Ετούτη η νύχτα είναι σκληρή,
χωρίς μια ψίχα όνειρο,
χωρίς μια στάλα δάκρυ.
Χάθηκαν όλα!
Αύτανδρα βυθίστηκαν
σε πέλαγος λέξεων
κι ερμηνειών.
Το μέλλον ανυπομονεί
το παρόν αμφίβολο
μετεωρείται άτακτα
σαν εκκρεμές
μεταξύ ανοχής και ενοχής.
Ετούτη η νύχτα είναι σκληρή,
κοινός ο φόβος μας
η μοναξιά μας μοναδική.
Στα υπόγεια της σιωπής
ηχούνε
μαύρες σειρήνες του έρωτα
στις αρένες της βουής
ακόμα αντηχεί
εκείνο το μεσημέρι
που έγινες φως
και παρελθόν
μαζί σου παίρνοντας
χωρίς μια ψίχα όνειρο,
χωρίς μια στάλα δάκρυ.
Χάθηκαν όλα!
Αύτανδρα βυθίστηκαν
σε πέλαγος λέξεων
κι ερμηνειών.
Το μέλλον ανυπομονεί
το παρόν αμφίβολο
μετεωρείται άτακτα
σαν εκκρεμές
μεταξύ ανοχής και ενοχής.
Ετούτη η νύχτα είναι σκληρή,
κοινός ο φόβος μας
η μοναξιά μας μοναδική.
Στα υπόγεια της σιωπής
ηχούνε
μαύρες σειρήνες του έρωτα
στις αρένες της βουής
ακόμα αντηχεί
εκείνο το μεσημέρι
που έγινες φως
και παρελθόν
μαζί σου παίρνοντας
μια αλήθεια
που χάθηκε
στο σύμπαν του ανομολόγητου!
που χάθηκε
στο σύμπαν του ανομολόγητου!
Get your own playlist at snapdrive.net!
64 σχόλια:
Το ανυπόμονο μέλλον
εύχομαι να μην αιωρείται όπως το αμφίβολο παρόν...
Το εύχομαι σταθερά αισιόδοξο!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Και νά 'ταν μόνο τούτη η νύχτα σκληρή...
Καλημέρα!
Και ευχομαι για ..αισιοδοξια!! στη καθε στιγμη!! ..οσο γινεται περισσοτερη..καλημερα!
ΑΦΟΥ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΙΣ ΜΑΥΡΕΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΑΝΟΧΕΣ ΚΑΙ ΕΝΟΧΕΣ ;)
"κοινός ο φόβος μας η μοναξιά μοναδική..."
Καλημέρα ανασαιμιά μου, σ' όλα τα μεγάλα, τα πελώρια, μόνοι μας είμαστε (κι ας έχουμε ένα τσούρμο από αγαπημένα πρόσωπα δίπλα μας)και αλίμονο αν δεν ήμασταν.
Την καλημέρα μου!
Το μέλλον ανυπομονεί
το παρόν αμφίβολο
μετεωρείται άτακτα
σαν εκκρεμές
μεταξύ ανοχής και ενοχής.
---------------------------
Ανοχή και ενοχή, δυό έννοιες τόσο αλληλένδετες!!
Μερικές φορές έχουμε ενοχές γιά τις όποιες ανοχές δείχνουμε.
Πολύ ωραίο κομμάτι, Ανασαιμιά μου, ο πόθος και ο έρωτας ιδωμένα σαν αμαρτίες...
καταπληκτικοί στίχοι...
Καλό σου απόγευμα...
Πώς τα ανομολόγητα σου να ομολογήσεις,σαν ξέρεις πώς όταν έρθουν στο φως θα ανατραπούν οι ισορροπίες σου;
Και έτσι..Προτιμάς να τα κρατάς μέσα σου.
Χωρίς παραλήπτη..
Πολλές φορές ούτε καν αποστολέα...
Φιλί
Ετούτη η νύχτα σημάδι είναι πως όλα αλλάζουν..
Μαζί σου δεν πορεύομαι μοναξιά..
Επιλέγω μια κουβέντα να κάνω..
με το φεγγάρι το μισό..
Το ζήτημα είναι να θελήσει να με φιλοξενήσει..
Απόψε..
μαζί του θα ήθελα να κοιμηθώ..
Και σαν ξυπνήσω..
αν δεν με δεις..
μην τρομάξεις..
Στην αθέατη πλευρά του θα είμαι..
Εκεί..
που δεν φτάνεις..
L.N.E
Είναι στιγμές Γλαρένια
που η αισιοδοξία λυγίζει...σπάει.
Βασιλείου είναι αδύνατον να μπω στη σελίδα σου.Με το που την ανοίγω,κολλάνε τα πάντα και πρέπει να κάνω επανεκκίνηση.
Αυτό γίνεται εδώ και μέρες και δεν έβρισκα τρόπο να επικοινωνήσω μαζί σου.
Ελπίζω να δεις αυτό το σχόλιο.
Eνοχή για την ανοχή...μόνο!
Μόνο γι αυτό Αθηνά.
H μεγαλύτερη μοναξιά είναι εκείνη που νοιώθεις ενώ βρίσκεσαι μέσα σε ένα τσούρμο κοσμο,καλή μου κοπέλα με το καναρινί σου φόρεμα!
Eίναι στιγμές καλλιτέχνιδα που η αισιδοξία πέφτει για ύπνο :)
Γίγαντα άγγιξες χορδή!
"Μερικές φορές έχουμε ενοχές γιά τις όποιες ανοχές δείχνουμε"
Eνοχή για την ανοχή.
Ανοχή στην ενοχή(του άλλου).
Αρτανίς ...το πάθος και ο έρωτας αδυναμίες ανθρώπινες ναι,μα αμαρτία... όχι!
Σ'ευχαριστώ!
Aναρωτιέμαι Άνιμα,
θ'ανατραπούν οι ισορροπίες ή μήπως ...εξισορροπίσουν;
Απόψε στα κρυφά,
γεννιέται μια ανάγκη.
Την ώρα που η θάλασσες φουσκώνουν,
καθώς οι ώρες θα μετρώνται προς τα πίσω,
το σεληνόφως αποξεχασμένο
θα χορεύει στο υμέναιο αλώνι του,
λύνοντας τα αινίγματα του φεγγαριου
θα μπω στο μυστικό του μονοπάτι.
Στη σκοτεινή πλευρά
θα έρθω να σε βρώ
πίσω για να σε φέρω
ή μαζί σου
για πάντα
εκεί να μείνω.
Καλησπέρα Ελενάκι μου!
Θα δείξει.
Θα δείξει...
Καλημέρα σου
Φιλί
Ανασαιμία μου οι αλήθειες δεν χάνονται και το πέλαγος των λέξων και των ερμηνειών ανιχνεύει αν η αλήθεια ήταν ολάκερη ή μισή και προκατασκευασμένη.
Και πάλι καλημέρα
εχω νιωσει καποιες φορες ετσι...δεν ξερω βεβαια τι σου προκαλει εσενα τοση απαισιοδοξια αλλα σε λογικες συνθηκες η ζωη ειναι μια δειαρκης πορεια μεσω αναβασης και καταβασης...ευτυχως!
καλη σου μερα με χαμογελο και πολλα φιλια!!!
Καλημέρα και σε σένα 'Ανιμα!
Ας περιμένουμε λοιπόν!
Νότα μου, όταν το μυαλό φλυαρεί...οι αλήθειες χάνονται στο πέλαγος των λέξων και των ερμηνειών.
Σημασία mama μου δεν έχει ο λόγος που προκάλεσε την "πτώση",όπως το λες,απλά συμβαίνει :)
Να μαι κι εμένα από το ιστολόγιο σου. Ποιήτρια λοιπόν Ανασαιμιά μου.Δικό σου το ποίημα;; Ωραίο, μου άρεσε.
πελάγη λέξεων και ερμηνειών.. παλιρροιακές δίνες .. καταπίνουν βυθίζουν.. απομυζούν.. και να μην βρίσκεται κανείς να σου πετάξει ένα σωσίβιο βρε αδερφέ.. μια σανίδα..κάτι.. κολύμπα λοιπόν.. μη σταματάς.. απο τα χέρια σου και μόνο εξαρτάσαι.. κι οι ενοχές βαρίδια ποδιών.. κι οι ανοχές πληγές.. μα κολύμπα έχεις τα χέρια σου...έχεις το είναι σου..μη σταματάς.. και κάπου εκεί υπάρχει μια ακτή για σένα για τον καθένα..
φιλάκια πολλά Ανασαιμιά μου..
Σκληρή η νύχτα,
χωρίς αστέρια.
Στα φώτα της πόλης
είναι σβησμένα.
Τα μάτια φανάρια
στης μοναξιάς την ομίχλη
τα όνειρα βήματα
που σέρνουν ψυχές.
Αστείο πως μοιάζει
να πίνεις το δάκρυ
για να μεθύσεις
σε νύχτες πικρές.
Εκείνο το δάκρυ
που έπινε χθες
στην αγκαλιά σου
χαρά πως τον θες
τωρα θα πω μια καλημερα . αυριο θα ξαναρθω να ακουσω και να διαβασω.
καλη μερα ανασαιμια.
...αυτο το μεταβατικο ...αυτη η γραμμη που χωριζει μεσα μας τα πραγματα και μας κανει να αναρωτιωμαστε ...να εχουμε η να μην εχουμε ενοχες για την ανοχη .
Να εχουμε η να μην εχουμε ανοχη για τις ενοχες...
Σε τετοιες περιπτωσεις κοιταω τον ηλιο οπου τον βρω και μετραω ανασες ανασαιμια μου...στην δεκατη εχουν ξεκαθαρισει ολα κι απορω με τον εαυτο μου που ασχολουμαι τοσο ...φθαρτη υλη που θα χαθει στο απειρο η υπαρξη ...μονο λιγη αγαπη θα μεινει πισω αν μεινει κι αυτη.
Mερόπη καλωσόρισες!
Δεν είμαι ποιήτρια καλή μου!Μα με τίποτα λέμε! Απλά καταθέτω ψυχή και σκέψεις εδώ.Καμμιά φορά...μου βγαίνουν σε μορφή στίχων.Αλλά ποιήτρια όχι.
Καλή σου μέρα!
Καλημέρα Σταγόνα!
Για θυμίσου που με βρήκες στο πάτο...εσύ...η Ελένη(LNE).
Oι πρώτες που μου ρίξατε σωσίβιο, που ανοίξατε μια μεγάλη αγκαλιά. Δεν το ξέρεις πόσο με βοηθήσατε ε; Με βοηθήσατε με τον τρόπο σας να "κουνήσω" τα χέρια μου.Βγήκα στην επιφάνεια...εκεί είμαι.Απλά καμμιά φορά τα χέρια κουράζονται.Αφήνομαι.Αρχίζω και βουλιάζω. Μα η αγάπη ...όλων σας...σωσίβιο είναι.
Θα τα καταφέρω,μην ανησυχείς για μένα.Είμαι σκληρόπετση...το παμε και στο προηγούμενο. :)
"Αστείο πως μοιάζει
να πίνεις το δάκρυ
για να μεθύσεις
σε νύχτες πικρές."
Νικόλα μου...πόσο υπέροχος είσαι!
Ευχαριστώ! Καλή σου μέρα.
'Ελα ν'ακούσεις.Αξίζει!
Το διάβασμα... δε λέει και πολλά.
Καλημέρα Αλικάκι.
"...μετραω ανασες ανασαιμια μου...στην δεκατη εχουν ξεκαθαρισει ολα..."
Εγώ είμαι στη τρίτη ανάσα Φαραόνα,έχω άλλες ...επτά! :)
Βάλσαμο τα λόγια σου στις πληγές.Πάντα!
"Ετούτη η νύχτα είναι σκληρή,
κοινός ο φόβος μας
η μοναξιά μας μοναδική"
Δυστυχώς αυτή είναι μία αληθινή
διαπίστωση.. πολύ αληθινή!!
Κι εγώ γυρεύω αστερια να βρώ
στο ουράνιο στερέωμα.. μέσα στη
σκληρότητα της νύχτας!!
Υπέροχο..καλή μου..!!
Καλό 3μερο Ανασαιμιά μου
με πρόσωπα αγαπημένα*** :)
δεν ειναι ομως παντα ετσι ε;
δεν ειναι..
..τη καλησπερα μου :)) να χαμογελάς, πολύ όμορφο τραγουδακι!!
..εγω πολλες φορες δεν αναγνωριζω τον εαυτο μου..πια...πως γινεται μετα απο μια νυχτα διχως ονειρα ,μες την σιωπη...να ξυπνω το πρωι μ ενα αισθημα αισοδοξιας...οχι οτι ολα θα φτιαξουν , γιατι, δεν εχω τετοιες αυταπατες πια..απλα ειμαι καλα, για ποσο?...δεν ξερω..δεν κραταει πολυ...ισως εαν ξυπνησω ενα πρωι και δεν με παρασυρει το αισθημα αυτο ...να μπορεσω να το αντιμετωπισω..Καλησπερα Ανασαιμια μου!..Φιλια!! ..εστω και καθυστερημενα...
Πόσο θα ήθελα να σχολιάσω κι εγώ με τα δικά σου λόγια, Ανασαιμιά μου. Ομολογώ πως αληθεύει το: "Όμοιος ομοίω αεί... διαβάζει...". Κι ήλθα να σε διαβάσω.
Ερχομαι από τον Νικόλα και παραμένω με μια μελαγχολία μέσα μου. Δεν φταις εσύ. Τα όνειρα που έχασα φταίνε. Εσύ μόνο για μια στιγμή με παρασέρνεις πίσω και είναι ωραία. Πάντα θα είναι.
Σε φιλώ
Υπάρχουν αστέρια Μαργαριτούλα. Είναι πάντα εκεί. Μπορεί να είναι κρυμένα πίσω από τα σύννεφα. Μπορεί ακόμη και να φαίνονται.Κι εμείς να μη μπορούμε να τα δούμε γιατί έχουμε το σύννεφο στα μάτια μας.Και τα βλέπουμε λίγο πριν το φέγγος της μέρας όταν πια...αρχίζουν να σβήνουν.
Eυτυχώς Φεγγαρένια μου...ευτυχώς δεν είναι πάντα έτσι. :)
Λοιπόν Μαράκι όποτε μου συμβαίνει εμένα αυτό...να ξυπνάω με ένα περίεργο αίσθημα ευφορίας, ενώ δεν έχει προηγηθεί τίποτα που να το δικαιολογεί...την ημέρα εκείνη συμβαίνει το αναπάντεχο. Να μου συμβεί κάτι πολύ όμορφο.
Δεν ξέρω αν αυτό που το προκαλεί είναι η καλή μου διάθεση ή αυτό που λένε...τηλεπάθεια.
Όσο για σένα ...δε καταλαβαίνω.Τι να αντιμετωπίσεις;Το γεγονός ότι ξυπνας με αισιοδοξία;Αυτό είναι πάρα πολύ καλό.Και μακάρι έτσι να ξυπνάς πάντα.
Ο καθένας εκφράζεται όπως αισθάνεται.Δε το είπαμε αυτό Στράτο;
Εγώ πάντως, δε χορταίνω να σε διαβάζω. Αυτόν τον έρωτα που έχεις για τη πατρίδα σου...τον κάνεις να είναι μεταδοτικός.
Τα όνειρα που χάσαμε φταίνε Φριντούλα. :)
Kαλλιτέχνιδα χαίρομαι που πρόσεξες αυτό το υπέροχο τραγούδι. Το τόσο νοσταλγικό από αυτήν την όμορφη φωνή :)
Ανασαιμιά, υπέροχα ζωντανές εικόνες μέσα από τις ψαγμένες λέξεις και φράσεις. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η απαισιοδοξία που αφήνεις να διαφαίνεται, να γίνεται μόνο ¨ποιητική αδεία¨…
Καλό ξημέρωμα.
Ελα να ανεβαίνουμε λίγο... σταμάτησε να βρέχει και είναι μέσα Ιούνη. Πάνε πάσο και κάνε βουτιά μπλουμ. Αν όχι στη θάλασσα, τότε στο κέφι :-P
"10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις:
Ας φέρει κάτι καλό ετούτη η μέρα!"
Kαλημέρα!
"18. Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα?
Σε άλλη γη σε άλλα μέρη!"
αλλά εγώ...
YΓ Ποιό είναι πιο όμορφο ;
έτσι κι αλλιώς στη φαντασία μας ήταν όλα (Μητροπάνος)
Αύτανδρα βυθίστηκαν
σε πέλαγος λέξεων
κι ερμηνειών
σκληρές όμορφες και
ποιητικές σκέψεις
Καλημέρα σου ανασαιμιά μου.
Και φιλί
Περαστικό ήταν Συνεά μου! 'Εφταιγε απλά εκείνη η νύχτα.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Πού το είδες ότι σταμάτησε Madoylh; Είχε ένα μπουρίνι εχθές εδώ...δε σου λέω τίποτα! Και αυτή την ώρα πάλι ετοιμάζεται...
Αλλά, έβριθινγκ ιτς οκ νάου :)
Καλώς τον Κούκο, που αντί άνοιξης φέρνει τραγούδια!
Ευχαριστώ για την επίσκεψη,την επισταμένη μελέτη του blog και φυσικά για το άσμα :)
"Σκληρές όμορφες και ποιητικές σκέψεις"
Να συμφωνήσω μόνο στις λέξεις ,"σκληρές" και "σκέψεις"
...πειράζει;
Ευχαριστώ Έλένη μου!
Μαράκι μου; Καλησπέρα και φιλί!
Σου 'ρχομαι από κεί! Σα να πήρε "καυγαδάκι" το μάτι μου χθες. "Συνενοηθήκαμε" ;)
Όταν φεύγει το σκοτάδι ξανακλειδώνουμε τις σκέψεις που μας πονάνε μέχρι την επόμενη φορά. Το φως μαλακώνει τους φόβους και τη μοναξιά μας, και μας γεμίζει αισιοδοξία.
Μεγάλα χαμόγελα σου στέλνω!
Οι ερμηνείες παίζουν πάντα το παιχνίδι τους και μας παρασέρνουν. Άφησέ της και περίμενε κάποια στιγμή την ερμηνεία. Αυτή που θα βγει από μέσα σου. Την αλήθεια σου κι ας μην είναι η αλήθεια. Καλημέρα
Καλή μου ανασαιμιά μέρες τώρα δυσκολεύομαι να αναπνεύσω... άστα... κι εσύ ακόμα να φανείς...
Την πιο γλυκιά μου καληνύχτα!
Kαι γω Μαρκονάκο ! Πιο μεγάλα... :)
Μέσα από τα λόγια σου 'Αλλε έδωσα τις ερμηνείες μου και βρήκα την "αλήθεια μου".
Ίσως βοήθησε και η πανσέληνος...
Ευχαριστώ :)
Τρέχω Βαία μου ...τρέχω...έφτασα!
Χταποδάκι με ούζο ...
και τζατζικι δίπλα στο κύμα.
- Μα δεν είναι ένα ποίημα !!!
Καλές διακοπές ...
Kαλώς μου όρισες 'Αγρυπνε! Αν και αντί από τη πόρτα μπήκες από το παράθυρο...αλλά δε πειράζει, εγώ σε είδα!
Καλές διακοπές και σε σένα!
Δημοσίευση σχολίου