Ο Μήτσος της Αριάδνης

Διήγημα


Ο Μήτσος χώθηκε κάτω από το ντουζ και απόλαυσε τη θαλπωρή του χλιαρού νερού. Γρήγορα όμως άλλαξε γνώμη γιατί σκέφτηκε κάτι καλύτερο. Άφησε τη βρύση ανοιχτή να γεμίζει η μπανιέρα και πήγε γυμνός προς το σαλόνι ενώ πίσω του μικρές λιμνούλες σχημάτιζαν τα νερά που έσταζαν από το σώμα
Κοίταξε τον εαυτό του με θαυμασμό, ρούφηξε όσο γινότανε τη μεγάλη χαλαρή κοιλιά και προέταξε το πάλαι ποτέ σφριγηλό του στήθος, ενώ το προγούλι του από το ζόρι κρέμασε ακόμη περισσότερο. Κράτησε όσο άντεξε την αναπνοή του και μετά αφέθηκε. Όλα ξαναχύθηκαν στα αρχικά τους σημεία. Δεν πτοήθηκε. «Δεν έχεις ανάγκη μάγκα μου, έχεις κρυφές χάρες εσύ!» Αν και οι «κρυφές του χάρες» ήταν παντελώς αόρατες στο καθρέφτη, έκλεισε πονηρά το μάτι στο είδωλό του.
Πήρε από το μπαρ ένα μπουκάλι κονιάκ, γέμισε ένα ποτήρι και το κατέβασε μονορούφι. Πήγε προς το στερεοφωνικό και άρχισε να ψάχνει τα σιντι. Βρήκε ένα του Σινάτρα, το έβαλε στο μηχάνημα, δυνάμωσε τέρμα τη μουσική και με το μπουκάλι στο χέρι ξαναγύρισε στο μπάνιο. Αφέθηκε σε μια απολαυστική σλόου μόσιον βύθιση στη μπανιέρα. Αραχτός μέσα στην εξοντωτική γαλήνη , πήρε μια βαθειά ανάσα ανακούφισης, έκλεισε αργά τα μάτια του και συγκέντρωσε τη σκέψη του στα θετικά στοιχεία της υπόθεσης. Συνέχισε να πίνει από το μπουκάλι. Είχε το κεφάλι του ακουμπισμένο σε μια πετσέτα και απολάμβανε τη φωνή του Φράνκυ που τραγουδούσε το “My way”.Άλλη μια ρουφηξιά και το μπουκάλι έφτασε σχεδόν στη μέση.
Του ήρθαν στο μυαλό τα σημερινά γεγονότα. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού» σκέφτηκε. Όσο το αλκοόλ από το μπουκάλι μεταφερόταν στο αίμα του, άρχισε ν’ αναπολεί τις ερωτικές του περιπέτειές σε αυτά τα είκοσι χρόνια γάμου. Στο πρόσωπό του σχηματίστηκε ένα χαμόγελο ικανοποίησης. «Α ρε μπαγάσα, οι αμαρτίες σου ξεπερνάνε σε μήκος το σινικό τοίχος» σκέφτηκε και θαύμασε τον εαυτό του. Ερωτικές περιπετειούλες, που όμως σταμάτησαν εδώ και ένα χρόνο σχεδόν, με το που γνώρισε την Φανούλα. Μια σαρανταπεντάρα χωρισμένη, με ένα γιό, του έκλεψε καρδιά και μυαλό. Και το σημαντικότερο. Η Αριάδνη, η γυναίκα του, δεν είχε πάρει πρέφα τίποτα απ’ όλα αυτά.
Την Αριάδνη την προξένεψε η μάνα του. «Καλό κορίτσι, στην ηλικία σου, λιγομίλητο άβγαλτο και θρήσκο, με ηθικές αρχές και αποκατεστημένη» του είπε. Το αποκατεστημένη το τόνισε ιδιαίτερα και του Μήτσου δε του πέρασε απαρατήρητο. Έτσι κλείστηκε η συνάντηση γνωριμίας. Ο Μήτσος τριάντα ετών τότε, τελειόφοιτος της Βιομηχανικής σχολής, δούλευε σα βοηθός λογιστή ενώ ήδη είχε αλλάξει 3 εταιρίες μέσα σε 2 χρόνια, έχοντας στο βιογραφικό του ελάχιστες ερωτικές σχέσεις, που είχαν λήξει άδοξα αφού και η μαμά τις εύρισκε «φτωχές» και ως εκ τούτου ακατάλληλες για νύφες. Οι φτωχοί πρέπει να παντρεύονται πλούσιες, ήταν το μότο της μαμάς και ο Μήτσος δεν ήθελε να την στενοχωρήσει.
Η πρώτη σκέψη όταν πρωτοαντίκρισε την Αριάδνη ήταν το τρέξιμο, αλλά μετά ήρθε η δεύτερη. Η τρίτη οδήγησε στο γάμο. Έτσι από παιδί της μαμάς, μετά το γάμο του έγινε ο Μήτσος της Αριάδνης. Το να είσαι σύζυγος της Αριάδνης είχε ένα σωρό πλεονεκτήματα . Και ένα μόνο μειονέκτημα: Να είσαι σύζυγος της Αριάδνης.
Μόλις παντρεύτηκε πήγε να δουλέψει στο εργοστάσιο υποδημάτων του πεθερού του. Έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά. Σύντομα ο πεθερός αποσύρθηκε και ανέλαβε τη διεύθυνση του εργοστασίου. Κατάφερε να επεκτείνει την επιχείρηση και μάλιστα η φίρμα να γίνει γνωστή και σε χώρες της Ευρώπης αφού δραστηριοποιήθηκε και στις εξαγωγές. Επαγγελματικά όλα πήγαιναν καλά. Το πρόβλημα όμως ήταν με τη γυναίκα του, μιας και το καλό κορίτσι αποδείχτηκε μια κακομαθημένο, μια απαιτητική και αυταρχική γυναίκα, που του πήρε τον αέρα από την αρχή.
Η Αριάδνη είχε ένα μοναδικό τρόπο να παντρεύει τη θρησκευτική πίστη με την αποχαυνωτική λατρεία του λάιφ στάιλ. Συνδύαζε την ηθική με το ντιζάιν και τη σωτηρία της ψυχής με τις πιστωτικές κάρτες. Η εξουσία της Αριάδνης δεν επιδεχόταν δημοκρατικές διαδικασίες και διάλογο. Οι φράσεις «Τι ήσουν και κοίτα τι σ’ έκανα» ή «ότι είσαι σε μένα το χρωστάς» ήταν ατάκες που δεν έπαυε να ξεστομίζει κάθε φορά που ο σύζυγός της τολμούσε να της φέρει αντίρρηση σε κάτι, αν και το απέφευγε όσο μπορούσε, σαν άνθρωπος χαμηλών τόνων.
Οι σεξουαλικές τους σχέσεις ήταν η απόλυτη καταστροφή. Η Αριάδνη είχε μια καταπληκτική, σχεδόν διαστροφική ικανότητα, με την πρόφαση των ηθικών αναστολών να τον κόβει πάντα πάνω στο καλύτερο, κάθε φορά που το έκαναν και έτσι οι συνευρέσεις άρχισαν να φθίνουν μέχρι που έφτασαν στο σημείο μηδέν. Δεν άντεχε πια ούτε να τη βλέπει και πολύ περισσότερο ούτε να την ακούει.
Με τη δικαιολογία της δουλειάς, συμβουλίων, γευμάτων εργασίας, δημοσίων σχέσεων και το σημαντικότερο τα τακτικά επαγγελματικά ή δήθεν επαγγελματικά ταξίδια που έκανε, είχε το χρόνο να ασχολείται με τις ερωτοδουλειές του. Αυτές βέβαια τελευταία είχαν περιοριστεί μόνο στη Φανούλα. Φρόντιζε να βρίσκεται ελάχιστα στο σπίτι, και άφηνε τη γυναίκα του να ασχολείται με τα σπα και τις φιλανθρωπικές οργανώσεις.
Το αεροπορικό ταξίδι για Βιέννη είχε προγραμματιστεί για το μεσημέρι και θα τον κρατούσε ένα βράδυ μακριά από το σπίτι. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο πληροφορήθηκε ότι η πτήση είχε καθυστέρηση λόγω ομίχλης. Πολύωρη η αναμονή και συνεχείς οι ανακοινώσεις για νέες καθυστερήσεις, αφού η ομίχλη δεν έλεγε να εγκαταλείψει το αεροδρόμιο της συμπρωτεύουσας. Όσο περίμενε, άρχισε για άλλη μια φορά να σκέφτεται το ενδεχόμενο να μιλήσει στην Αριάδνη για διαζύγιο. Αυτό ήταν κάτι που τελευταία κυριαρχούσε στη σκέψη του.
Φαντάστηκε πολλές φορές τη σκηνή, μα όταν έφτανε στην αντίδραση της Αριάδνης το ανέβαλε. Γύρω στις 6 το απόγευμα ακούστηκε από τα μεγάφωνα η τελευταία ανακοίνωση για την ακύρωση της πτήσης. Το πρώτο που σκέφτηκε ήταν να τηλεφωνήσει στη Φανούλα για να περάσουν τη νύχτα μαζί. Δυστυχώς όμως η ίωση του γιου της του χάλασε τα σχέδια. Έτσι πήρε το δρόμο της επιστροφής στο σπίτι. Είχε πάρει τη μεγάλη απόφαση. Θα μιλούσε στη γυναίκα του απόψε κιόλας, μόλις έφτανε. «Ότι είναι να γίνει θα γίνει» σκέφτηκε και πάτησε αποφασιστικά το γκάζι.
Μπήκε στο σπίτι κι ένας θόρυβος από το πάνω όροφο του σπιτιού του τράβηξε τη προσοχή. Άρχισε να ανεβαίνει τη ξύλινη σκάλα και λίγο πριν φτάσει στο τέλος της, η πόρτα της κρεβατοκάμαρας άνοιξε και εμφανίστηκε η Αριάδνη όπως τη γέννησε η μάνα της. Πρόσεξε τα μαλλιά της, όρθια και ανακατεμένα σε στυλ J.B.F (just been facked) και απόρησε. Όταν κοιμόταν πάντα φορούσε ρόλεϊ και όταν ήταν ξυπνητή το μαλλί της ήταν άψογα κολλαρισμένο. Η Αριάδνη έμεινε να τον κοιτάζει αποσβολωμένη. Την παραμέρισε και μπήκε στο δωμάτιο. Δεν πίστευε στα μάτια του. Ο κουμπάρος του ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι ολόγυμνος.
«Δεν είναι αυτό που νομίζεις» ψέλλισε.
Ο Μήτσος πήγε προς το μέρος του, με τα χέρια ανοιχτά και μια διάθεση να τον αγκαλιάσει, μα την τελευταία στιγμή αποφάσισε να κάνει αυτό που θα έκανε ο κάθε απατημένος σύζυγος που σέβεται τον εαυτό του. Σήκωσε τη γροθιά του έτοιμος να του ρίξει μπουκέτο, μα τον πρόλαβε η Αριάδνη που όρμησε πάνω του και τη τελευταία στιγμή του κράτησε το χέρι. Κοίταζε μια τον έναν και μια τον άλλον δήθεν συντετριμμένος και απευθυνόμενος στον κουμπάρο είπε με φωνή που έτρεμε:
«Κι εσύ τέκνον Βρούτε!»
«Αγαπιόμαστε εδώ και καιρό. Φεύγω μαζί του» του ανακοίνωσε ψυχρά και ενοχικά η Αριάδνη. «Αύριο θα στείλω να πάρουν και τα υπόλοιπα πράγματά μου. Οι δικηγόροι θα αναλάβουν τα διαδικαστικά και τα σχετικά με τη διανομή της περιουσίας μας. Αυτό το σπίτι δεν το χρειάζομαι μπορείς να το κρατήσεις».
Ο Μήτσος άφησε τα δάκρυα να κυλήσουν. Ο (τρελός) χορός θα άρχιζε μόλις έκλεινε η πόρτα.

Στίχοι:Βασίλης Παπακωνσταντίνου,Μουσική: Σταμάτης Μεσημέρης, Ερμηνεία : Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Get your own playlist at snapdrive.net!