Αν ξέ-πλενα μια επιταγή 11000 ευρώ δεν θα ήμουν τώρα εδώ!
Ή που θα είχα πάθει εγκεφαλικό
Ή έμφραγμα
Ή που θα με σκότωνε ο άντρας μου
Ή και τα τρία μαζί!
Όσο για την Disneyland και το ταξίδι στο Παρίσι είναι ένα όνειρο θερινής (και χειμερινής)νυκτός!
Στον ορειβατικό όμιλο πράγματι γράφτηκα το 1979 και ήταν η μοναδική φορά που πάτησα το πόδι μου εκεί. Η σθεναρή αντίσταση που πρόβαλε η μάνα μου, με κράτησαν σε «χαμηλά επίπεδα». Ήταν (και είναι) το μοναδικό «ΟΧΙ» που μου έχει πει, στη μέχρι τώρα ζωή μας. Πάντα δίπλα μου, στηρίζοντας την όποια τρελή ή σοβαρή απόφαση μου, δεν γίνονταν να της φέρω αντίρρηση και η προσπάθεια μου να την μεταπείσω με ειρηνικές διαδικασίες, απόβηκε άκαρπη.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν μου συνέβη το πιο απίθανο!
11-2-2005. Σχεδόν μεσημέρι. Τηγάνιζα καλαμαράκια στην ηλεκτρική φριτέζα, ενώ ταυτόχρονα έπινα καφεδάκι με φίλη, στο τραπέζι της κουζίνας. Αφηρημένη και απορροφημένη από τη συζήτησή μας, δεν πρόσεξα ότι η κουτάλα που έπιασα για να βγάλω τα καλαμαράκια, είχε κάποιες σταγόνες νερού. Ανοίγοντας το καπάκι της φριτέζας και βάζοντας μέσα τη κουτάλα , με έναν πολύ δυνατό θόρυβο εκτοξεύτηκε μέσα από τη φριτέζα όλο το λάδι(και τα καλαμαράκια μαζί). Σχηματίζοντας ένα πίδακα, έφτασε μέχρι το ταβάνι, για να προσγειωθεί σε δευτερόλεπτα πάνω μου.
Ένοιωσα το δυνατό κάψιμο στο πρόσωπό μου και το πρώτο που έκανα ενστικτωδώς, ήταν να χώσω το κεφάλι μου κάτω από τη βρύση, αφήνοντας να τρέχει το νερό στη προσπάθειά μου να ανακουφιστώ από το κάψιμο, ενώ ταυτόχρονα άκουγα τα «ψύχραιμα» ουρλιαχτά της φίλης μου.
Με τη πετσέτα να καλύπτει το πρόσωπό μου, στάθηκα μπροστά στο μεγάλο καθρέφτη του χωλ. Η αίσθηση του καψίματος ήταν σχεδόν αμελητέα, μα η αγωνία είχε χτυπήσει κόκκινο για το τι θα δω. Κατέβασα την πετσέτα τόσο, όσο να ελευθερώσω τα μάτια μου. Τα μαλλιά μου έσταζαν λάδι, μα η υπόλοιπη εικόνα του προσώπου μου λιγδωμένη μεν, "πεντακάθαρη" δε. Ήμουν σίγουρη ότι το κακό θα ήταν από τα μάτια και κάτω. Αργά αργά, συνέχισα να κατεβάζω τη πετσέτα. Μέχρι που την αποκαλύφτηκε όλο μου το πρόσωπο. Τίποτα! Ούτε η παραμικρή κοκκινίλα. Πουθενά! Περίμενα λίγο πιστεύοντας ότι η «μετάλλαξη» θα γίνει τα επόμενα λεπτά. Μα δεν έγινε τίποτα.
Ακόμη και μετά το μπάνιο βρωμούσα σαν κουζίνα παραλιακής ταβέρνας. Μέσα δε στο καφέ μου κολυμπούσε ένα τηγανιτό καλαμαράκι.
Δεν πιστεύω στα θαύματα, παρά μόνο στους νόμους της φυσικής. Ίσως το κρύο νερό που έριξα αμέσως στο πρόσωπο, ίσως κατά την «εκτόξευση» το λάδι να έχασε μέρος της θερμότητάς του, ίσως να είμαι «σκληρόπετση», ίσως …ίσως…
Α! Όσο για την ημερομηνία, τη θυμάμαι από την εγγραφή μου σε ένα σάιτ με ονλάιν παιχνίδια,το ίδιο βράδυ. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τη διαδικτυακή επικοινωνία.
Δε γουίνερς είναι (μόνο) 4:
Una mama
Radio marconi
Freedula
Madame de la luna.
Σας ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή σας!
Ή που θα είχα πάθει εγκεφαλικό
Ή έμφραγμα
Ή που θα με σκότωνε ο άντρας μου
Ή και τα τρία μαζί!
Όσο για την Disneyland και το ταξίδι στο Παρίσι είναι ένα όνειρο θερινής (και χειμερινής)νυκτός!
Στον ορειβατικό όμιλο πράγματι γράφτηκα το 1979 και ήταν η μοναδική φορά που πάτησα το πόδι μου εκεί. Η σθεναρή αντίσταση που πρόβαλε η μάνα μου, με κράτησαν σε «χαμηλά επίπεδα». Ήταν (και είναι) το μοναδικό «ΟΧΙ» που μου έχει πει, στη μέχρι τώρα ζωή μας. Πάντα δίπλα μου, στηρίζοντας την όποια τρελή ή σοβαρή απόφαση μου, δεν γίνονταν να της φέρω αντίρρηση και η προσπάθεια μου να την μεταπείσω με ειρηνικές διαδικασίες, απόβηκε άκαρπη.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν μου συνέβη το πιο απίθανο!
11-2-2005. Σχεδόν μεσημέρι. Τηγάνιζα καλαμαράκια στην ηλεκτρική φριτέζα, ενώ ταυτόχρονα έπινα καφεδάκι με φίλη, στο τραπέζι της κουζίνας. Αφηρημένη και απορροφημένη από τη συζήτησή μας, δεν πρόσεξα ότι η κουτάλα που έπιασα για να βγάλω τα καλαμαράκια, είχε κάποιες σταγόνες νερού. Ανοίγοντας το καπάκι της φριτέζας και βάζοντας μέσα τη κουτάλα , με έναν πολύ δυνατό θόρυβο εκτοξεύτηκε μέσα από τη φριτέζα όλο το λάδι(και τα καλαμαράκια μαζί). Σχηματίζοντας ένα πίδακα, έφτασε μέχρι το ταβάνι, για να προσγειωθεί σε δευτερόλεπτα πάνω μου.
Ένοιωσα το δυνατό κάψιμο στο πρόσωπό μου και το πρώτο που έκανα ενστικτωδώς, ήταν να χώσω το κεφάλι μου κάτω από τη βρύση, αφήνοντας να τρέχει το νερό στη προσπάθειά μου να ανακουφιστώ από το κάψιμο, ενώ ταυτόχρονα άκουγα τα «ψύχραιμα» ουρλιαχτά της φίλης μου.
Με τη πετσέτα να καλύπτει το πρόσωπό μου, στάθηκα μπροστά στο μεγάλο καθρέφτη του χωλ. Η αίσθηση του καψίματος ήταν σχεδόν αμελητέα, μα η αγωνία είχε χτυπήσει κόκκινο για το τι θα δω. Κατέβασα την πετσέτα τόσο, όσο να ελευθερώσω τα μάτια μου. Τα μαλλιά μου έσταζαν λάδι, μα η υπόλοιπη εικόνα του προσώπου μου λιγδωμένη μεν, "πεντακάθαρη" δε. Ήμουν σίγουρη ότι το κακό θα ήταν από τα μάτια και κάτω. Αργά αργά, συνέχισα να κατεβάζω τη πετσέτα. Μέχρι που την αποκαλύφτηκε όλο μου το πρόσωπο. Τίποτα! Ούτε η παραμικρή κοκκινίλα. Πουθενά! Περίμενα λίγο πιστεύοντας ότι η «μετάλλαξη» θα γίνει τα επόμενα λεπτά. Μα δεν έγινε τίποτα.
Ακόμη και μετά το μπάνιο βρωμούσα σαν κουζίνα παραλιακής ταβέρνας. Μέσα δε στο καφέ μου κολυμπούσε ένα τηγανιτό καλαμαράκι.
Δεν πιστεύω στα θαύματα, παρά μόνο στους νόμους της φυσικής. Ίσως το κρύο νερό που έριξα αμέσως στο πρόσωπο, ίσως κατά την «εκτόξευση» το λάδι να έχασε μέρος της θερμότητάς του, ίσως να είμαι «σκληρόπετση», ίσως …ίσως…
Α! Όσο για την ημερομηνία, τη θυμάμαι από την εγγραφή μου σε ένα σάιτ με ονλάιν παιχνίδια,το ίδιο βράδυ. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τη διαδικτυακή επικοινωνία.
Δε γουίνερς είναι (μόνο) 4:
Una mama
Radio marconi
Freedula
Madame de la luna.
Σας ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή σας!
Στίχοι: Νίκος ΓκάτσοςΜουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Get your own playlist at snapdrive.net!
32 σχόλια:
ΧΙΧΙΧΙ τι εισαι εσυ βρε παιδακι μου :)) Καλημέρα!!
Φτου!
Έχασα.
Να σου πω,
τί κερδίζω;;;;
Καλημέρα..
Όχι ρε γμτ!ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙ...
(Δεν μου αρέσει να χάνω, όπως κατάλαβες...)
Αυτό πάντως, στα άψογα Ελληνικά που χρησιμοποιώ, το λένε κ@λ@φαρδία, χρυσή μου!!!
Χα,χα,χα,χα,χα!
Καλά, δεν θα το έβρισκα με τίποτα, γι' αυτό και "κόλλησα" στην Eurodisney...
Σου εύχομαι να πας μια μέρα, με τα παιδάκια σου και να το ευχαριστηθείτε...
Φιλάκια πολλά...
ωωω! χαιρομαι που το βρηκα...και χαιρομαι επισης που βγηκες σωα και αβλαβης απ'αυτο το φοβερο ατυχημα...το καυτο λαδι δεν αστειευεται οπου κατσει!
μια πολη καλη εβδομαδα ευχομαι...φιλια!!!
ΤΟ ΚΡΥΟ ΝΕΡΟ ΣΕ ΕΣΩΣΕ!
ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟ ΛΑΔΙ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΡΙΤΕΖΑ ΣΤΟ ΤΑΒΑΝΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΕΧΑΣΕ ΚΑΜΠΟΣΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 180 ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΧΕ ΑΡΧΙΚΑ ... ΑΛΛΑ ΤΟ 180 ΤΙ 150, ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ.
ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ!
Καλησπέρα Ανασαιμιά.
Φυσικά και δεν περίμενα ποτέ να είχες βάλει την επιταγή στο πλυντήριο, αλλά και ούτε να έπεφτε το λάδι απάνω σου σκέφτηκα ποτέ. Ήμουν σίγουρος πως το 1 ήταν το αληθινό, αλλά δεν πειράζει. Εύχομαι κάποτε να πραγματοποιηθεί αυτή σου η επιθυμία.
Πάλι καλά που δεν παραμορφώθηκες από τα λάδια που μάλλον θα ήταν Ουκρανικής προέλευσης και γιαυτό τη γλύτωσες!
Το τραγούδι από τα αγαπημένα μου.
μμμ..Εχασα!!!..γμτ!!..κι εγω σου ευχομαι να πραγματοποιηθει τ ονειρο σου και να πας αυτο ταξιδακιμε α κοριτσακια σου!!!Καλησπερα Ανασαιμια μου!!
Αχχχ! Εγώ δεν πρόλαβα να παίξω :(
Άτιμα αυτά τα καλαμαράκια..ε?? :))
Θέλει μεγάλη προσοχή..
Καλή εβδομάδα Ανασαιμιά μου..
Σε φιλώ γλυκά***
Εμ τι? η ειμαστε βορρειες η δεν ειμαστε.
Τι να σου κανει παιδι μου το καφτο λαδι εσενα....
δεν εχες αναγκη.
καλου κακου προσεχε ομως.
φιλια
Το' χασα! Κρίμα και ήθελα να παίξω. Αν και θα έχανα γιατί το 1 θα διάλεγα. Καλαμαράκι στον καφέ και λάδια στο ταβάνι.. εσύ κάτω από τη βρύση κι η φίλη σου να ουρλιάζει. Καλά, φοβερή εικόνα, θα τρελλαθώ! Αν δεν είχες αντιδράσει ακαριαία, δεν υπήρχε περίπτωση να μην έμενε σημάδι. Δεν είναι τύχη, η αστραπιαία αντίδραση σ' έσωσε, γλυκιά μου.
Καλή σου μέρα :)
Ήταν τόσο απίθανο, που σκέφτηκα ότι αυτό θα είναι. Χαίρομαι που το πέρασες ανώδυνα. Δεν τυχαίνουν κάθε μέρα τέτοια. Φιλιά!
Συμφωνώ κι εγώ πως η άμεση αντίδραση σου, να χωθείς κάτω απ την βρύση ηταν το δεύτερο θαύμα. Το πρώτο είναι που δεν σε βρήκαν τα "σκάγια" στην άνοδο τους.
Υ.Γ. Πάντως γιά όσους ψήφισαν τον ορειβατικό σύλλογο, νομίζω πως κτύπησαν δοκάρι και αξίζουν και αυτοί συγχαρητήρια.
Τι σημασία έχει που πάτησες μόνο μία φορά; Μπορεί ακόμη να σ έχουν μέλος.
Nα είμαι η "βιονική" γυναίκα καλλιτέχνιδα;
Κερδίζεις
την αγάπη μου
και
ένα φιλί
Ανιμα!
Στα άψογα Ελληνικά Αρτανίς μου δεν το λένε κ@λ@φαρδία αλλά "κωλοφραδία" :P
Ευχαριστώ για την ευχή αλλά τα "παιδάκια" μου δεν με παίρνουν πια μαζί τους! :(
Εγώ να δεις πως χαίρομαι που βγήκα σώα και αβλαβής!Απίστευτο μου φαίνεται καλή μου mamma!
Σίγουρα υπάρχει μια λογική εξήγηση Αθηνά.Και γω αυτό πιστεύω ότι είναι.Το άλλο-με τη μείωση της θερμοκρασίας-είναι μια πιθανή εξήγηση που μου έδωσε κάποιος "Φυσικός".
Να που έχουν και κάτι καλό τα λάδια Ουκρανικής προέλευσης φίλε μου Συνεά!
"Μη τα πιείτε...λουστείτε τα!"
Σ'ευχαριστώ Μαράκι...αλλά προηγούνται άλλα όνειρα πιο εφικτά(ίσως) :)
Εσύ να είσαι καλά Μαργαριτούλα μου!
Kαλή εβδομάδα και σε σένα!
Υπονοείς τίποτα περί της θερμότητάς μου καλή μου φιλενάδα Φαραόνα; ε;
:P
Μα τι κάνει ο χρόνος τελικά Ευαγγελία!
Δυσάρεστα πράγματα μετά από καιρό να φαίνονται τόσο αστεία!
Τα φιλιά μου!
καλησπερα ανασαιμια
απο μια μικρη πορτουλα μπηκα στο μπλογκ σου και μου αρεσει.
διαβασα για το παθημα σου και επειδη εκανα μια φορα μαθηματα Α΄Βοηθειων, το τρεχουμενο νερο ειναι αυτο που πρεπει στο καψιμο. εκανες το σωστο, χωρις να το ξερεις. λειτουργησε μαλλον το ενστικτο της αυτοσυντηρησης.
καλο σου βραδυ ανασαιμια. ομορφο nick. :))
Ευτυχώς Μαντάμ ντε λα λούνα...ευτυχώς!
Φιλιά και από μένα!
Και κάνε πλάκα Γίγαντα να με διέγραψαν λέει πράγματι το 1983!Μια χρονολογία που έβαλα τυχαία.
Οπότε σε αυτή τη περίπτωση...δε θα είναι δοκάρι αλλά κανονικό γκόλ!
Καλώς όρισες στο τσαρδάκι μου Αλικάκι!
Με λίγα λόγια...φτηνά τη γλύτωσα έτσι;
"Και το όνομα αυτής της ξέπνοης-breathless...Ανασαιμιά!"
Είπε η νονά μου η ΓΛΑΡΕΝΙΑκαι...πήρα μια ανάσα!
Aνασαιμιά μου.. σκληρόπετση μπορεί να είσαι..μπορεί και τυχερή αλλά να μην ξεχνάς..το δις εξαμαρτείν ουκ γυναικός σοφής:P:P
φιλάκια πολλά..καλό σου βράδυ:):)
Απίστευτο αλλά ευτυχώς...αληθινό...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
OΥΚ, Σταγονίτσα... ουκ... :)
Καλημέρα!
Πέρα για πέρα αληθινό Γλαρένια!
Καλή σου μέρα!
αααα, αδύνατον. Εσύ νίκησες και τους νόμους της φύσης. Άρα;;
Άρα γλυκιά μου Ανασαιμιά, όλα τα μπορείς. Όλα.
Καλημέραα
'Oχι Νότα μου! Δεν νίκησα τους νόμους της φυσικής.Απλά όπως είπε και η Ευαγγελία με έσωσε η άμεση αντίδραση και το ένστικτο ΄"επιβίωσης". Άλλά όπως είπε και η Αρτανίς...κωλοφαρδία ήταν!
Δημοσίευση σχολίου