</span></span></span><br /></div><br /><br /><span style="font-weight: bold;">"Το μόνο "έγκλημα" μου ήταν ότι δε μπόρεσα να μεγαλώσω. Zωγράφισα στον τοίχο μια πόρτα και έφυγα ακολουθώντας τη μυστική σκάλα με την ελπίδα ότι θα με πήγαινε μακριά. Ο καθένας ζει με τον δικό του τρόπο την αιώνια παραπλάνησή του. 'Ενας ονειροπόλος δε χάνεται ποτέ. Ξέρει ότι πηγαίνει πάντα στο χαμό. Το άσκοπο του δρόμου. Ακόμα και όταν ξέρει ότι δεν υπάρχει ουρανός προς τα κει που πηγαίνει!"</span><br /><br />(Αφιερωμένο στον Γ. σε απάντηση του...παρακάτω, με ένα μεγάλο ευχαριστώ που ξέρει να "διαβάζει" τις μπουγάδες μου όταν τις απλώνω στη πανσέληνο!)<center><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D413682&backcolor=0xFFFFFF&frontcolor=0x000000&lightcolor=0xB0B0B0&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" saveembedtags="true" width="320" border="0" height="90"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1"><br /></a></small></center><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1"><br /></a></small>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com92tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-30366959729204551132008-09-30T17:44:00.023+03:002008-10-01T15:04:31.902+03:00HERE'S TO YOU...<div style="text-align: center; font-weight: bold; color: rgb(255, 102, 0);"><span style="color: rgb(255, 102, 0);font-size:180%;" >Here's to you Nicola and Bart<br />Rest forever here in our hearts<br />The last and final moment is yours<br />That agony is your triumph!</span><span style="font-size:180%;"><br /></span></div><br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/gcgYwTnBIIQ&hl=en&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><embed src="http://www.youtube.com/v/gcgYwTnBIIQ&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><span style="font-size:180%;"><br /><span style="font-weight: bold; color: rgb(102, 0, 0);">SACCO E VANZETTI ( H TAINIA)</span></span><br />(Βασίζεται σε πραγματική ιστορία).<br /><br />Ηθοποιοί:<br /><span style="font-weight: bold;">Τζιαν Μαρία Βολοντέ</span><br /><span style="font-weight: bold;">Ρικάρντο Κουτσιόλα</span><br /><br />Σκηνοθέτης: <span style="font-weight: bold;">Τζουλιάνο Μοντάλτο</span><br />Μουσική: <span style="font-weight: bold;">Ennio Morricone,</span><br />Tραγούδι: <span style="font-weight: bold;">Joan Baez</span><br /><br /><br />Αμερική 1920. Το κλίμα για τους μετανάστες είναι αρνητικό κατά την περίοδο της πιο ισχυρής πολιτικής καταστολής στην Αμερικάνικη ιστορία. Η μεταπολεμική κυβέρνηση των Η.Π.Α με τον "Κόκκινο τρόμο" (1919-1920) προσπαθεί να αντιταχθεί στο κύμα απεργιών που σαρώνει τη χώρα, με σκληρή προπαγάνδα εναντίων των μεταναστών και ριζοσπαστικών οργανώσεων καθώς και με τις Επιδρομές Πάλμερ (άγριες επιθέσεις κατά των ριζοσπαστικών μεταναστών).<br /><br />Δύο ριζοσπάστες, μετανάστες από την Ιταλία, ο <span style="font-weight: bold;">Nicola Sacco</span>(ψαράς) και ο <span style="font-weight: bold;">Bartolomeo Vanzetti</span>(υποδηματοποιός) συλλαμβάνονται σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας με την κατηγορία "για επικίνδυνες ριζοσπαστικές δραστηριότητες". Λίγες μέρες αργότερα βρίσκονται κατηγορούμενοι για ένοπλη ληστεία και φόνο<span style="font-weight: bold;"> </span>που είχε γίνει τρεις εβδομάδες πριν τη σύλληψή τους. Ένας ταμίας και ο φρουρός του, οι οποίοι μετέφεραν τη μισθοδοσία εργοστασίου, έπεσαν θύματα ληστείας και δολοφονίας από δύο άνδρες που τους είχαν στήσει καρτέρι σε μιας μικρή βιομηχανική πόλη, βόρεια της Βοστώνης στην πολιτεία της Μασαχουσέτης. Το έγκλημα χρεώνεται στους Sacco και Vanzetti.<br /><br />Η υπόθεση φτάνει σε δίκη τον Ιούνιο του 1921 και διαρκεί επτά εβδομάδες. Τα επιχειρήματα εναντίον τους ήταν σχεδόν ανύπαρκτα. Δώδεκα από τους πελάτες του Vanzetti κατέθεσαν ότι την ώρα που γινόταν η ληστεία και οι φόνοι, ο ίδιος τους παρέδιδε ψάρια. Ένας υπάλληλος του ιταλικού προξενείου της Βοστώνης κατέθεσε ότι ο Sacco την ώρα εκείνη βρισκόταν στο γραφείο του για ένα ζήτημα με το διαβατήριό του. Επιπλέον, υπήρξε και αυτόπτης μάρτυρας στη ληστεία και τους φόνους, ο οποίος κατέθεσε πως ούτε ο Sacco, ούτε ο Vanzetti είχαν καμία σχέση με αυτό το περιστατικό.<br />Παρ’ όλα αυτά κρίνονται ένοχοι για ληστεία με φόνο, με περιστασιακές ενδείξεις, και κατασκευασμένα στοιχεία. Καταδικάζονται σε θάνατο.<br />Επτά χρόνια αργότερα, στις 23 Αυγούστου του 1927, μετά από πολυπληθείς εφέσεις και την τεράστια δημόσια κατακραυγή, εκτελούνται και οι δύο για τα "εγκλήματά τους".<br /><span style="font-weight: bold;">Οι πολιτικές τους πεποιθήσεις είναι αυτές που τελικά τους οδήγησαν στην ηλεκτρική καρέκλα.</span><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVl_xuGZJh-3287VoxdLJkbgOcZAOrZd_8ABbbj9szVjpQaG1TSRIsnfEy28gX2GNCqvx6-X1W1facUnY9TLQEU3I_abbBILcot9kGUib3eZ7dgnyJxoSQcSZmBiLrc7d_5pb4c6jv48cr/s1600-h/sacco_vanzetti04.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVl_xuGZJh-3287VoxdLJkbgOcZAOrZd_8ABbbj9szVjpQaG1TSRIsnfEy28gX2GNCqvx6-X1W1facUnY9TLQEU3I_abbBILcot9kGUib3eZ7dgnyJxoSQcSZmBiLrc7d_5pb4c6jv48cr/s400/sacco_vanzetti04.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5251831106139996498" border="0" /></a><span style="color: rgb(102, 0, 0);font-size:130%;" ><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 0);font-size:130%;" ><span style="font-weight: bold;">ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΩΝ SACCO ΚΑΙ VANZETTI</span></span><br />"Δεν θα ευχόμουν ποτέ σ’ ένα σκυλί, δεν θα ευχόμουν ποτέ σε ένα φίδι, δεν θα ευχόμουν ποτέ στο πιο χαμερπές και δυστυχισμένο πλάσμα της γης, να περάσει όσα υπέφερα εγώ, για πράγματα για τα οποία δεν είμαι ένοχος. Αλλά έχω πειστεί πως είμαι ένοχος για όλα όσα υποφέρω. Υποφέρω γιατί είμαι ριζοσπάστης και, αλήθεια, είμαι ριζοσπάστης. Υποφέρω γιατί είμαι Ιταλός και, αλήθεια, είμαι Ιταλός. Υποφέρω περισσότερο απ’ όλα για την οικογένειά μου και την αγαπημένη μου, παρά για τον εαυτό μου. Αλλά είμαι τόσο σίγουρος πως έχω το δίκιο με το μέρος μου, ώστε αν μπορούσατε να με εκτελέσετε δυο φορές, και αν μπορούσα να ξαναγεννηθώ ακόμα δύο, θα ζούσα την ίδια ζωή και θα έκανα ότι έχω ήδη κάνει".<br /><span style="font-weight: bold; color: rgb(153, 0, 0);">Bartolomeo Vanzetti</span><br /><br />"Αν δεν είχε συμβεί αυτό, θα μπορούσα να είχα ζήσει τη ζωή μου ανάμεσα σε γελοίους ανθρώπους. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει απαρατήρητος, άγνωστος, αποτυχημένος. Αυτό είναι η σταδιοδρομία μας και ο θρίαμβός μας. Ποτέ, σε όλη μας τη ζωή, δεν θα μπορούσαμε να ελπίσουμε να κάνουμε τόσα πολλά για την ανοχή στη διαφορετικότητα, τη δικαιοσύνη, την κατανόηση ανθρώπου από άνθρωπο, όπως κάνουμε τώρα, κατά λάθος. Τα λόγια μας – οι ζωές μας – οι πόνοι μας – είναι ένα τίποτα! Η αφαίρεση της ζωής μας, της ζωής ενός καλού παπουτσή κι ενός πωλητή ψαριών – είναι τα πάντα!"<br /><span style="font-weight: bold; color: rgb(153, 0, 0);">Nicola Sacco</span><br /><br /><span style="color: rgb(102, 0, 0);font-size:130%;" ><span style="font-weight: bold;">Η "ΔΙΚΑΙΩΣΗ"!</span></span><br />Στις 23 Αυγούστου 1977, ακριβώς 50 χρόνια μετά από εκείνη την τραγική ημέρα για τους Sacco & Vanzetti , αλλά και ντροπιαστική ημέρα για την δικαιοσύνη και την ανθρωπότητα, ο τότε κυβερνήτης της Μασαχουσέτης Michael Dukakis εξέδωσε διακήρυξη που τελείωνε με αυτά τα λόγια:<br /><br />"Therefore, I, Michael S. Dukakis, Governor of the Commonwealth of Massachusetts ... hereby proclaim Tuesday, August 23, 1977, "NICOLA SACCO AND BARTOLOMEO VANZETTI MEMORIAL DAY"; and declare, further,<span style="font-weight: bold;"> that any stigma and disgrace should be</span> <span style="font-weight: bold;">forever removed from the names of Nicola Sacco and Bartolomeo Vanzetti, from the names of their families and descendants</span>, and so ... call upon all the people of Massachusetts to pause in their daily endeavors to reflect upon these tragic events, and draw from their historic lessons the resolve to prevent the forces of intolerance, fear, and hatred from ever again uniting to overcome the rationality, wisdom, and fairness to which our legal system aspires."<br /> <br /><div style="text-align: center;">Στον πλέιερ ακούγεται <span style="font-weight: bold; color: rgb(153, 0, 0);">"Τhe baland of Sacco and Vanzetti,(part two)"</span> με την εκπληκτική φωνή της αξέχαστης <span style="font-weight: bold;">Joan Baez, </span>σε μουσική του <span style="font-weight: bold;">Ennio Morricone</span>.<br /><span style="font-weight: bold;">(Όλοι οι στίχοι προέρχονται από τις επιστολές των Sacco και Vanzetti)</span><br /> <embed src="http://static.boomp3.com/player.swf?song=c1fwyox11_j" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" allowscriptaccess="always" width="200" align="middle" height="20"></embed><a style="font-size: 9px; color: rgb(204, 204, 204); letter-spacing: -1px; text-decoration: none;" target="_blank" href="http://boomp3.com/listen/c1fwyox11_j/00-the-ballad-of-sacco-and-vanzetti-part-two">Boomp3.com</a><br /></div><br />Father, yes, I am a prisoner<br />Fear not to relay my crime<br />The crime is loving the forsaken<br />Only silence is shame<br /><br />And now I'll tell you what's against us<br />An art that's lived for centuries<br />Go through the years and you will find<br />What's blackened all of history<br /><br />Against us is the law<br />With its immensity of strength and power<br />Against us is the law!<br />Police know how to make a man<br />A guilty or an innocent<br />Against us is the power of police!<br />The shameless lies that men have told<br />Will ever more be paid in gold<br />Against us is the power of the gold!<br />Against us is racial hatred<br />And the simple fact that we are poor<br /><br />My father dear, I am a prisoner<br />Don't be ashamed to tell my crime<br />The crime of love and brotherhood<br />And only silence is shame<br /><br />With me I have my love, my innocence,<br />The workers, and the poor<br />For all of this I'm safe and strong<br />And hope is mine<br />Rebellion, revolution don't need dollars<br />They need this instead<br />Imagination, suffering, light and love<br />And care for every human being<br />You never steal, you never kill<br />You are a part of hope and life<br />The revolution goes from man to man<br />And heart to heart<br />And I sense when I look at the stars<br />That we are children of life<br />Death is small<br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">****************************************************************************************</span><br />Μια ταινία που με συγκλόνισε, σημάδεψε την εφηβεία μου και αποτέλεσε σταθμό στις νεογέννητες τότε πολιτικές μου ανησυχίες. Τριαντατόσα χρόνια μετά , οι λεπτομέρειες της ταινίας είχαν σβηστεί από τη μνήμη μου. (Για την ανεύρεση στοιχείων, τόσο για την ταινία όσο και για την ιστορία, με βοήθησε η έρευνα στο διαδίκτυο). Αυτό όμως που έχει αποτυπωθεί στο μυαλό και στη ψυχή μου είναι τα συναισθήματα που ένοιωσα τότε σαν παιδί. Οργή και θλίψη για την αδικία που συντελείται , την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.<br /><br />Είναι καιρός τώρα που προετοίμαζα αυτό το θέμα. Απλά επίσπευσα την ανάρτησή του εξ αιτίας της πρόσκλησης που μου έκανε η <span style="font-size:130%;"><a href="http://roadartist.blogspot.com/2008/09/blog-post_29.html">Kαλλιτέχνιδα</a></span>, για το <span style="font-weight: bold;">"παιχνίδι συγκίνησης από οποιοδήποτε λόγο".</span><br /><br /><a href="http://oallosre.blogspot.com/"><span style="font-weight: bold; color: rgb(204, 0, 0);">ΑΛΛΕ</span></a> ( γιατί ξέρω ότι είσαι αντίθετος με τα μπλογκοπαίχνιδα, αλλά η διαίσθησή μου μου λέει ότι το συγκεκριμμένο δε θα το δεις σα παιχνίδι),<br /><a href="http://ventoz.blogspot.com/"><span style="color: rgb(204, 0, 0); font-weight: bold;">ΤΑΚΙΖ</span></a> (γιατί οι αναρτήσεις σου με συγκινούνε) <span style="font-weight: bold; color: rgb(204, 0, 0);"><span style="color: rgb(255, 204, 102);">,</span><br /><a href="http://basquez.blogspot.com/">ΒΑΣΚΕΣ</a></span><a href="http://basquez.blogspot.com/"> </a>(για να σ'εκδικηθώ για το δίλλημα που μου έθεσες με τη δική σου πρόσκλησή και ακόμη μαδάω μαργαρίτες), <span style="color: rgb(153, 0, 0); font-weight: bold;"> <span style="color: rgb(204, 0, 0);"><br /><a href="http://breathlessemotions.wordpress.com/">ΩΚΕΑΝΕ</a></span></span> (γιατί είσαι παιδί τζιμάνι) ,<br /><span style="font-weight: bold;">σας προκαλώ να αναρτήσετε ένα video, κείμενο, στίχο, τίτλο από ταινία ή απόσπασμα αυτής, ή ότι σας έχει συγκινήσει και αν επιθυμείτε να αναφέρετε και τον λόγο.</span>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com104tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-39591956515502528952008-09-25T10:49:00.015+03:002008-09-27T12:11:15.643+03:00Εθνικό έλλειμμα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOJVdthgBAxwEt-ltyvTJtRRzCsX-Jd-ayyfx4Ufx_RqDGAZbnXznX8tcUMq_U3SVIgdwdNyRG9RMWUAMTrOzj1cAq-6CCL04kDk7PZM41R90cX9D3drwIX4PwHLnG6N7L0kMGWAPDAMgq/s1600-h/%CE%B3%CE%AC%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%82+3%281%29.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOJVdthgBAxwEt-ltyvTJtRRzCsX-Jd-ayyfx4Ufx_RqDGAZbnXznX8tcUMq_U3SVIgdwdNyRG9RMWUAMTrOzj1cAq-6CCL04kDk7PZM41R90cX9D3drwIX4PwHLnG6N7L0kMGWAPDAMgq/s400/%CE%B3%CE%AC%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%82+3%281%29.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5249865179688851650" border="0" /></a><span style="font-weight: bold;">Στίχοι,μουσική και ερμηνεία <span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:130%;" >Ορφέας Περίδης.</span></span><br /><br /><div style="text-align: center;">Στύψε με σαν το λεμόνι, λιώσε με σαν την ελιά<br />φούρνισέ με σαν ατσάλι, πέταξε με στα βαθιά<br />πάρε μου όλο το ταμείο, απ' την τσέπη τα λεφτά<br />άρχοντα και καραγκιόζη κουρελή και κουβαρντά<br /><br />Τι είν' αυτό που θα με σώσει απ' το φραγκοκράτορα<br />ν' αγοράσω ένα αστέρι ή βαθύ υπόγειο<br />να μαλώνω εγώ με μένα μες τον ξένο αχυρώνα;<br /><br />Κούρεψέ μου σαν αρνί το μαλλί για το χειμώνα<br />πάρε το μισθό ενός μήνα απ' το στόμα το φαΐ<br /><br /></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjsvv8grbLSQ9Z7CAVY0OkNTVcIPHgQX9ft4r0q2prZSRSto5SW-L-fKn0arXXiSGV6rUir1HaIE8EuZsdByx0BaHWA0CZwLqV96V8qDZQUmdLp3e-zQEU56OKKAingQQnrp2VSZz4mF_Q/s1600-h/partaola(2).jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjsvv8grbLSQ9Z7CAVY0OkNTVcIPHgQX9ft4r0q2prZSRSto5SW-L-fKn0arXXiSGV6rUir1HaIE8EuZsdByx0BaHWA0CZwLqV96V8qDZQUmdLp3e-zQEU56OKKAingQQnrp2VSZz4mF_Q/s400/partaola(2).jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5249865000199138866" border="0" /></a><br /><div style="text-align: center;">Κλέβω απ' το υστέρημά μου για να βρω τη γιατρειά μου<br />μα να ζω εκεί στον Κρόνο με φιάλες οξυγόνο<br />ή στου υπόγειου την πλημμύρα<br />και με βάρκα να πηγαίνω στη σαλοτραπέζαρια;<br /><br /></div><div style="text-align: center;">Αρχόντισσα και Αγλαΐα, κουρελού και κουβαρντού<br />τι είν' αυτό που θα με σώσει από τη φραγκοκρατία<br />ν' αγοράσω ένα αστέρι ή βαθύ υπόγειο<br />να μαλώνω εγώ με μένα μες τον ξένο αχυρώνα;<br /><br />Σκάψε με σαν αμπελώνα, κλάδεψέ με σαν ελιά<br />πάτα με σαν το σταφύλι, πάρε μου τη συρμαγιά<br /><br />Βράσε με σαν τη χελώνα, γδάρε με σαν το λαγό<br />βάλε τα υπάρχοντά μου, σε κοινό λογαριασμό<br />φτιάξε με με ματσακόνι, τίναξέ μου τη σκουριά<br />και ξανοίξου απ' το καρνάγιο, πέταξέ με στα βαθιά<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDQ5dmcBfCXJ2FU7TLGhx9FGPJHVCtZKAIsg-sWjLpq1JeunMxRwkmVaw1MqUNcYQP2PRfJSUBvjgI9QTXZCKb5cEk9lkGuDI3Cu1VkO0TxZmzCYBxm6DS2RCSo6FzLS_xTOIml0e8yeGY/s1600-h/fox_dog(3).jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDQ5dmcBfCXJ2FU7TLGhx9FGPJHVCtZKAIsg-sWjLpq1JeunMxRwkmVaw1MqUNcYQP2PRfJSUBvjgI9QTXZCKb5cEk9lkGuDI3Cu1VkO0TxZmzCYBxm6DS2RCSo6FzLS_xTOIml0e8yeGY/s400/fox_dog(3).jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5249864843782227698" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold; color: rgb(153, 0, 0);font-size:130%;" >Ακούστε το κι όλας!</span><br /></div><center><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D406255&backcolor=0xFFFFFF&frontcolor=0x0000FF&lightcolor=0x9999FF&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" saveembedtags="true" width="320" border="0" height="90"></embed><br /><br /></center><br /></div>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com83tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-4572564964747088192008-09-14T16:01:00.018+03:002008-09-16T09:31:01.801+03:00Το χρώμα του μοναχικού ουρανού<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn0WcYySlQySwASu9HccDp3aeW0CEsvnZYcRO7myTI4b_OILTUAmsA4-kMIPubAaZ3w_0oCKdDM_CWVbwuGYVZJShIhkIAirpWFPykwY0d3f5dJ1UWsZez6ATmXeanf8SbfJ4ouz4q4siC/s1600-h/%CE%92%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%AE+%CF%83%CF%84%CE%B7+%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn0WcYySlQySwASu9HccDp3aeW0CEsvnZYcRO7myTI4b_OILTUAmsA4-kMIPubAaZ3w_0oCKdDM_CWVbwuGYVZJShIhkIAirpWFPykwY0d3f5dJ1UWsZez6ATmXeanf8SbfJ4ouz4q4siC/s400/%CE%92%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%AE+%CF%83%CF%84%CE%B7+%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5245861795939818994" border="0" /></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal">Μια βαλίτσα και ένα σακβουαγιάζ ανοιχτά, περιμένουν στο καθιστικό του εξοχικού να γεμίσουν . Κάνω πως δε τα βλέπω και ασχολούμαι με διάφορα άλλα προσπαθώντας να αγνοήσω την παρουσία τους. Έχω την αίσθηση ότι παρακολουθούν τη κάθε μου κίνηση. Αδηφάγα περιμένουν να γεμίσω τις άδειες κοιλιές τους. Η καρδιά μου έχει γίνει κόμπος. <span style=""> </span>Και ο κόμπος ανεβαίνει στο λαιμό. Ανάβω τσιγάρο και βγαίνω στο μπαλκόνι. Γκρίζα η μέρα σήμερα, όμως έχει ζέστη. Κοιτάζω τη θάλασσα, γκρίζα και αυτή, χωρίς τον παραμικρό κυματισμό, έχει χάσει την θαλασσογραμμή της, αφού ορίζοντας και θάλασσα έχουν ακριβώς την ίδια απόχρωση και την ίδια ακινησία. <span style=""> </span>Κοιταζόμαστε με θλίψη. «Δεν αντέχω την παγωμένη μοναξιά του χειμώνα», είναι σα να μου ψιθυρίζει.</p> <p class="MsoNormal"><span style=""> </span>Σηκώνομαι κλωτσάω το σακβουαγιάζ που μου κλείνει το δρόμο <span style=""> </span>και βγαίνω από το σπίτι. Πριν φτάσω στη παραλία περνάω από ένα μικρό δασάκι με πανύψηλα πεύκα. Που πήγαν τα πουλιά; Πάντα εκεί γίνεται ένας χαμός από τις φωνές τους, μα τώρα μια περίεργη σιωπή απλώνεται παντού. Μια σταγόνα βροχής αγγίζει αριστερά τον λαιμό μου <span style=""> </span>και λίγο μετά άλλη μια τον δεξί μου ώμο. Επιταχύνω το βήμα μου. Την βλέπω να με περιμένει με τα χέρια ολάνοιχτα <span style=""> </span>Αφήνομαι να βουλιάξω στην αγκαλιά της και γαληνεύω. Η βροχή αρχίζει . Γυρίζω ανάσκελα και την νοιώθω στο πρόσωπό μου. Κάποιο δάκρυ βρίσκει ευκαιρία να πάρει τον δρόμο προς την ελευθερία. Του απαγορεύω την έξοδο. </p> <p class="MsoNormal">Βρέχει για τα καλά <span style=""> </span>και το απολαμβάνω με όλο μου το είναι. Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. Φοβάται όμως το χειμώνα και τα προβλήματα του, τα ήδη υπάρχοντα, μα και αυτά που θα προστεθούν. Όχι ότι μειώνονται το καλοκαίρι. Απλά τα άλυτα γίνονται πιο θολά πιο δυσδιάκριτα. Με την επιστροφή όμως θα ξαναβρούν τη παλιά τους αίγλη, καθώς διώχνοντας τις όμορφες εικόνες του καλοκαιριού θα πάρουν τη θέση στο μυαλό, θα βάψουν τη ψυχή στο δικό τους χρώμα.</p> <p class="MsoNormal">Εκείνο που είναι ίδιο με το χρώμα του μοναχικού ουρανού.<span style="color: rgb(102, 102, 102);font-size:100%;" > <span style="font-weight: bold; color: rgb(0, 51, 51);">Μολυβί!</span></span></p><embed src="http://static.boomp3.com/player.swf?song=c0y7btqjp_c" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="200" height="20" allowScriptAccess="always" align="middle"></embed><a style="font-size: 9px; color: #ccc; letter-spacing: -1px; text-decoration: none" target="_blank" href="http://boomp3.com/listen/c0y7btqjp_c/lonely-sky-chris-de-burgh">Boomp3.com</a>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com104tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-73293790539445993772008-09-04T14:16:00.013+03:002008-09-14T09:05:39.824+03:00ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu72yCe2VhgNz7NkaPUpi2hfQOyKw1BBabEjzBos5xEecRezrvRB9AFaUOXuONfU5nqvGcXjOrtn8ADSBg4ZtAG13RkHBip8R14HCHFk810ZUztiOqD4w-hIbOoyOPfna_Z5FnRzJ7YkTm/s1600-h/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B11.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu72yCe2VhgNz7NkaPUpi2hfQOyKw1BBabEjzBos5xEecRezrvRB9AFaUOXuONfU5nqvGcXjOrtn8ADSBg4ZtAG13RkHBip8R14HCHFk810ZUztiOqD4w-hIbOoyOPfna_Z5FnRzJ7YkTm/s400/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B11.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5242123670217017618" border="0" /></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Το φθινόπωρο είναι η εποχή που η άνοιξη αρχίζει να προετοιμάζει τον ερχομό της</span>" συνήθιζε να λέει η Μαργαρίτα. <span style="" lang="EN-US"><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="" lang="EN-US">T</span>η γνώρισα την εποχή που έκανα κάμπινγκ. Τα <span style=""> </span>τροχόσπιτά μας ήταν στον ίδιο διάδρομο αλλά το δικό της ήταν αρκετά πιο κάτω. Έτσι όταν πήγαινε προς τη θάλασσα ή το μίνι μάρκετ περνούσε μπροστά από το δικό μου και με χαιρετούσε. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Με είχε εντυπωσιάσει η εμφάνιση αυτής της γυναίκας. Φορούσε πάντα αεράτες <span style=""> </span>εμπριμέ κελεμπίες,<span style=""> </span>με έντονα χρώματα που έρχονταν σε αντίθεση με τη σκούρα επιδερμίδα της και τη φώτιζαν. Όχι ιδιαίτερα ψηλή, αδύνατη, <span style=""> </span>με στητή κορμοστασιά παρά την ηλικία της. <span style=""> </span>Την υπολόγιζα γύρω στα εβδομήντα, από τις πολλές ζάρες και φακίδες που είχε <span style=""> </span>στα χέρια της. Αν <span style=""> </span>αυτά δεν φαίνονταν δεν την έκανες πάνω από εξήντα. Είχε έντονα χαρακτηριστικά <span style=""> </span>σε ένα καλοσχηματισμένο πρόσωπο. Τα σαρκώδη χείλια της δεν τα είδα ποτέ άβαφα. Τα τόνιζε με ένα απαλό κόκκινο χρώμα. Πάνω στη προτεταμένη μύτη της<span style=""> </span>υπήρχε ένα ζευγάρι μικρά στρογγυλά μυωπικά γυαλιά, με μεταλλικό σκελετό και<span style=""> </span>κρύσταλλα σε πολύ ανοιχτό μπλε χρώμα. Το ακόμη πιο εντυπωσιακό επάνω της ήταν τα μαλλιά της. Πλεγμένα σε μια χοντρή λευκή πλεξίδα , που την έφερνε μπροστά από την αριστερή της πλευρά και έφτανε αρκετά κάτω από το στήθος. Στο λαιμό φορούσε πάντα ένα μακρύ κολιέ με μεγάλες πέτρες σε χρώμα τουρκουάζ. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Όποτε περνούσα μπροστά από το δικό της τροχόσπιτο την έβλεπα να κάθεται σκυμμένη πάνω από ένα πλαστικό τραπεζάκι και έμοιαζε πολύ απασχολημένη. Δεν μπορούσα να δω τι ακριβώς έκανε, γιατί είχε γυρισμένη τη πλάτη της στο δρόμο. Μπορεί να έγραφε μπορεί και να ζωγράφιζε. Ίσως και τα δύο. Άκουγε με μανία ροκ μουσική, τη καλύτερη. Της δεκαετίας του εβδομήντα. Της άρεσε πολύ και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center">*****</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Η γνωριμία μου με τη Μαργαρίτα έγινε φιλία λίγο πριν τελειώσει η καλοκαιρινή σαιζόν στις αρχές του Σεπτέμβρη του 2005 που ήταν και το τελευταίο καλοκαίρι που έκανα κάμπινγκ. Ήταν οι μέρες που ο κόσμος <span style=""> </span>είχε αρχίσει το μάζεμα και το καθάρισμα για να κλείσουν τα τροχόσπιτα ή να μαζευτούν τα αντίσκηνα. Εμείς οι δυο δεν είχαμε σκοπό να αρχίσουμε ακόμη να μαζεύουμε.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Εκείνο το βράδυ είχα αποτραβηχτεί στον αγαπημένο μου χώρο απομόνωσης, πέρα στα βράχια, στην άκρη του κάμπινγκ, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Με μοναδικούς παρατηρητές <span style=""> </span>ένα γεμάτο φεγγάρι<span style=""> </span>και μια ήρεμη θάλασσα, στήθηκε το καβγαδάκι. Η λογική προσπαθούσε απεγνωσμένα να επιβληθεί, με επιχειρήματα και αναλύσεις, αλλά το συναίσθημα είχε μουλαρώσει και δεν άκουγε. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">"Μη τα βάζεις με τα συναισθήματά σου έτσι κι αλλιώς αυτά θα επικρατήσουν</span>", άκουσα τη φωνή της δίπλα μου. Τρόμαξα. Δεν την είχα δει να πλησιάζει. Μίλησε και προσπέρασε χωρίς να με κοιτάξει. Για μια στιγμή αναρωτήθηκα αν μιλούσε σε μένα ή σε κάποιον άλλον. Μα δεν βρίσκονταν κανένας εκεί κοντά. Στην αρχή <span style=""> </span>εκνευρίστηκα. Δε μου αρέσει να διαβάζουν τη σκέψη μου. Αισθάνομαι σα να με ελέγχουν και εκεί. Σα να παραβιάζεται η<span style=""> </span>στιγμή της απόλυτης ελευθερίας μου. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Από ένα ίσιωμα πέρασε τα βράχια και βρέθηκε στην άλλη πλευρά της παραλίας. <span style=""> </span>Καθισμένη όπως ήμουν πάνω <span style=""> </span>στο κυματοθραύστη, την παρατήρησα να κάθεται στην άμμο τόσο κοντά στη θάλασσα που το ελαφρό κύμα άγγιζε τα γυμνά της πόδια. Με μια κίνηση έβγαλε το τουρμπάνι από το κεφάλι της και το ακούμπησε δίπλα της. <span style=""> </span>Το θέαμα με σόκαρε. Έμεινα να την κοιτάζω άφωνη βλέποντας το σχεδόν φαλακρό της κεφάλι. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">"Είναι από τις χημειοθεραπείες</span>" μου είπε και διέκρινα στο φως του φεγγαριού ένα χαμόγελο θαρρείς και μου έλεγε "είναι από την ίωση της γρίπης που πέρασα". Ντράπηκα για το βλέμμα μου. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">"Αν θες παρέα έλα</span>" μου πρότεινε."<span style="font-style: italic;">Εγώ δυσκολεύομαι να κάτσω στα βράχια</span>".</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Δεν ήθελα παρέα μέχρι πριν από ελάχιστα λεπτά. Αλλά η πρόσκλησή της κατά ένα περίεργο λόγο, με χαροποίησε. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">"Σε παρατηρώ εδώ και χρόνια, μου μοιάζεις. Έτσι ήμουν κι εγώ στα νιάτα μου</span>". </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Πρόσεξε την απορία στα μάτια μου και χαμογέλασε. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">"Μάζεψα, μίκρυνα, μη νομίζεις, μαζεύει ο άνθρωπος όταν γεράσει</span>".</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=""> </span>Φαντάστηκα τον εαυτό μου είκοσι χρόνια μετά. Κοντή και αδύνατη. Το αδύνατη μου άρεσε αλλά το κοντή; <span style=""> </span>Είναι δυνατόν κάποιος με τα χρόνια να χάσει τόσους πόντους;</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Άλλαξες χρώμα στα ρούχα σου φέτος</span>", της είπα για να καταλάβει ότι και γω την είχα προσέξει. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">"Πενθώ. Το λευκό είναι το χρώμα του πένθους μου. Το χειμώνα λίγο μετά τη διάγνωση της αρρώστιας μου έχασα τον σύντροφό μου</span>".</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">"Λυπάμαι</span>", είπα αμήχανα.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">"Γιατί λυπάσαι; Τον γνώριζες</span>;" με ρώτησε και με κοίταξε έντονα.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Όχι, αλλά έτσι δε λέμε όταν</span>…" ψέλλισα. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">"Τα τυπικά και τα προσχήματα να τα κρατήσεις για τους άλλους. Μαζί μου θα λες μόνο αυτό που αισθάνεσαι</span>".</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=""> </span>Ένοιωσα άβολα, περίεργα. Και μένα δε μου αρέσουν τα τυπικά μα είναι και θέμα ευγένειας και καλών τρόπων. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Μαζί μου θα είσαι αληθινή</span>", είπε και με καθήλωσε.</p> <p class="MsoNormal">"<span style="font-style: italic;">Γιατί μάλωνες με τον εαυτό σου</span>;" με ρώτησε.<br /><span style="">"</span><span style="font-style: italic;">Μα πως το κατάλαβες</span>;" Την κοίταξα απορρημένη. . Γέλασε.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">"Σε παρατηρώ εδώ και χρόνια και τον λόγο σου τον είπα. Μου θυμίζεις εμένα στα νιάτα μου</span>". <span style=""></span>Άντε πάλι "τα νιάτα μου". </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Νομίζω ότι η τελευταία φορά που είδα τα νιάτα μου πρέπει να ήταν πριν από είκοσι χρόνια</span>". Απάντησα και κείνη γέλασε δυνατά και καθόλου προσποιητά. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Δεν ξέρω τι κάνεις και τι νομίζεις εσύ κορίτσι μου. Εγώ στην ηλικία σου ήμουν στα νιάτα μου</span>".</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=""> </span>Έτσι ξεκίνησε το δέσιμο. Φυσικά δεν της είπα τον λόγο που μάλωνα με τον εαυτό μου. Έτσι κι αλλιώς δεν είχε νόημα. Αυτή η γυναίκα όλως περιέργως ήξερε. Μάντευε ακόμη και τη πιο βαθειά μου σκέψη. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Είναι κάποια συναισθήματα που όσο τα πολεμάς, θεριεύουν. Όσο τα φυλακίζεις, μεγαλώνουν. Άστα ελευθέρα να εκφραστούν. Αποδέξου τα. Απόλαυσέ τα. Θα κάνουν τον κύκλο τους και θα εξαφανιστούν. Θα ξυπνήσεις ένα πρωί και θα έχουν φύγει το ίδιο ξαφνικά όπως ήρθαν",</span><span style="font-weight: bold;"> </span><span>ολοκλήρωσε τη σκέψη της</span>. Πόσο δίκιο είχε! </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center">*****</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Με κάλεσε την επομένη για πρωινό και καφέ Το βράδυ ξαναπήγα. Της πήγα για δώρο ένα από τα σιντί που είχα μαζί μου. Τη συνεργασία του Θάνου με τον Βασίλη, <b style="">θάλασσα στη σκάλα</b>. Δεν το γνώριζε και χάρηκε πάρα πολύ. Το έβαλε να παίζει και την εντυπωσίασε το τραγούδι, <b style="">τα έφηβα γεράκια</b>. Μόλις τελείωσε η πρώτη φορά που ακούστηκε το τραγούδι μου είπε να μη μιλάω. Το ξανάβαλε και το άκουσε με προσοχή. Και μετά τρίτη φορά. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Αυτό το τραγούδι γράφτηκε για μας, τους ώριμους έφηβους. Το γεράκι είναι υποκοριστικό της λέξης γέρος. Ο γέρος, ο γεράκος ή το γεράκι</span>", μου πέταξε θριαμβευτικά. Δεν ξέρω αν συμφωνεί ο Οδυσσέας Ιωάννου με αυτήν τη άποψη ή είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του όταν το έγραφε. Μα μου άρεσε η ερμηνεία της Μαργαρίτας και την κράτησα. <span style=""> </span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=""> </span>Όσο άκουγε για τέταρτη φορά το τραγούδι σηκώθηκα και πλησίασα ένα τραπεζάκι που μου τράβηξε τη προσοχή η διακόσμηση του. Στο κέντρο μια κορνίζα με μια φωτογραφία του Τσε και γύρω γύρω τακτοποιημένες με τάξη, μεγάλες πέτρες από αυτές που βρίσκει κανείς στις παραλίες, πλατιές με στρογγυλευμένες άκρες. Πάνω σε κάθε πέτρα ζωγραφισμένο ένα τριαντάφυλλο. Διαφορετικό κάθε φορά. Άλλοτε λευκό μέτριο, άλλοτε ροζ μικρό, άλλοτε κόκκινο μεγάλο. Πάνω από το τριαντάφυλλο γραμμένο ένα αντρικό όνομα. Κάπου δίπλα μια ημερομηνία.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Οι πέτρες της ζωής μου</span>", εξήγησε. Πήρε μια στα χέρια της. <span style=""> </span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Ο πρώτος μου έρωτας. Ο πρώτος μου σύντροφος. Γνωριστήκαμε στο αντάρτικο. Αγαπηθήκαμε. Φύγαμε με το τέλος του εμφύλιου στη Σοβιετική Ένωση. Παντρευτήκαμε εκεί. Έζησα μαζί του τέσσερα χρόνια</span>". Άφησε τη πρώτη πέτρα και έπιασε μια δεύτερη. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Ερωτεύτηκα έναν Ρώσο ποιητή. Το έσκασα μαζί του και φύγαμε για Αμερική. Κάναμε μια κόρη. Όταν το παιδί ήταν κοντά στα πέντε, ο Βλάντικ μας παράτησε για να ζήσει με τον μάνατζέρ του. Το καλό ήταν ότι μας έστελνε αρκετά χρήματα και έτσι ζούσαμε άνετα. Η ζωή μου άλλαξε ρυθμό. Ζούσα έντονα. Γνώρισα πολλούς άντρες. Η οικογένειά μου εδώ στην Ελλάδα δεν ήθελε να με ξέρει. Τους ρεζίλευα είπαν και με ξέγραψαν. Όμως το παιδί μεγάλωνε, τα χρήματα του πατέρα της λιγόστευαν και τα έξοδα με έπνιγαν. Άρχιζα να ζωγραφίζω πίνακες. Αγαπημένο μου θέμα τα λουλούδια Είχα αδυναμία στα τριαντάφυλλα. Τους πουλούσα από δω και από κει για να βγάζω τα απαραίτητα. Οι σπουδές της κόρη μου απορροφούσαν πλέον όσα χρήματα έστελνε ο Βλάντικ. Ένας φίλος είχε γκαλερί. Μου ζήτησε να εκθέσει να έργα μου. Πήγαν καλά. Με αυτά τα χρήματα κάποιο καλοκαίρι που ήρθα για διακοπές στην Ελλάδα , αγόρασα το μικρό παραδοσιακό σπίτι που μένω τώρα στην Άνω Πόλη. Ο ένας του τοίχος είναι ένα κομμάτι από τα κάστρα της πόλης</span>".</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Άκουγα με τρομερό ενδιαφέρον. Μια ολόκληρη ζωή απλώνονταν μπροστά μου. Αρχισε να μου δείχνει μια μια τις πέτρες. Να μου λέει τα ονόματα. Κάθε πέτρα και ένας έρωτας. Το τριαντάφυλλο ανάλογο με τη σχέση. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Και ο Τσε;</span>" ρώτησα μισοαστεία μισοσοβαρά. Το πρόσωπό της για μια στιγμή φωτίστηκε και νόμισα ότι είδα ένα κοριτσάκι, μια έφηβη. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Ο Τσε ήταν είναι και θα είναι ο μεγάλος έρωτας του νου και της καρδιάς ταυτόχρονα"</span> μου απάντησε και συνέχισε.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Πριν 6 χρόνια ήρθα από την Αμερική. Η κόρη μου εν τω μεταξύ παντρεύτηκε έναν Αμερικάνο και είναι καλά εκεί. Το πρώτο χρόνο, με κάποια χρήματα που είχα φέρει, εισπράξεις από τους τελευταίους πίνακες που πούλησα, γύρισα πάρα πολλά μέρη της Ελλάδας. Κατέληξα να περνώ τα καλοκαίρια μου εδώ στο κάμπινγκ</span>". Η πέτρα του Σταύρου βρίσκονταν στα χέρια της.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Με τον Σταύρο γνωριστήκαμε πριν δύο χρόνια σε αυτόν τον χώρο που είχε έρθει για λίγες μέρες φιλοξενούμενος του γιου του. Τον επόμενο Οκτώβρη ήρθε και έμεινε μαζί μου. ‘Έτσι κι αλλιώς το σπίτι του το είχε παραχωρήσει στο γιό του όταν η γυναίκα του πέθανε. ‘Ένοιωθε φιλοξενούμενος εκεί. Ζήσαμε μαζί για σχεδόν ένα χρόνο μέχρι που πέθανε από ανακοπή. Δύο μήνες πριν πεθάνει είχε γίνει η διάγνωση του δικού μου προβλήματος</span>". </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Με ήρεμες αργές <span style=""> </span>κινήσεις έβαλε ένα τσιγάρο στη μικρή πίπα της το άναψε και ρούφηξε το καπνό με λαχτάρα σα να ρουφούσε τη ζωή. Τον κράτησε για λίγο και μετά τον άφησε να βγει σιγά σιγά με μάτια μισόκλειστα και κεφάλι γερμένο πίσω. Κάνοντας πως χαζεύω τις πέτρες έψαχνα μήπως και πάνω σε καμιά δω το όνομα του Τσε. Δεν το είδα. Μόνο η φωτογραφία του ήταν εκεί. Πρόσεξα όμως μια άλλη που πάνω δεν είχε τίποτα απολύτως. Τη γύρισα από την άλλη μεριά μήπως καταλάθος την είχε ακουμπήσει <span style=""> </span>ανάποδα.. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Είναι γι αυτό που περιμένω. Γι αυτόν που θα έρθει</span>", άκουσα να λέει με βλέμμα ονειροπόλο κοιτώντας προς τη θάλασσα και ένα όμορφο χαμόγελο φώτισε το πρόσωπό της.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Από κείνη τη μέρα και μέχρι τα τέλη του Σεπτέμβρη που ο καιρός χάλασε ήμασταν συνέχεια μαζί. Όταν το κάμπινγκ τελείωσε, δώσαμε υπόσχεση ότι θα βρισκόμασταν και το χειμώνα. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center">*****</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Δεν βρεθήκαμε. Μου φάνηκε ότι το απέφευγε. Ίσως δεν ήταν καλά. ’Ήξερα ότι έμενε στα Κάστρα, αλλά δεν ήξερα ακριβώς πού, γιατί δε <span style=""> </span>μου είπε ποτέ. Απέφευγε την ερώτηση όσες φορές την έκανα. Τηλεφωνιόμασταν όμως συχνά. Συνήθως με έπαιρνε εκείνη γιατί εγώ είμαι λίγο αμελής σε αυτά τα πράγματα. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Πέρασε καιρός που δεν είχα κάποια επαφή μαζί της. Την κάλεσα. Το σήκωσε μια ηλικιωμένη κυρία που μου είπε ότι ήταν η μεγαλύτερη αδελφή <span style=""> </span>της. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Πέθανε</span>", άκουσα να μου λέει ψυχρά. "<span style="font-style: italic;">Λίγο μετά το καλοκαίρι χειροτέρεψε. Μπαινοβγαίναμε στα νοσοκομεία</span>".<span style=""> </span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Πόσο χρονών ήταν</span>;" ρώτησα με φωνή που έτρεμε.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Εβδομήντα επτά. Δύο χρόνια μικρότερή μου</span>", απάντησε και συνέχισε με μια φωνή πιο κρύα και από τη ψυχή της.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Είχε δεν είχε, ακόμη και στα τελευταία της μας ρεζίλεψε. Στο νοσοκομείο πρέπει να γνώρισε κάποιον νεαρό που ήρθε στη κηδεία της και έκλαιγε σα μωρό παιδί</span>" .</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Έμεινα άφωνη. Από ότι μου είπε για τη ζωή της δεν έπεσε στην αντίληψή μου ότι είχε αδυναμία στους νεαρούς. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Πόσο χρονών ο νεαρός</span>"; ρώτησα.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">"<span style="font-style: italic;">Γύρω στα εξήντα πέντε</span>", ήταν η απάντηση.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Χαμογέλασα. Τη φαντάστηκα σκυμμένη πάνω από την άγραφη πέτρα να ζωγραφίζει το πιο μεγάλο και το πιο κόκκινο τριαντάφυλλο. Να γράφει με καλλιγραφικά γράμματα το όνομά του "νεαρού"και την ημερομηνία της γνωριμίας τους.</p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br /></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Καληνύχτα Μαργαρίτα!</p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> Καληνύχτα έφηβο γεράκι!</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p>Εκεί που είσαι κράτα γερά. Κάποια στιγμή θα ξανανταμώσουμε.</p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br /></p><span class="creators">Στίχοι: <a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&lyricist_id=156">Οδυσσέας Ιωάννου </a>Μουσική: <a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&composer_id=79">Θάνος Μικρούτσικος</a> Εκτέλεση: <a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&singer_id=5">Βασίλης Παπακωνσταντίνου</a></span><embed src="http://static.boomp3.com/player.swf?song=c0xueuohb_z" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="200" height="20" allowScriptAccess="always" align="middle"></embed><a style="font-size: 9px; color: #ccc; letter-spacing: -1px; text-decoration: none" target="_blank" href="http://boomp3.com/listen/c0xueuohb_z/εφηβα-γεράκια-β-παπακωνσταντίνου">Boomp3.com</a>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com109tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-4028420214721088222008-07-29T11:41:00.013+03:002008-09-03T14:44:13.099+03:00Μαζεύω φευγάτα καλοκαίρια<div align="center"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5228354573329333234" style="margin: 0px 0px 10px 10px; float: right;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1IPYDdNINtTHgu55mqxpJF24sKwO4qnj4RO19xm06FFdpD3WgwlJC_7llc4yfgV_zx8P-9FRMFo5YNECDj_fbef0lM_OoDBvF-oO0fWMIFxNCbRHoNbxvXGD2RbBbuLr3tLzi4mtXur_c/s400/08-07-11_11-28.jpg" border="0" /><strong><span style="color: rgb(51, 51, 255);">ΠΡΩΙ</span></strong></div><br /><br /><em>Δροσίζω τη σκέψη με φρέσκο αέρα από τ’ αντικρινό παράθυρο. Με χαρά διαπιστώνω ότι υπάρχουν ακόμη όνειρα ζωντανά, μα το δίχως άλλο λιγότερα από τη προηγούμενη φορά. Δε με πειράζει.<br />Αρκεί που υπάρχουν ακόμα!<br /></em><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><div align="center"><strong></strong></div><div align="center"><strong></strong></div><div align="center"><strong><span style="color: rgb(0, 0, 153);">ΜΕΣΗΜΕΡΙ</span><br /></strong></div><strong></strong><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7TEqcDumXV16zjLTFnkXAda-CFwjYbY1fif65itzho82zeVESYOCCJ54I6FsOozXmsW2paWEkaECind5aHkCYWR6VGl9hJbeF8NOoDubj_e1LgU3VOiFPml0lWtQpt6OmVwVJWE2ufNiJ/s1600-h/08-07-10_09-361.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5228354436413555314" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7TEqcDumXV16zjLTFnkXAda-CFwjYbY1fif65itzho82zeVESYOCCJ54I6FsOozXmsW2paWEkaECind5aHkCYWR6VGl9hJbeF8NOoDubj_e1LgU3VOiFPml0lWtQpt6OmVwVJWE2ufNiJ/s400/08-07-10_09-361.jpg" border="0" /></a><br /><em>Κυρίαρχος ο ήλιος στέκει ψηλά. Που και που καταδέχεται να ρίξει το βλέμμα του πάνω μου. Επιθυμώ να τον κοιτάξω στα μάτια. Με κέρινο μυαλό να κάνω όνειρα φωτιάς.<br />H ερωτική φλυαρία των μελισσών με τα λουλούδια με γεμίζει μνήμες και νοσταλγία.<br />Ο Μορφέας στέκει κάπου εκεί κοντά. Σιγά σιγά πλησιάζει όλο και περισσότερο μέχρι που μ’ αγγίζει. Βλέπω τη ζωή σαν αναμμένο κάρβουνο που στα δάχτυλα μου μέσα δε μπορώ να τη κρατήσω , όλο μου πέφτει…κι όλο προσπαθώ.<br />Όνειρο ήταν καλοκαιριάτικου μεσημεριού. ‘Η μήπως όχι;<br /></em><br /><br /><div align="center"><strong><span style="color: rgb(0, 0, 153);">ΑΠΟΓΕΥΜΑ</span></strong></div><div align="center"><strong></strong><br /></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN6VYJnpPqeVXUTr-X0hWzEJoeC49kx-yKNnxzn9Ue-BKmyAjaPD99I54AKGwrloq6eZxEvAk87xpJ8UC0p9qMcQu_7SfzUDS_ovdlqS8h_MnXPdGKQC9Dc1ZvMlS2xCJ2OaceVDz772q6/s1600-h/08-06-27_20-072.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5228354282893782754" style="margin: 0px 0px 10px 10px; float: right;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN6VYJnpPqeVXUTr-X0hWzEJoeC49kx-yKNnxzn9Ue-BKmyAjaPD99I54AKGwrloq6eZxEvAk87xpJ8UC0p9qMcQu_7SfzUDS_ovdlqS8h_MnXPdGKQC9Dc1ZvMlS2xCJ2OaceVDz772q6/s400/08-06-27_20-072.jpg" border="0" /></a><br /><em>Σύννεφα στο χρώμα του μολυβιού υπόσχονται δροσιά, ενώ ουράνια ποδοβολητά όλο και πλησιάζουν .Περιμένω με λαχτάρα τη βροχή να μου πλύνει τη σκέψη, ακούγοντας της διψασμένης ρίζας το λαχάνιασμα Δεν αργεί. Μια γλυκιά ρέμβη με κυριεύει παρακολουθώντας το σφυροκόπημα της καλοκαιρινής μπόρας .<br />Τελευταία δυνατή βροντή και μετά γαλήνη. Τον ορίζοντα πέρα μακριά φωτίζουν κάποιες χαρακιές αστραπής. Ανοίγω το στήθος και υποδέχομαι στα σπλάχνα μου το αγέρι αλαφρωμένο από χαλαζόβροχο.<br />Ο ήλιος όλο και βυθίζεται κι ένα κι ένα πολύχρωμο ποτάμι βάφει των ονείρων μου τη κοίτη.</em><br /><br /><div align="center"><span style="color: rgb(0, 0, 153);"><strong>ΣΟΥΡΟΥΠΟ</strong><br /></span><br /></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGnUgGNxSidatTo70IY1diEF1_oBjcoJT6E2c7JUShgFjm1McYuZ74UTVC3192VGfeJO75tWlStGJO9UR5ZBu30N5x41tIsR-LYgekpUtSqs-GV3UcmyRTNKgfPFsiN085VvSVFUkjkVrA/s1600-h/08-07-10_21-35.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5228354131368073506" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGnUgGNxSidatTo70IY1diEF1_oBjcoJT6E2c7JUShgFjm1McYuZ74UTVC3192VGfeJO75tWlStGJO9UR5ZBu30N5x41tIsR-LYgekpUtSqs-GV3UcmyRTNKgfPFsiN085VvSVFUkjkVrA/s400/08-07-10_21-35.jpg" border="0" /></a><br /><em>Η γη αχνίζει καθώς το απόβραδο με βρίσκει να απαριθμώ χρώματα,<br />προσπαθώντας να ιχνογραφήσω τους πόθους μου σε στόχους προσιτούς.<br />Ο Έρωτας στη χώρα του ενεστώτα δε χωρά, μ’ απόψε στα κρυφά γεννιέται μια ανάγκη…<br />Λάθρες διαδρομές διαπερνούν τα υπόγεια κανάλια μου.<br /></em><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRfrg3idSjfQedHh6rVeeDip34DL0m96wi2jfueuIjnyeB9dbrOO1Ln3P8S-PhUJ08zui7fc7HJK7K1ER_XsNZ60jyiNbypVylto0r8kzmFIddrnw_b6rc44YufXVZDq_uvKO-0SG6KyBd/s1600-h/08-07-03_21-342.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5228353887310775618" style="margin: 0px 0px 10px 10px; float: right;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRfrg3idSjfQedHh6rVeeDip34DL0m96wi2jfueuIjnyeB9dbrOO1Ln3P8S-PhUJ08zui7fc7HJK7K1ER_XsNZ60jyiNbypVylto0r8kzmFIddrnw_b6rc44YufXVZDq_uvKO-0SG6KyBd/s400/08-07-03_21-342.jpg" border="0" /></a><br /><div align="center"><strong><span style="color: rgb(0, 0, 153);">ΒΡΑΔΥ</span></strong></div><p><br /><em>Τούτη η νύχτα είναι όμορφη !!.Η διψασμένη μου στιγμή με τ’ αγέρι βγαίνει σεργιάνι. Χρησμοδοτεί κάτω από το φεγγάρι, όμως σε μια νεφέλη χάνει το στίγμα της.<br /></em><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitSItUXJk9LVkkA5eS5jRNNUV2t4_jQBHRf7IWDZCi_DWwX6pohpcO1z7MXfkD3V6a-6TmQFEaorlx0t8XGszoErh-E9FqnW6gm0XQAAzeU2NW0PA0eh3GiUmL86c2XLNazPCSY1eWal0p/s1600-h/08-07-18_23-24.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5228353640672087394" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitSItUXJk9LVkkA5eS5jRNNUV2t4_jQBHRf7IWDZCi_DWwX6pohpcO1z7MXfkD3V6a-6TmQFEaorlx0t8XGszoErh-E9FqnW6gm0XQAAzeU2NW0PA0eh3GiUmL86c2XLNazPCSY1eWal0p/s400/08-07-18_23-24.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><em>Κάτω από του μεγάλου λυχνοστάτη το φως το ασημί, χάραξα στην άμμο ωδή για τη μέρα που έφυγε , τις χαρές του ήλιου, το δώρο της βροχής.<br />Ζήλεψε ο ουρανός και με πετροβόλησε με άστρα.<br /></em></p><center><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" width="320" height="90" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D396599&backcolor=0xFFFFFF&frontcolor=0x000000&lightcolor=0xEEEEEE&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" border="0" saveEmbedTags="true"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1">Get your own playlist at snapdrive.net!</a></small></center>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com88tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-51483987895851567922008-06-19T09:20:00.017+03:002008-06-25T00:22:19.550+03:00Γαλήνη είναι...<div align="center"><strong>Mισοξαπλωμένη στην αμμουδιά με ένα ποτήρι βότκα λεμονάδα, πέταξα στους γλάρους για τροφή κάτι υπολείμματα ερωτηματικών. Τα άρπαξαν λαίμαργα και ενώ ακόμη κρέμονταν στο ράμφος τους, τους είδα να απομακρύνονται και να χάνονται στον ορίζοντα.</strong><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaCH98Inb_4VV8EcO0i87CSA_3F9saortAVOAUV2vdkyGKM56i3WiEkN4bSe4kDfhQC4vb_wjJSJQvclTOdKtqBgU9xeX1n80Jd6GdxiEKiqIoGrbcplqc5_qFrtCeD381nkXRd6QrduDZ/s1600-h/γλαÏοι+ÏÎ¿Ï +ÏεÏάνε.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5213474996435243442" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaCH98Inb_4VV8EcO0i87CSA_3F9saortAVOAUV2vdkyGKM56i3WiEkN4bSe4kDfhQC4vb_wjJSJQvclTOdKtqBgU9xeX1n80Jd6GdxiEKiqIoGrbcplqc5_qFrtCeD381nkXRd6QrduDZ/s400/%CE%B3%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%B9+%CF%80%CE%BF%CF%85+%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B5.jpg" border="0" /></a><strong> 'Ενα ολόγιομο πορτοκαλί φεγγάρι, πρόβαλε πίσω από έναν λόφο. Μέσα σε μια στιγμή που κράτησε όσο μια βαθειά ανάσα ανακάλυψα... ή μάλλον ξαναανακάλυψα τη λέξη "γαλήνη". Προσπάθησα να την ερμηνεύσω. </strong></div><div align="center"><strong><span style="color:#ff6600;">Γαλήνη είναι....</span><br /></strong><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTL8paFaxqKl-MDFFcdrQqevG8LXv9w5XTjDEH6cLaUcgIP4fTfySP3HJJANLcb32wAS-rYl4hdJ2QkdhlfzhHV_Z4RywQyllXnPb4I2x4M7g1IyyyCxkw97bq78V-ygYKUDz8de-uhBky/s1600-h/ÏοÏÏοκαλι+ÏεγγάÏι.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5213474854598840386" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTL8paFaxqKl-MDFFcdrQqevG8LXv9w5XTjDEH6cLaUcgIP4fTfySP3HJJANLcb32wAS-rYl4hdJ2QkdhlfzhHV_Z4RywQyllXnPb4I2x4M7g1IyyyCxkw97bq78V-ygYKUDz8de-uhBky/s400/%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B9+%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9.jpg" border="0" /></a> ...πρωινό χαμόγελο...<br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5213474659074027762" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_oHxMYp-1T9HmPJLq9kAXoMHDX9iku4tdJs7lshZ245ZrF6xvLdhG5o7DkkgcpEvTzChOo3AzFbGVXqBlc8lK5KtSVgWYpV7z7eomnL8chBh3f8iGTDAaMv4aBbKqjTvZqPJX_47wTZu-/s400/DSC01754.JPG" border="0" /> ...γλυκειά νοσταλγία...<br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5213474518261786786" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLtIgFM6wlMydSMc0BSf8UJZUMCc2bIDvtqCImcT5FEkL8-m3MZa1SvvEuEpWcpX2aoEHsGjBZogrePH3SvlX2FEr2uWJxLqZCJhnjv61OQ1MG401Pfq6aS8voK2MLWao-P4EYrFzfTYzA/s400/DSC01738.JPG" border="0" /> ...όνειρο...<br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5213474195201314034" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMXebndYbEVQ_IEaSmsF2FuUe2qVf-pBhEdeGjeJ36QIB5krPK5BcQ8KWLw29Zjor5mtqNDkUdBOtys1ognl4xqGD_djC_9XlLp7KlbGMEsu2XSEzABlu3Gx3WwzqqhTf5jZQQbw0e4CwH/s400/%25CE%25B8%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25B1%25206%2520%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%258E%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582%2520%25CE%25A3%25CF%2580%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25B9.jpg" border="0" /><br />...ταξίδι...<br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5213474017557391298" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0FOEYoCqUzl91VfLSKWFc3caeKrmlL0jYSe7d0kFaUcp6przGbBYCD5Of0LAj3RkJiBOOrgMTSP53tJhOUoPLUpZ8_ZsbdK-_7ThjSW_4cMOq6czWUBO8Cimjm-eS8kQMZLEyRKKvc279/s400/%CE%B8%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1+%CF%80%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%BF.JPG" border="0" /><br />...χταποδάκι με ούζο και τζατζίκι σε ταβερνάκι πλάι στο κύμα...<img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5213473868954963474" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8n7zjFNKTb4GstYjGnSj4AsGgYFjljaLB4Dm6uqc1XDl107YJX2NWZAwHFhym1aSdDQiCuYsLGXGXsAjZIB6tJ4CvkZN414snjcfq2yAGtjPaUikDMNbHJpvQcvhTw0MX1GpRz6VoKIbf/s400/%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B1+%CE%B8%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1.jpg" border="0" /><strong> ...είναι και κείνη η μοσχοβολιά από το αγιόκλιμα που με κάνει να ριγάω τα βράδια και δεν αποτυπώνεται με εικόνα...είναι και το σαξόφωνο από το Summertime σε συνδιασμό με τις φωνές της Ella Fitzgerald και του Louis Armstrong.</strong><br /><div align="center"><embed src="http://www.youtube.com/v/hw4r0o7DgT4&hl=" width="425" height="344" type="application/x-shockwave-flash"></embed><br /><strong>Επειδή όμως τουτο το συναίσθημα κρατάει μόνο λίγες στιγμές πάω να τις προλάβω. </strong></div><strong><div align="center"><br /><span style="font-size:180%;color:#ff6600;">Καλές διακοπές σε όλους και όλες !</span></div><div align="center"></strong> </div><strong>Θα έρχομαι που και που να σας βλέπω.Πως θα μπορούσα άλλωστε με αυτή τη ζέστη να σας αφήσω χωρίς ....Ανασαιμιές !</strong></div>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com92tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-36779862244095086142008-06-11T00:13:00.015+03:002008-06-19T09:13:14.930+03:00Ανομολόγητο<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdYqKwNAIwqyBsdhE3_LM0NruYkYSbwohQCrZzd34E0OouFgMLkFpngM7QtTNeq0g8ayozZlNN6xycFPlYUimNDVS6n9M0_ZMGgo7CajwHIXUEsUXBFGdMPx0wwRmE2QBAfYM9S2nbrX57/s1600-h/dark+night.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5210369551329154242" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdYqKwNAIwqyBsdhE3_LM0NruYkYSbwohQCrZzd34E0OouFgMLkFpngM7QtTNeq0g8ayozZlNN6xycFPlYUimNDVS6n9M0_ZMGgo7CajwHIXUEsUXBFGdMPx0wwRmE2QBAfYM9S2nbrX57/s400/dark+night.jpg" border="0" /></a>Ετούτη η νύχτα είναι σκληρή,<br />χωρίς μια ψίχα όνειρο,<br />χωρίς μια στάλα δάκρυ.<br />Χάθηκαν όλα!<br />Αύτανδρα βυθίστηκαν<br />σε πέλαγος λέξεων<br />κι ερμηνειών.<br />Το μέλλον ανυπομονεί<br />το παρόν αμφίβολο<br />μετεωρείται άτακτα<br />σαν εκκρεμές<br />μεταξύ ανοχής και ενοχής.<br /><br />Ετούτη η νύχτα είναι σκληρή,<br />κοινός ο φόβος μας<br />η μοναξιά μας μοναδική.<br />Στα υπόγεια της σιωπής<br />ηχούνε<br />μαύρες σειρήνες του έρωτα<br />στις αρένες της βουής<br />ακόμα αντηχεί<br />εκείνο το μεσημέρι<br />που έγινες φως<br />και παρελθόν<br />μαζί σου παίρνοντας</div><div align="center">μια αλήθεια<br />που χάθηκε<br />στο σύμπαν του ανομολόγητου! </div><center><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" width="320" height="90" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D360717&backcolor=0xFF00FF&frontcolor=0x000000&lightcolor=0xFF99FF&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" border="0" saveEmbedTags="true"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1">Get your own playlist at snapdrive.net!</a></small></center>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com64tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-24639036022195038342008-06-09T09:59:00.013+03:002008-06-11T00:25:30.913+03:00ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ...ΤΩΡΑ!<div align="left">Αν ξέ-πλενα μια <span style="color:#ff6600;"><strong>επιταγή 11000</strong></span> ευρώ δεν θα ήμουν τώρα εδώ!<br /><span style="font-size:130%;"><strong>Ή</strong> </span>που θα είχα πάθει εγκεφαλικό<br /><strong><span style="font-size:130%;">Ή</span></strong> έμφραγμα<br /><strong><span style="font-size:130%;">Ή</span></strong> που θα με σκότωνε ο άντρας μου<br /><span style="font-size:130%;"><strong>Ή</strong></span> και τα τρία μαζί!<br /><br />Όσο για την <strong><span style="color:#ff6600;">Disneyland και το ταξίδι στο Παρίσι</span></strong> είναι ένα όνειρο θερινής (και χειμερινής)νυκτός!<br /><br /><br />Στον <strong><span style="color:#ff6600;">ορειβατικό όμιλο</span></strong> πράγματι γράφτηκα το 1979 και ήταν η μοναδική φορά που πάτησα το πόδι μου εκεί. Η σθεναρή αντίσταση που πρόβαλε η μάνα μου, με κράτησαν σε «χαμηλά επίπεδα». Ήταν (και είναι) το μοναδικό «ΟΧΙ» που μου έχει πει, στη μέχρι τώρα ζωή μας. Πάντα δίπλα μου, στηρίζοντας την όποια τρελή ή σοβαρή απόφαση μου, δεν γίνονταν να της φέρω αντίρρηση και η προσπάθεια μου να την μεταπείσω με ειρηνικές διαδικασίες, απόβηκε άκαρπη.<br /><br /><br /><strong><span style="color:#ff6600;">Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν μου συνέβη το πιο απίθανο!</span><br />11-2-2005</strong>. Σχεδόν μεσημέρι. Τηγάνιζα καλαμαράκια στην ηλεκτρική φριτέζα, ενώ ταυτόχρονα έπινα καφεδάκι με φίλη, στο τραπέζι της κουζίνας. Αφηρημένη και απορροφημένη από τη συζήτησή μας, δεν πρόσεξα ότι η κουτάλα που έπιασα για να βγάλω τα καλαμαράκια, είχε κάποιες σταγόνες νερού. Ανοίγοντας το καπάκι της φριτέζας και βάζοντας μέσα τη κουτάλα , με έναν πολύ δυνατό θόρυβο εκτοξεύτηκε μέσα από τη φριτέζα όλο το λάδι(και τα καλαμαράκια μαζί). Σχηματίζοντας ένα πίδακα, έφτασε μέχρι το ταβάνι, για να προσγειωθεί σε δευτερόλεπτα πάνω μου.<br />Ένοιωσα το δυνατό κάψιμο στο πρόσωπό μου και το πρώτο που έκανα ενστικτωδώς, ήταν να χώσω το κεφάλι μου κάτω από τη βρύση, αφήνοντας να τρέχει το νερό στη προσπάθειά μου να ανακουφιστώ από το κάψιμο, ενώ ταυτόχρονα άκουγα τα «ψύχραιμα» ουρλιαχτά της φίλης μου.<br />Με τη πετσέτα να καλύπτει το πρόσωπό μου, στάθηκα μπροστά στο μεγάλο καθρέφτη του χωλ. Η αίσθηση του καψίματος ήταν σχεδόν αμελητέα, μα η αγωνία είχε χτυπήσει κόκκινο για το τι θα δω. Κατέβασα την πετσέτα τόσο, όσο να ελευθερώσω τα μάτια μου. Τα μαλλιά μου έσταζαν λάδι, μα η υπόλοιπη εικόνα του προσώπου μου λιγδωμένη μεν, "πεντακάθαρη" δε. Ήμουν σίγουρη ότι το κακό θα ήταν από τα μάτια και κάτω. Αργά αργά, συνέχισα να κατεβάζω τη πετσέτα. Μέχρι που την αποκαλύφτηκε όλο μου το πρόσωπο. Τίποτα! Ούτε η παραμικρή κοκκινίλα. Πουθενά! Περίμενα λίγο πιστεύοντας ότι η «μετάλλαξη» θα γίνει τα επόμενα λεπτά. Μα δεν έγινε τίποτα.<br />Ακόμη και μετά το μπάνιο βρωμούσα σαν κουζίνα παραλιακής ταβέρνας. Μέσα δε στο καφέ μου κολυμπούσε ένα τηγανιτό καλαμαράκι.<br /><br />Δεν πιστεύω στα θαύματα, παρά μόνο στους νόμους της φυσικής. Ίσως το κρύο νερό που έριξα αμέσως στο πρόσωπο, ίσως κατά την «εκτόξευση» το λάδι να έχασε μέρος της θερμότητάς του, ίσως να είμαι «σκληρόπετση», ίσως …ίσως…<br /><br />Α! Όσο για την ημερομηνία, τη θυμάμαι από την εγγραφή μου σε ένα σάιτ με ονλάιν παιχνίδια,<strong>το ίδιο βράδυ</strong>. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τη διαδικτυακή επικοινωνία.<br /><br /><strong>Δε γουίνερς είναι (μόνο) 4:</strong><br /><br /><a href="http://freedula.blogspot.com/"><strong><span style="font-size:130%;">Una mama</span></strong><br /><span style="font-size:130%;"><strong>Radio marconi</strong></span><br /><span style="font-size:130%;"><strong>Freedula</strong></span> </a><br /><strong><span style="font-size:130%;"><a href="http://madamedelaluna.blogspot.com/">Madame de la luna</a></span></strong>.<br /><br />Σας ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή σας!<br /><br /></div><div align="center">Στίχοι: <a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&lyricist_id=92">Νίκος Γκάτσος</a>Μουσική: <a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&composer_id=77">Σταύρος Ξαρχάκος</a></div><center><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" width="320" height="90" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D355650&backcolor=0xCC0000&frontcolor=0x330033&lightcolor=0xFF0000&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" border="0" saveEmbedTags="true"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1">Get your own playlist at snapdrive.net!</a></small></center>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com32tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-34723045556824185852008-06-05T12:26:00.012+03:002008-06-05T13:27:20.867+03:00'Ασε τα ψέματα!!!Στο παιχνίδι με προσκάλεσαν να παίξω η <a href="http://www.artanis71.blogspot.com/"><strong><span style="font-size:130%;">Αρτανίς</span></strong> </a>, η <a href="http://unamama.blogspot.com/"><span style="font-size:130%;"><strong>una mama</strong></span> </a>και η <a href="http://oneiroparmenh.pblogs.gr/"><span style="font-size:130%;"><strong>Μαρία η ονειροπαρμένη</strong></span>. </a><br /><br />Οι τρείς από τις πληροφορίες που θα σας δώσω για μένα, ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας <strong>και μία μόνο είναι η αληθινή!</strong><br /><div align="center"><span style="font-size:130%;"><strong></strong></span> </div><div align="center"><span style="font-size:130%;"><strong>Για μαντέψτε!</strong></span></div><br /><span style="color:#6600cc;">1: Το πιο όμορφο ταξίδι της ζωής μου(μέχρι τώρα) ήταν το καλοκαίρι του 2001. Ένα 5ήμερο ταξίδι με τα παιδιά μου στη Disneyland στο Παρίσι!<br /><br />2: Περιχύθηκα με καυτό λάδι σε όλο το κεφάλι και στο πρόσωπο από έκρηξη που έγινε στην ηλεκτρική φριτέζα και δεν έπαθα ούτε ένα έγκαυμα<br /><br />3: Έπλυνα στο πλυντήριο ρούχων μια επιταγή 11000 Ευρώ!(Κατά λάθος εννοείται και όχι γιατί ήταν... βρώμικη ε;)<br /><br />4: Από το 1979 έως το 1983 ήμουν μέλος ορειβατικού συλλόγου.</span><br /><br /><br /><span style="color:#6600cc;">Το μπαλάκι το πετάω για να κάνουν το ίδιο ...σε <a href="http://asasillyman.blogspot.com/"><span style="font-size:130%;color:#ff6600;"><strong>έναν ανόητο άντρα</strong></span> </a>, στη<span style="color:#ff6600;"> <span style="font-size:130%;"><strong><a href="http://heartsinatlantis.blogspot.com/">Βροχούλα-rain</a></strong></span></span>, στη <a href="http://freedula.blogspot.com/"><span style="font-size:130%;color:#cc6600;"><strong>Φριντούλα</strong></span> </a>και στη<span style="color:#ff6600;"> <strong><span style="font-size:130%;"><a href="http://www.meta-vasi.blogspot.com/">Νότα</a></span></strong></span>!</span><br /><br /><span style="color:#6600cc;">Εν τω μεταξύ ...ας "<strong>αφήσουμε τα ψέματα</strong>" και ας απολαύσουμε τη Χαρούλα,τον Αλκίνοο και τον Μάλαμα!</span><br /><div align="center"><span style="color:#6600cc;"></span></div><div align="center"><span style="color:#ff0000;"><strong>"Λέω παραμύθια να ξορκίσω το κακό</strong></span></div><div align="center"><span style="color:#ff0000;"><strong>να γίνουν όλα μαγικά μ' ένα χορό</strong></span></div><div align="center"><span style="color:#ff0000;"><strong>σκάλα μ' ανέβασες πριν πέσω χαμηλά</strong></span></div><div align="center"><span style="color:#ff0000;"><strong>τώρα γυρίζω στα παλιά"<br /></strong></span><span style="color:#6600cc;"><embed src="http://www.youtube.com/v/xtsEoJG9Wnk&hl=" width="425" height="344" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent"></embed><br /></div></span><span style="color:#6600cc;"></span>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com48tag:blogger.com,1999:blog-5036201083384675744.post-50137317700293535052008-06-01T10:10:00.004+03:002008-06-05T13:00:52.968+03:00ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8f8UkhseDtYOCbMWFCB7_yBLUWOv8g0HDk612WNliMcOtv32Uhw8oVFCZIdDz0-c9mOWviv0tcHTjz4vcKgoA9sP3BucoAmbDJFCKeA9F5MaPBu7HMwbqtrK0lSbJdljzB2k2oTJY2G2V/s1600-h/474501371_e604c4e6acL.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5206807542357216258" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8f8UkhseDtYOCbMWFCB7_yBLUWOv8g0HDk612WNliMcOtv32Uhw8oVFCZIdDz0-c9mOWviv0tcHTjz4vcKgoA9sP3BucoAmbDJFCKeA9F5MaPBu7HMwbqtrK0lSbJdljzB2k2oTJY2G2V/s400/474501371_e604c4e6acL.jpg" border="0" /></a><br />Καλοκαίρι<br />η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει<br />καλοκαίρι<br />καρεκλάκια, πετονιές μέσ' το πανέρι<br />μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει<br />καλοκαίρι<br />πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ' αγέρι<br />καλοκαίρι<br />με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει<br />την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι<br />την κοψιά μιας προτομής μέσ' το παρτέρι<br />καλοκαίρι<br />μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη<br /><br />Καλοκαίρι<br />με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι<br />καλοκαίρι<br />καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει<br />στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι<br />καλοκαίρι<br />με τον κούκο μέσ' τα πεύκα και στ' αμπέλι<br />καλοκαίρι<br />στόμα υγρό, μικροί λαγώνες, καλοκαίρι<br />με τη φέτα το καρπούζι στο 'δνα χέρι<br />με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι<br />καλοκαίρι<br />λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι<br /><br />Καλοκαίρι<br />του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη<br />καλοκαίρι<br />με βαριά μοτοσικλέτα μες τα σκέλη<br />τους φακούς του ανάβει μέρα μεσημέρι<br />καλοκαίρι<br />όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι<br />καλοκαίρι<br />με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι<br />φαλακροί μέσ' τις σακούλες μας σαν γέροι<br />εκεινού με τ' άσπρο κράνος που μας ξέρει<br />καλοκαίρι<br />μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι<br /><br />Καλοκαίρι<br />στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη<br />αλλά εν τέλει<br />με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι<br />την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει<br />καλοκαίρι<br />στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει<br />καλοκαίρι<br />τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει<br />μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι<br />στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι<br />καλοκαίρι<br />μες τα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει </div><br />Στίχοι: <a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&lyricist_id=97">Διονύσης Σαββόπουλος</a>Μουσική: <a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&composer_id=76">Διονύσης Σαββόπουλος</a>Πρώτη εκτέλεση: <a href="http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&singer_id=34">Διονύσης Σαββόπουλος</a><center><embed src="http://www.snapdrive.net/mp3player.swf" width="320" height="90" allowfullscreen="false" flashvars="&file=http://www.snapdrive.net/playlist.php%3Fid%3D352324&backcolor=0x00CCCC&frontcolor=0x000000&lightcolor=0x00FFFF&height=90&width=320&showeq=true&autostart=false&autoscroll=true&repeat=false" wmode="transparent" border="0" saveEmbedTags="true"></embed><br /><small><a href="http://www.snapdrive.net/%3Futm_source%3Dplayerlogo%26utm_medium%3Dflashplayer_rev1">Get your own playlist at snapdrive.net!</a></small></center>.http://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com59